Πρὶν ἀπὸ ἕναν μῆνα κατεκάη ἄλλη μία ἐκκλησία τοῦ μεσαίωνος, ἀλλά ποιός νά ἐνδιαφερθῇ; Ἐδῶ βλέπεις ἐκάη ἕνα μνημεῖο τεραστίας πολιτιστικῆς κληρονομίας. Ἀλλὰ ποιὰ εἶναι ἡ κληρονομιά; ὁ κουασιμόδος; Ἡ ἐσμεραλντα; Ἡ ἀρχιτεκτονική;
Γιά ποιόν λόγο ὅμως κλαῖμε καί στενοχωρούμεθα ἐνᾦ, μέσα σέ λίγες ὧρες, ἀνευρέθησαν 750 ἑκατομμύρια εὐρῶ γιά τήν ἀναστήλωση τῆς ἐκκλησίας;
Συνέχεια
Στους κύκλους των οικονομολόγων, αλλά και μεταξύ ανθρώπων του λαού, συχνά γίνεται λόγος για τα σκληρά νομίσματα, τα οποία κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους (όπως λ,χ, το ευρώ τις χώρες του πλούσιου Βορρά) και τους φτωχούς φτωχότερους (όπως λ.χ. το ευρώ τις χώρες του φτωχού Νότου).
Συνέχεια
Ὅ,τι ἀρχίζῃ ὡραία, τελειώνει μὲ πόνο (καὶ λίγο ἐξευτελισμό).
Συνέχεια
Ἡ Ἑλλὰς ποὺ φεύγει
Βρίσκομαι στὴν ἀνάγκη νὰ ἀρχίσω μιλώντας γιὰ τὸν ἑαυτό μου: Μεγάλωσα σὲ ἕνα κομμάτι τῆς Ἑλλάδος, στὸ ὁποῖο ὁ ἀπόηχος τῶν γεγονότων τοῦ 1821 παρέμενε ἰσχυρὸς καὶ ἐπεσκίαζε ὁποιανδήποτε ἄλλη ἱστορικὴ ἀνάμνηση. Μιλώ, βέβαια, ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἀττικὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ἀνατολικὲς ἀκτὲς τοῦ Μοριᾶ μας καὶ -κυρίως- γιὰ αὐτὰ τὰ μοναδικά, ὑπέροχα στὴν παράδοξη καὶ κάποτε ἄγρια ὀμορφιά τους, μικρόνησα τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ. Ἐκεῖ λοιπόν, μέχρι καὶ τὰ μέσα τοῦ Κ΄ αἰώνα ἐπικρατοῦσαν τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων ποὺ σφυρηλάτησαν τὴν ναυτικὴ παράδοση τῆς Νεωτέρας καὶ Συγχρόνου Ἑλλάδος. Στὸ σπίτι, πράγματι, ὅπου περνοῦσα τὰ καλοκαίρια ἤταν χαραγμένη ἡ χρονολογία ἀνεγέρσεώς του: 1829. «Γιατί τὸ 1829;» ῥωτοῦσα μικρὸς ἐγώ. «Ἐπειδὴ τότε ἐλευθερώθηκε ὁ τόπος μας καὶ οἱ πρόγονοί μας μπόρεσαν νὰ κατεβοῦν ἀπὸ τὸ βουνὸ κοντὰ στὴν θάλασσα», ἔπεφτε τσεκουράτη ἡ ἀπάντησις. Καὶ ἀκολουθοῦσε ἀκόμη πιὸ κοφτὴ ἡ σύστασις: «Χώνεψέ το αὐτὸ καὶ μὴ ξαναρωτᾶς!» Συνέχεια
Μὲ τὰ τηλεοπτικὰ προγράμματα εἰδικῶς, μὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξημερώσεως γενικῶς, ἔχω διακόψη κάθε εἴδους σχέσεως ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο δεκαετίες. Ἐνημερώνομαι πλέον μόνον ἀπὸ τοὺς …τίτλους τῶν εἰδήσεων καὶ ἀναζητῶντας, ὅσο τὸ δυνατόν, περισσότερες πληροφορίες γιὰ τὸ κάθε θέμα ξεχωριστά, δίχως νὰ μένω στὶς ἐπιφάνειες καὶ τὶς ἐπιδερμικότητες. Συνέχεια
Περὶ καταστολῆς τῶν πολιτῶν.
Ἄρθρον 275, παράγραφος 1, Κώδιξ Ποινικῆς Δικονομίας
Πέραν τῶν διωκτικῶν ἀρχῶν, οἱοσδήποτε πολίτης μπορεῖ νὰ συνδράμῃ στὴν σύλληψη φυσικῶν αὐτουργῶν ἐκνόμων πράξεων.
Τηρῶντας τὶς κείμενες διατάξεις τοῦ Συντάγματος παράλληλα μὲ τὸ 279 Κώδικος Ποινικῆς Δικονομίας, γιὰ ἀρωγὴ τῶν πολιτῶν στὸ ἔργο τῆς ἀστυνομίας, ὥστε νὰ παραπέμπονται οἱ δράστες στὸν Εἰσαγγελέα μὲ τὴν αὐτόφωροη διαδικασία.
