Πατρίδα (α)

Πάλε ξυπνάει τῆς ἄνοιξης τ᾿ ἀγέρι 
στὴν πλάση μυστικῆς ἀγάπης γλύκα, 
σὰν νύφ᾿ ἡ γῆ, πὄχει ἄμετρα ἄνθη προίκα, 
λάμπει ἐνῶ σβηέται τῆς αὐγῆς τ᾿ ἀστέρι. Συνέχεια

Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσα). Μία μυθική γυναῖκα

Γεννημένη στήν Κωνσταντινούπολι ἀπό γονεῖς Πατρινούς, ἔζησε σέ πολλές περιοχές τῆς χώρας μας λόγω τοῦ ἐπαγγέλματος τοῦ πατέρα της . Ὁ πρῶτος (καί ἀμοιβαῖος) μεγάλος ἔρωτας, αὐτός μέ τόν Γρηγόριο Ξενόπουλο, ἀποτέλεσμα τοῦ οποίου ἦταν τό αὐτοβιογραφικό «Μυστικοί Ἀρραβῶνες», πού μεταφέρει αὐτούσια τήν ἀλληλογραφία τῶν δύο ἐρωτευμένων, δίνοντας μας τήν εὐκαιρία νά θαυμάσουμε τά ὡραιότερα, ἴσως, λόγια γυναίκας, πού ἔχει διασώσει ἡ νεοελληνική λογοτεχνία .

Ὁ ἐθνικός μας Παλαμᾶς, κι’ αὐτός ἐρωτευμένος μέ τήν νεαρή Θεώνη, εἶναι ὁ συνδετικός κρίκος τοῦ ἔρωτά της μέ τόν ἥρωα ποιητή Λορέντζο Μαβίλη, γιά τὀν ὁποῖο ἔγραψε πολλά ἀπό τά ποιήματά της ὅπως τό:    Συνέχεια

Καλλιπάτειρα

«Ἀρχόντισσα Ροδίτισσα, πῶς μπῆκες; 
Γυναῖκες διώχνει μιὰ συνήθεια ἀρχαία 
ἐδῶθε.» «Ἔχω ἕνα ἀνίψι, τὸν Εὐκλέα, 
τρία ἀδέρφια, γιό, πατέρα, Ὀλυμπιονίκες·

νὰ μὲ ἀφήσετε πρέπει, Ἑλλανοδίκες,  Συνέχεια

Στήν πατρίδα

Πατρίδα, σὰν τὸν ἥλιο σου ἥλιος ἀλλοῦ δὲ λάμπει. 
Πῶς εἰς τὸ φῶς του λαχταροῦν ἡ θάλασσα κι οἱ κάμποι,
πῶς λουλουδίζουν τὰ βουνά, τὰ δάσ᾿, οἱ λαγκαδιὲς
στέρνοντάς του θυμίαμα μυριάδες μυρωδιές!  Συνέχεια

«Πατρίδα σάν τόν ἥλιο σου, ἥλιος ἀλλοῦ δέν λάμπει»

Σήμερα συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατο του ήρωα ποιητή του Λορέντζου Μαβίλη .

Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη από τον απόγονο ενός Ισπανού ευγενούς και από μια Ελληνίδα. Σπούδασε για ένα χρόνο φιλολογία στην Αθήνα αλλά το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησε στην Βαυαρία όπου φοίτησε μελετώντας τους κλασσικούς της εποχής Niezsche, Kant,Schopenhauer. Παράλληλα με ιδιαίτερο ζήλο ασχολήθηκε με το σκάκι και κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής Βαυαρίας το 1890 την ίδια χρονιά που έγινε διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο.

Η φοιτητική του ζωή ήταν αυτό που περιγράφεται με την έκφραση: Συνέχεια

Στὴν Πατρίδα!


Πατρίδα, σὰν τὸν ἥλιο σου ἥλιος ἀλλοῦ δὲ λάμπει. 

Πῶς εἰς τὸ φῶς του λαχταροῦν ἡ θάλασσα κι οἱ κάμποι, 
πῶς λουλουδίζουν τὰ βουνά, τὰ δάσ᾿, οἱ λαγκαδιὲς 
στέρνοντάς του θυμίαμα μυριάδες μυρωδιές! 
Ἀφρολογοῦν οἱ ρεματιὲς καὶ λαχταρίζ᾿ ἡ λίμνη, 
χίλιες πουλιῶν λαλιὲς ἠχοῦν, τῆς ὀμορφιᾶς του ὕμνοι, 
Συνέχεια