Μόνον ἐδῶ ὑπάρχει ἡ διαύγεια καὶ ἡ καθαρότητα…
Στὴν Ἑλληγνική μας παράδοσι καὶ τὸν πολιτισμό…
Ὅπως πολὺ σωστὰ τὸ ἐπισημαίνει ὁ ποιητής, καμμία σκουριὰ δὲν πιάνει…
Ὅποιος θέλει τὸ κατανοεῖ…
Γιὰ ἐσᾶς ἀπὸ ἐμέναν.
Καμμία σκουριὰ δὲν πιάνει…
Καμμία…
Ὄχι στὰ μάρμαρα, ποὺ παραμένουν σύμβολα ἑνός, γιὰ κάποιους, μακρινοῦ παρελθόντος.
Ἡ σκουριὰ ποὺ δὲν πιάνει δὲν ἀφορᾷ στὰ μάρμαρα… Ἀφορᾷ στὴν σκέψι… Στὴν γνώσι… Στὴν ἀντίληψιν…
Στὴν ἀλήθεια… Στὴν ἐπιστήμη… Στὸν Ἄνθρωπο…
Καμμία σκουριὰ δὲν πιάνει…
Καί πῶς νά πιάσῃ; Πῶς θά μποροῦσε νά πιάσῃ ἄλλως τε;
Εἶναι δυνατόν τό Φῶς νά σκουριάσῃ; Νά χλωμιάσῃ; Νά θαμπώσῃ;
Μόνον αὐτοὶ ποὺ πασχίζουν νὰ τὸ κρύψουν ἤ νὰ τὸ ἀλλοιώσουν ἤ νὰ τὸ πολώσουν εἶναι οἱ σκουριασμένοι…
Ἐμεῖς ἔχουμε ἕναν μόνον δρόμο νὰ διανύσουμε…
Νὰ βροῦμε τὴν Φύσιν μας ἐκ νέου καὶ νὰ κερδίσουμε τὸ δικαίωμα στὴν Ἀναδόμησι!