Πάλι σημαίες, πάλι συνθήματα. Το «Κάτω ο Φασισμός» να γράφεται σε τοίχους, σε τραγούδια, σε κομματικούς λόγους. Ακόμα και σε ερωτικά ραβασάκια ημέρα που’ ναι. Μια φωτογραφία με το τανκ να μπαίνει, μια φωτογραφία με το τανκ να βγαίνει. Γι’ αυτό το τανκ που μπαινοβγαίνει στις ζωές μας ούτε κουβέντα. Οι νεκροί δικαιώθηκαν αλλά οι ζωντανοί βλέπουν καθημερινώς την μπούκα του κανονιού ανάμεσα στα μάτια τους.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Λίγους μῆνες πρὶν τὴν «ἀναχώρησι» τῆς Ἀντιγόνης Βαλάκου. (ἐπανάληψις)
Λίγους μῆνες πρὶν τὴν ἔξοδο, μιλήσαμε στὸ τηλέφωνο. Ἤξερα.
Εἶχα γράψει ἕνα θεατρικὸ . Γιὰ κείνην. Τῆς τὸ εἶπα.
Οἱ τελευταῖες της λέξεις «ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ».
«Θὰ περιμένω» ἐπέμεινα. Συνέχεια
Πῶς οἱ πρόσκοποι παρέδωσαν ἱστορία κι ὂνομα χιλιάδων ἐτῶν;; (ἀναδημοσίευσις)
Ὃταν ἀκόμη δὲν ἐτίθετο θέμα Μακεδονίας, κάποιοι μεγαλοπρόσκοποι ἐδημιούργησαν…
Τὸ παρακάτω ἒγγραφον εἶναι στήν ἀγγλικήν ἀλλά σὲ συνδυασμό μὲ τὴν …παρεούλα του, δίδει διαφωτιστικότατες πληροφορίες….
Τὸ κείμενο δὲν ἐστάλη πρός διόρθωσι ἀλλά πρός ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΝΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ!!!
Δήλα δή ἐπρόκειτο γιὰ ἓνα ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας!!!
Παραθέτω ἐπίσης στὸ τέλος τοῦ ἂρθρου τόν σχολιασμό τοῦ φίλου Ἀνδρέα ποὺ βοήθησε νὰ καταλάβουμε τὶ ἀκριβῶς συνέβη. Συνέχεια
Ἄκου ἄγνωστε …«μικρέ μου»!!!
μικρέ μου ἄγνωστε… σὲ ἔβριζα μέχρι ἐχθές…
ἀπολιτὶκ σὲ ἀνέβαζα … ἀπληροφόρητο σὲ κατέβαζα… βολεμένο σὲ ἀνέβαζα… φλωρᾶκο σὲ κατέβαζα…φασιστᾶκο σὲ ἀνέβαζα… κομματοσκυλᾶκο σὲ κατέβαζα…καὶ πάντως … σὲ «ἀνέβαζα» καὶ σὲ «κατέβαζα» γενικῶς καὶ εἰδικῶς…
καὶ στὸν βαθὺ …«πατριωτικό» μου στοχασμὸ πέταγα κι ἕνα «ἃ ῥὲ μαλακισμένο ποὺ δὲν ξέρεις τὶ σοῦ γίνεται… ποὺ εἶσαι μόνον τσάρκα, φραπέ, clubbing καὶ διακοπὲς μὲ τὸ χαρτζιλίκι τοῦ μπαμπᾶ …»
Συνέχεια
Ὅταν κάποτε γίνῃ ἡ Ἑλλὰς κανονικὴ χώρα…
Γράφει ὁ διάσημος περιηγητὴς καὶ χρονικογράφος Ἐβλιᾶ Τσελεμπί, γιὰ τὴν μεγάλη περάλασι τῶν συντεχνιῶν, ποὺ ἔγινε στὴν Ἰστανμοῦλ ἐπὶ βασιλείας τοῦ πολυχρονεμένου Σουλτάνου Μουρᾶτ τοῦ Δ΄ τὸ 1638, γιὰ νὰ ἑορτασθῇ ἡ ἔναρξις τῆς ἐκστρατείας κατὰ τῆς Βαγδάτης τῶν Σαβαφιδῶν: Συνέχεια
Ἡμερολόγιον στρατιώτου…..
Ποιας χώρας είμαι κομμάτι; Αναρωτιέμαι συνέχεια και απάντηση δεν έρχεται από πουθενά. Γραφιάδες και εργολάβοι κάνουν ασκήσεις πια επί χάρτου σε αυτό το κομμάτι γης που στέκεται σαν βραχονησίδα μέσα σε μία γκρίζα ζώνη που από την μια έχει το μέλλον και από την άλλη το παρελθόν. Και εγώ δεν ανήκω ούτε στο μέλλον ούτε στο παρελθόν. Στέκομαι εδώ άνευ ταυτότητας πλέον, να σέρνομαι σε δικαστήρια και να απολογούμαι που η μάνα μου κοιλοπόνεσε σε αυτή την γη και όχι σε άλλη. Συνέχεια