«Ὁ Θρῆνος γιὰ τὸν Ἴκαρο» (‘Lament for Icarus’), Herbert James Draper, 1864-1920
Ὁ Draper ἦταν ἕνας ζωγράφος μὲ ἔργα γεμάτα δύναμη καὶ φαντασία, ποὺ γνώρισε σημαντικὴ ἐπιτυχία γύρω στὸ 1900. Ὡστόσο, τὰ ἔργα του ἔχουν μελετηθεῖ λίγο, γιατὶ ἡ πολὺ καλὴ σχεδιογραφία του, ποὺ ἦταν ἀποτέλεσμα ἐκπαίδευσης ποὺ ἔλαβε στὸ Παρίσι, ἔγινε γρήγορα ἐκτός μόδας τὸν 20ο αἰῶνα. Συνέχεια
Ὅσων Ἀρμενίων εἶχον τὴν τιμὴν τῆς γνωριμίας των, δὲν ἠδυνήθην νὰ ἀποκομίσῳ ἐξ αὐτῶν τὴν ἐμπειρίαν μιᾶς παρατεταμένης καὶ κουραστικῆς ἐπισκέψεώς των.
Ἴσως, ἡ περιπετειώδης διαδρομὴ τοῦ ἔθνους αὐτοῦ καὶ ἡ διασπορὰ τῶν μελῶν του, νὰ ἐτροφοδότησαν τοιαύτας ἀντιλήψεις περὶ τῶν ἐπισκέψεων, ὅτε εἷς Ἀρμένιος ἐκ τῆς μιᾶς ἄκρης τοῦ κόσμου, συνήντα κάποιον ἄλλον ἐκ τῆς ἄλλης…
Συνέχεια
Την ώρα του σεισμού, τελευταία Κυριακή του Γενάρη, η μάνα μου, τρομαγμένη, έλεγε συνέχεια μία και μόνο κουβέντα. «Το σπίτι μας… Πάει το σπίτι μας…». Το σπίτι μας, στα ανεμοδαρμένα ύψη του Αγκώνος (ως τούτη τη στιγμή που μιλάμε, διότι εγκέλαδος είναι αυτός) δεν πήγε πουθενά. Εντάξει, ας εξαιρέσουμε κάποια σπασμένα γυαλικά, κάποια βιβλία και σιντί που εκτοξεύθηκαν από τη θέση τους (πάντα ο σεισμός κυνηγάει τον πιο τσαπατσούλη, δηλαδή εμένα) και ένα μοροφίντο που ήταν από λόγου του και πιτσικάρισε λίγο παραπάνω, όπως και μια παράγκα και κάτι ξερολιθιές που μάλλον αποφάσισαν ότι ο επί γης βίος τους έχει πλέον τερματιστεί. Την καταλαβαίνω τη μάνα μου όμως. Συνέχεια 
ΠΗΝΕΛΟΠΗ -Η ΠΙΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΗ ΝΥΦΗ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ- .
(Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ)
Τῆς Εὐστρατίας Σουραβλᾶ
εἰκαστικοῦ -ἐκπαιδευτικοῦ
«Ἂν θέλῃς ἔνα δρόμο νὰ διαβῇς, ποὺ θὰ σὲ ἀνεβάση ψηλά, πολὺ ψηλὰ καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἀξίζῃς, ἐὰν θέλῃς νὰ σφετερισθῇς, προσπάθησε νὰ κατακτήσῃς μιὰ «Πηνελόπη», ἕνα σκαλὶ ἐξουσίας νὰ πατήσῃς καὶ νὰ ἀνεβῇς ἀλλὰ πρόσεξε μὴν πέσῃς στὴν πραγματικὴ ΠΗΝΕΛΟΠΗ »…
Ὅλοι οἱ ἐπίδοξοι «μνηστῆρες» τῆς «Πηνελόπης» διαχρονικὰ ἕνα κοινὰ στόχο ἔχουν: Συνέχεια
Ὅμηρος.
Εἰς Διόνυσον
Διὰ τὸν Διόνυσο, τὸν υἱὸ τῆς ξακουστῆς Σεμέλης,
ὕμνο θὰ εἰπῶ, πὼς φάνηκε εἰς τοῦ πόντου πλάι τὴν ἄμμο Συνέχεια
Σὲ σένα μιλάω ἄνδρα!
Ποὺ νόμισες ὅτι μπορεῖς νὰ «πλάσῃς» τὴν γυναίκα σου. Νὰ τῆς «δώσῃς ζωή».
Καλὸς ὁ μῦθος τοῦ Πυγμαλίωνος. Ἀλλὰ «κουτσός». Συνέχεια
