Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀπελευθέρωσις

Γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ ἀκόμη σκοτώνουν τὴν ζωή τους.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1


Σήμερα είναι μια μέρα ξεχωριστή για μένα, είναι μια μέρα γενεθλίων.
Είναι τα γενέθλια που επέλεξα από μόνος μου να έχω, είναι το πέρασμά μου από τον θάνατο στην ζωή.
Ήταν μια Κυριακή πρωί πριν από πέντε χρόνια που φυσιολογικά δεν έπρεπε να είχα ξυπνήσει.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να ξυπνήσω, δεν ήθελα να ζήσω, νόμιζα πως δεν είχα κανέναν λόγο ύπαρξης.
Νόμιζα πως είχα εξαντλήσει όλες μου τις δυνάμεις και τα όνειρα για ζωή, νόμιζα πως τέλειωσαν όλα, πως όλα ήταν νεκρά.
Η εικόνα που είχα εκείνο το πρωί μύριζε θάνατο.

Συνέχεια →

Γιατί φορᾶς τό κλουβί σου;

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

 

Πολλοὶ ἄνθρωποι εὑρίσκονται σὲ μίαν κατάστασι ποὺ δὲν τοὺς ἱκανοποιεῖ καὶ νοιώθουν, κατὰ κάποιον τρόπο, σὰν νὰ εὑρίσκονται φυλακισμένοι μέσα σὲ ἕνα κλουβί. Θέλουν κάτι καλλίτερο, ἀλλὰ ὅταν τὸ σῦμπαν τραντάζῃ τὸ κλουβί τους, γιὰ νὰ τοὺς ἀπελευθερώσῃ, ἐκεῖνοι ἁρπάζονται ἀπὸ τὰ κάγκελα γιατί προτιμοῦν τὸ οἰκεῖο…

Συνέχεια →

Χρόνια καλὰ Ἕλληνες! Καλὴν Λευτεριά!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Καλὴν λευτεριὰ νὰ ἔχουμε.
Καλὸν ἀγώνα. 
Καὶ …καλὸ βόλι…

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς θὰ νικήσουμε…
Συνέχεια →

Ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα;

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ὅταν ὁ Ὀδυσσεὺς συνήντησε τὸν Κύκλωπα, τὸν ἐτύφλωσε. Δῆλα δὴ χρησιμοποίησε κάτι ποὺ οὐσιαστικῶς ἡ συναισθηματική μας νοημοσύνη δὲν δέχεται ὡς ὀρθό. 
Ἀλλά εἶναι ἔτσι; Κι ἐάν ὄχι, γιατί;

Θὰ πρέπῃ νὰ τοποθετήσουμε ἑαυτοὺς στὴν ἐποχὴ ἐκείνην. Νὰ δοῦμε μὲ τὰ μάτια τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τοῦ Κύκλωπος τὰ γεγονότα. Νὰ συνειδητοποιήσουμε γιὰ παράδειγμα πὼς διέπραξε Ὕβριν ὁ Πολύφημος ποὺ δὲν φιλοξένησε τὸν Ὀδυσσέα. Παραβιάζοντας ὁ Πολύφημος ἀγράφους νόμους, ὁδήγησε τὸν Ὀδυσσέα στὸ νὰ παραβιάσῃ κι αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του ἀγράφους νόμους, πρὸ κειμένου νὰ σώσῃ ἑαυτόν, καὶ κάποιους ἀπὸ τοὺς συντρόφους του. Οὐσιαστικῶς πολέμησε μὲ τὰ ἴδια ὅπλα ποὺ τὸν πολέμησε ὁ Πολύφημος.

Συνέχεια →

Ὅταν ἡ Ἀνάγκη κτυπᾶ τὴν πόρτα…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Τὸ σῶμα σηκώνεται καὶ τρέχει…
Ἔχετε μεθύσει ποτέ; Ἔχει συμβεῖ κάτι ἄσκημο κατά τήν διάρκεια τῆς μέθης;
Τί κάνουμε τότε; Πῶς ἀντιδροῦμε; Ἔχει σέ μερικά δευτερόλεπτα ἐξαφανισθεῖ  τό ἀλκοόλ ἀπό τό αἷμα καί λειτουργοῦμε σάν νά μήν ἔχουμε πιῆ οὔτε …νερό;
Ἡ Ἀνάγκη εἶναι αὐτὴ ποὺ μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν κατάστασι τῆς μέθης καὶ μᾶς ὑποχρεώνει νὰ σταθοῦμε νηφάλιοι, μὲ ὅλες Συνέχεια →

Τέτοιες ἡμέρες, καλλίτερα νὰ τὸ πάρουμε …ἀλλοιῶς!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἤμασταν παιδιά…
Νὰ παίζαμε στοὺς δρόμους καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφερόμασταν οὔτε γιὰ τὸν χιονιά, οὔτε γιὰ τὸ ψιλόβροχο, οὔτε γιὰ τὸ κρύο…
Θὰ ἔπρεπε νὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε ὄνειρα…
Νὰ ἐρωτευόμεθα καὶ νὰ τὸ ξεχνᾶμε, ὅταν τὸ παιχνίδι θὰ ζωήρευε…
Νὰ κλείνῃ ὁ λαιμός μας ἀπὸ τὶς φωνὲς καὶ ἡ κούρασις νὰ μᾶς ἀποκοιμίζῃ ἀμέσως ὅταν θὰ πέφταμε στὰ κρεββάτια μας…

Ὅμως δὲν εἴμαστε ἔτσι…
Συνέχεια →