Ἀγαπητοὶ φίλοι τῆς ἀειμνήστου Ἄννας Τζιροπούλου-Εὐσταθίου ποὺ ἐκτιμᾶμε τὸ τόσο σπουδαῖο ἔργο της, τὶς ἡμέρες αὐτές, πού ἑόρταζε ὅσο ζοῦσε τὴν ὀνομαστική της ἑορτὴ καὶ σχεδὸν ἕναν χρόνο ἀπὸ τὴν ἐκδημία της, ἡ οἰκογένειά της, θέλοντας νὰ τιμήσῃ μιάν ἄγνωστη στοὺς πολλοὺς πτυχὴ τοῦ πολυσχιδοῦς ταλέντου της, αὐτὸ τοῦ κεντήματος, προσέφερε στὴν «ΕΣΤΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ», 28 ἔργα της, ποὺ τὰ περισσότερα ἱστοροῦν τὴν Παναγία μας μὲ τὸν μικρὸ Χριστό, γιὰ φιλανθρωπικὸ σκοπό. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Τζιροπούλου Ἄννα
Ὑβριστὲς ἐν πλήρῃ ἀσυδοσίᾳ
Δὲν θέλησα νὰ μιλήσω γιὰ τὸν Σαράντο Καργάκο καὶ τὸν θάνατό του, ὅπως ἐπίσης καί, γιὰ τὸν ἐπίσης πρόσφατο, θάνατο τῆς Ἄννας Τζιροπούλου. Γιὰ ἐμέναν τέτοιοι θάνατοι εἶναι ἀσχολίαστοι καὶ ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἀντιλαμβάνεται αὐτὰ ποὺ ἀντιλαμβάνεται.
Θὰ μιλήσω σήμερα ὅμως γιὰ τοὺς ὑβριστές, ποὺ …«εἶδαν φῶς καὶ μπῆκαν» γιὰ νὰ γλεντήσουν γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως. Συνέχεια
Ἡ καταστροφὴ τῶν Ἑλληνικῶν βιβλιοθηκῶν
τῆς Ἄννας Τζιροπούλου Εὐσταθίου 
Ἡ περίφημη Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξανδρείας ἀποτελοῦσε τὴν μεγαλυτέρα κιβωτὸ γνώσεως τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ἐκεῖ εὑρίσκετο ὁλόκληρη ἡ σοφία, ὁ πνευματικὸς θησαυρός, οἱ ἐπιστῆμες καὶ πολλὰ ἔργα ἀνεκτίμητης ἀξίας. Δυστυχῶς, οἱ ἐπιδρομὲς τῶν βαρβάρων κατέστρεψαν τὴν βιβλιοθήκη, ἀφήνοντας ἕνα μεγάλο κενὸ στὴν παγκόσμια πολιτιστικὴ κληρονομιά. Συνέχεια
Ὁρισμὸς τῆς τραγωδίας.
Ἐρμηνεία ἀριστοτελικοῦ ὁρισμοῦ.
«Ἒστι μὲν οὖν τραγῳδία
μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας,
μέγεθος ἐχούσης,
ἡδυσμένῳ λόγῳ,
χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,
δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας,
δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα,
τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Συνέχεια
Ἡ Φυγή
Στίς 20 Ἰουλίου τοῦ 1792 ὁ Ἀλῆ πασᾶς ἔπαθε μεγάλη καταστροφή ἀπό τούς Σουλιῶτες καί ἀπό τόν Λάμπρο Τζαβέλλα. Τόσος ἦταν ὁ τρόμος τοῦ Ἀλῆ, πού ἔσκασε δύο ἄλογα στήν φυγή του. Αὐτόν ἀκριβῶς τόν πανικό περιγράφει ὁ Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης μέ τό ποιήμα του «Ἡ Φυγή».
Ἡ Φυγή
Τ΄ἄλογο, τ΄ ἄλογο Ὁμέρ Βρυώνη, τό Σούλι ἐχούμηξε καί μᾶς πλακώνει. Συνέχεια
Τί πραγματικά εἶπε ὁ Ἰσοκράτης γιά τούς μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας;;
Πουθενά δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).