Ἐρμηνεία ἀριστοτελικοῦ ὁρισμοῦ.
«Ἒστι μὲν οὖν τραγῳδία
μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας,
μέγεθος ἐχούσης,
ἡδυσμένῳ λόγῳ,
χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,
δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας,
δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα,
τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Συνέχεια
Ἡ μεγαλυτέρα Πηγὴ ἀπ᾿ ὅπου ἀντλοῦν οἱ προφῆτες (ὅλων τῶν ἐποχῶν) τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ὄχι μόνον τὰς Προφητεῖας των.!
ΗΣΙΟΔΟΣ
ἔργα καὶ ἡμέραι (ἀπόσπασμα 175-200)
…..μηκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ὤφελλον ἐγὼ πέμπτοισι μετεῖναι
ἀνδράσιν, ἀλλ᾽ ἢ πρόσθε θανεῖν ἢ ἔπειτα γενέσθαι.
νῦν γὰρ δὴ γένος ἐστὶ σιδήρεον· οὐδέ ποτ᾽ ἦμαρ
παύσονται καμάτου καὶ ὀιζύος οὐδέ τι νύκτωρ
φθειρόμενοι· χαλεπὰς δὲ θεοὶ δώσουσι μερίμνας.
ἀλλ᾽ ἔμπης καὶ τοῖσι μεμείξεται ἐσθλὰ κακοῖσιν.
Συνέχεια
Ἡ δράσις τοῦ δαίμονος εἶναι διά νά μεταφράζῃ καί νά μεταβιβάζῃ εἰς τοὺς θεοὺς τὰ προερχόμενα ἐκ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰ ἐκ τῶν θεῶν, ἐκείνων μὲν τὰς προσευχὰς καὶ τὰς θυσίας, τούτων δὲ τὰς προσταγὰς καὶ τὰς ἀνταποδόσεις. 
Ο χώρος, ο χρόνος, οι ζώντες, οι τεθνεώτες, οι αγέννητοι, η Ιστορία που γράψαμε, γράφουμε και θα γράψουμε. Αν δεν υπάρξει συνειδητή αποδοχή της αποστολής του Έλληνος ανθρώπου δεν μπορεί να συμβεί «θαύμα». Δεν συμβαίνουν, άλλωστε, αν δεν τα προκαλέσεις.
Συνέχεια
Τὴν Χώρα, θὰ τὴν ἀλλάξουν οἱ ἀδιάφθοροι…
Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἐσύρθησαν ποτὲ σὲ κάποιο χαλὶ ὑπουργείου γιὰ ἕναν διορισμό…
γιὰ μίαν μία μίζα…
γιὰ ἕνα ῥουσφετάκι…
γιὰ μίαν «ἐξυπηρέτησι»…
…Χιλιάδες χρόνια πέρασαν γιὰ νὰ φανῆς καὶ πάλι!
Ὤ! δόξα νάχη τἄγνωστο λισγάρι τοῦ χωριάτη
ποῦ κύλισε τοῦ τάφου σου τὴν πέτρα κι ἀναστήθης!
Κ᾿ εἶδες τὸν κόσμο ἀλλοιώτικο, καὶ τὴν Ἑλλάδαν ἄλλη
καὶ ξένη τὴν Ἀνατολὴ καὶ βάρβαρη τὴ γῆ σου,
καὶ σὰ νὰ μὴν τὴ γνώρισες, διάβηκες πρὸς τὴ Δύση! Συνέχεια
