Ἡ ταὐτότης μας, ποὺ εἶναι μνήμη, συνείδησις κι ἀνάγκη πλέον, εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς προσδιορίζει, μᾶς ἐπιτρέπει νὰ διατηροῦμε συνείδησιν καὶ μᾶς καθορίζει δρόμο!
Ἐὰν ἡ ταὐτότης μας εἶναι κάτι ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, τότε χάνουμε αὐτομάτως ὅλο καὶ μεγαλύτερα τμήματα ἀπὸ τὸν αὐτοσεβασμό μας καὶ κατ’ ἐπέκτασιν χάνουμε τὸν σεβασμὸ τῶν ἄλλων!
Ὅμως, ἐὰν καὶ κάποιοι ἔχουν παρεξηγήσῃ τὰ πράγματα, θεωρ[vντας πὼς ἀρκεῖ ἡ δόξα τῶν προγόνων μας, γιὰ νὰ μᾶς Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φίλοι
Θεμελειώδεις νόμοι τῆς νοήσεως. Ἀρχὴ τοῦ ἀποκλειομένου τρίτου ἤ μέσου.
Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαῆλ Ἀλεξανδρῆ δίχως τὴν ἄδειά του!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβαστεῖτε το…
Εὐχαριστῶ.
ΘΕΜΕΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ: ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΕΝΟΥ ΤΡΙΤΟΥ Ή ΜΕΣΟΥ (principium exclusi tertii)
Σύμφωνα μὲ τὸν τρίτο νόμο τῆς νοήσεως κάθε τι ἢ εἶναι κάτι ἢ δὲν εἶναι κάτι, δηλ., μεταξὺ τοῦ εἶναι καὶ τοῦ δὲν εἶναι δὲν χωρεῖ κάτι ἄλλο. Ἡ μηλιὰ ἢ εἶναι φυτὸ ἢ δὲν εἶναι, ἀποκλείεται νὰ εἶναι κάτι ἄλλο ἢ κάτι ἐνδιάμεσο, ὅπως καὶ τὸ λιοντάρι ἢ εἶναι ζῶο ἢ δὲν εἶναι, διότι κάτι τρίτο ἢ κάτι ἐνδιάμεσο εἶναι ἀδιανόητο. Ὁ Ἀριστοτέλης (Μετὰ τὰ Φυσικά, 1012b) ἀπεφάνθη «πᾶν ἢ φάναι ἢ ἀποφάναι ἀναγκαῖον». Συνέχεια
Κάθε στιγμὴ μποροῦμε νὰ ἐπιλέξουμε…
Μποροῦμε κάθε στιγμὴ νὰ ἐπιλέξουμε …
νὰ ἐμπιστευόαστε ἀντὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐλέγχουμε …
νὰ συμμετέχουμε ἀντὶ νὰ βαριόμαστε … Συνέχεια
Ἔχεις πράγματι πολλὲς ἐπιλογές…
Ἔχεις πολλὲς ἐπιλογὲς γιὰ τὴν ζωή σου, πέραν ἀπὸ τὴν ἁπλῆ ἐπιβίωση.
Ἔχεις δικαίωμα νὰ θρηνήσῃς γιὰ ὅ,τι δὲν πῆρες, ἐνῶ τὸ χρειαζόσουν καὶ γιὰ ὅ,τι σοῦ ἔδωσαν χωρὶς νὰ τὸ θέλῃς.
Ἔχεις δικαίωμα νὰ καθορίζῃς καὶ νὰ ἀκολουθῇς τὶς δικές σου ἀξίες καὶ τοὺς δικούς σου κανόνες. Συνέχεια
Καμμιὰ σκουριὰ δὲν πιάνει…
Μόνον ἐδῶ ὑπάρχει ἡ διαύγεια καὶ ἡ καθαρότητα…
Στὴν Ἑλληγνική μας παράδοσι καὶ τὸν πολιτισμό…
Ὅπως πολὺ σωστὰ τὸ ἐπισημαίνει ὁ ποιητής, καμμία σκουριὰ δὲν πιάνει…
Ὅποιος θέλει τὸ κατανοεῖ…
Συνέχεια
Ἡ ζωὴ εἶναι γιὰ νὰ τὴν χαιρόμαστε… (ἀναδημοσίευσις)
Οἱ ὡραιότερες καὶ πιὸ γλυκὲς ἡμέρες δὲν εἶναι μόνο αὐτίς, στὶς ὁποῖες συμβαίνει κάτι ὑπέροχο ἤ συγκλονιστικό, ἄλλα καὶ ἐκεῖνες ποὺ μᾶς χαρίζουν μικρές, ἀπλὲς χαρές, ποὺ ἀκολουθοῦν ἁπαλὰ ἡ μία τὴν ἄλλη.
Εἶναι αὐτὲς οἱ ἡμέρες ποὺ μποροῦμε νὰ κοιτάξουμε μπροστὰ καὶ να ὀνειρευτοῦμε, ποὺ μποροῦμε νὰ βάλουμε σ΄ αὐτὲς μιὰ μικρὴ δόση τρέλλας καὶ μαγείας. Συνέχεια