Ὦ λιγοστοὶ κι ὦ διαλεκτοὶ κι ἀρίφνητοι αὔριο ἴσως!
Εἶναι μία ἀλήθεια κάτου ἐδῶ ποὺ τὴ κτυπάει τὸ μίσος,
εἶν᾿ ἐδῶ πέρα μία Ὀμορφιὰ ποὺ ἡ καταφρόνια δένει,
κι εἶν᾿ ἐδῶ πέρα μία Ἀρετὴ δειλὴ καὶ ντροπιασμένη. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παλαμᾶς Κωστῆς
Τῆς Ἀθηνᾶς ἀνάγλυφο
Πῶς ἀκούμπησες ἄπραγα τὸ δόρυ;
Τὴν φοβερή σου περικεφαλαία
βαρειὰ πῶς γέρνεις πρὸς τὸ στῆθος, Κόρη; Συνέχεια
Παλαμᾶς.
Τὸ ποίημα διάβασε γιὰ πρώτη φορὰ ὁ ἴδιος ὁ Σικελιανός, στὶς 28 Φεβρουαρίου 1943, μπροστὰ στὸν νεκρὸ Παλαμᾶ, στὸν λαὸ τῆς Ἀθήνας καὶ στὴ φρουρὰ τοῦ Γερμανοῦ κατακτητή…
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές, Συνέχεια
Κωστῆς Παλαμᾶς (Ὀρφικὸς Ὕμνος)…
…Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα.
Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα…
Κωστὴς Παλαμᾶς (Πάτρα, 13 Ἰανουαρίου 1859 – Ἀθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943).
Ἡ ποίηση τοῦ Παλαμᾶ εἶναι ἕνας ὠκεανός, ὅπου συναντιοῦνται τὸ ἐπικὸ καὶ τὸ λυρικό, τὸ δραματικὸ καὶ τὸ φιλοσοφικό. Δοκίμασε ὅλους τοὺς ρυθμοὺς καὶ τὰ μέτρα, ὅλες τὶς ἐμπνεύσεις καὶ τραγούδησε τὸ αἰώνιο καὶ τὸ πρόσκαιρο, τὸ μεγάλο καὶ τὸ μικρό, τὸ προσωπικὸ καὶ τὸ ἀντικειμενικό. Τρυφερὸς καὶ λεπτός, ζωγραφικὸς καὶ αἰσθηματικὸς στὰ λυρικά του ποιήματα, ξέρει, ὅμως, κυρίως νὰ γίνεται μεγαλόπνευστος καὶ προφητικὸς μὲ τὰ μεγάλα ποιητικά του συνθέματα. Μέσα σ᾿ αὐτὰ περνάει ἡ δόξα καὶ ἡ τέφρα, ἡ αἴγλη καὶ τὰ ἐρείπια, ἡ μοίρα καὶ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδας, τῆς αἰώνιας Ἑλλάδας ἀρχαίας – βυζαντινῆς – τουρκοκρατούμενης – ἐπαναστατημένης, ἐλευθερωμένης… Συνέχεια
Ὅσοι Ἕλληνες ὅ,τι εἶσθε μὴ ξεχνᾶτε…
«Γνῶμες, καρδιές, ὅσοι Ἕλληνες,
ὅ,τι εἶσθε μὴ ξεχνᾶτε,
δὲν εἶστε ἀπὸ τὰ χέρια σας μονάχα, ὄχι.
Χρωστᾶτε καὶ σὲ ὅσους ἦρθαν, Συνέχεια
Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσα). Μία μυθική γυναῖκα
Γεννημένη στήν Κωνσταντινούπολι ἀπό γονεῖς Πατρινούς, ἔζησε σέ πολλές περιοχές τῆς χώρας μας λόγω τοῦ ἐπαγγέλματος τοῦ πατέρα της . Ὁ πρῶτος (καί ἀμοιβαῖος) μεγάλος ἔρωτας, αὐτός μέ τόν Γρηγόριο Ξενόπουλο, ἀποτέλεσμα τοῦ οποίου ἦταν τό αὐτοβιογραφικό «Μυστικοί Ἀρραβῶνες», πού μεταφέρει αὐτούσια τήν ἀλληλογραφία τῶν δύο ἐρωτευμένων, δίνοντας μας τήν εὐκαιρία νά θαυμάσουμε τά ὡραιότερα, ἴσως, λόγια γυναίκας, πού ἔχει διασώσει ἡ νεοελληνική λογοτεχνία .
Ὁ ἐθνικός μας Παλαμᾶς, κι’ αὐτός ἐρωτευμένος μέ τήν νεαρή Θεώνη, εἶναι ὁ συνδετικός κρίκος τοῦ ἔρωτά της μέ τόν ἥρωα ποιητή Λορέντζο Μαβίλη, γιά τὀν ὁποῖο ἔγραψε πολλά ἀπό τά ποιήματά της ὅπως τό: Συνέχεια