18 Μαΐου 1828. Δροσουλίτες. Ἡ μάχη τοῦ Φραγγοκαστέλλου

Επιμέλεια κειμένου Ρίκη  Ματαλλιωτάκη
Κοντά στην απροσκύνητη χώρα των Σφακίων, λίγα μόλις μέτρα πιο πέρα από την ακτή που ξεψυχά το κύμα του Λιβυκού, κι εξίσου λίγα από τους πρόποδες που φωλιάζουν  μερικά από τα αετίσια Σφακιανοχώρια, ορθώνει την ύπαρξη, του σε σχήμα παραλληλόγραμμου,  ένα καστέλι (πύργος) άριστα μέχρι σήμερα διατηρημένο. Το Φραγκοκάστελλο.
Δυο σειρές πολεμίστρες περιζώνουν τα μέχρι σήμερα απείραχτα, όπως τουλάχιστον δείχνουν εξωτερικά, τείχη του  και η πύλη του  βρίσκεται κατά την μεριά της θάλασσας σαν στόμα αγριεμένου θεριού.
 
Ο θρύλος του γεφυριού της Άρτας (ολημερίς το κτίζανε  τη νύχτα το γκρέμιζαν) γίνεται κι εδώ παραλλαγμένη πραγματικότητα αφού κάπως έτσι οι Σφακιανοί με μπροστάρηδες τα έξη  αδέλφια Πατσούς, εμπόδιζαν τους Βενετούς να Συνέχεια

Ποδοσφαιρικὴ ὁμὰς «Πόντος»!

Ποδοσφαιρική ομάδα «Πόντος»

Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους

Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάννας τρελλής στους έρημους δρόμους(1) και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα(2). Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν ποτέ σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις). Συνέχεια

Ἡ μνήμη μου εἶναι Πόντος…

19 Μαϊου…Ημέρα μνήμης για όλο τον Ελληνισμό,απανταχού της γης..

Μια μέρα που κανείς Ελληνας,Πόντιος ή μη,δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ και αυτές τις μνήμες που πολλοί από εμάς έχουν μέσα τους,κληρονομιά από κάποια μαυροφορεμένη γιαγιά,που μικρό παιδί ήρθε στα πάτρια εδάφη ,ξεριζωμένη από την γενέτειρα γη του Πόντου,ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ως ελάχιστο φόρο τιμής,να τις κληροδοτήσουμε κι εμείς με την σειρά μας στα παιδιά μας με εντολή να κάνουν το ίδιο στα δικά τους...
Συνέχεια

Ἦσαν καλοὶ ἄνθρωποι… Νοικοκυραῖοι…

Σὰν σήμερα, πρὸ 97  ἐτῶν περίπου, ξεκίνησε…

Πολὺς πόνος… Πολύ αἷμα… Πολὺ μεγάλο τὸ τίμημα….

Σὰν σήμερα, 353.000 Τραντέλληνες χάθηκαν ἀπὸ χέρι μογγόλου… Ἔτσι… Γιὰ νὰ σβήσουν τὴν μνήμη τοῦ πλανήτου οἱ ἀπάτριδες… Γιὰ νὰ ἀποδείξουν τὴν καταγωγή τους… Γιὰ νὰ παρακαλοῦν σήμερα, πληρώνοντας μὲ ἑκατομμύρια ἐπὶ ἑκατομμυρίων, τὴν μὴ ἀναγνώρισι τῶν γενοκτονιῶν ποὺ διέπραξαν…

Συνέχεια

Τὸ ἱστορικό τῆς γενοκτονίας μὲ λίγα λόγια…

Τὸ ἱστορικό τῆς γενοκτονίας μὲ λίγα λόγια...

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Συνέχεια

Μαρτυρίες ἀπὸ τὴν γενοκτονία.

Σάββας Κανταρτζής-

Η καταστροφή του χωριού Μπεϊαλάν, της περιφέρειας Κοτυώρων από τους τσέτες του Τοπάλ Οσμάν.

«Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση, ότι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν’ αναστατωθούν. Οι άντρες, όσοι βρίσκονταν τη νύχτα στο χωριό, βιάστηκαν να φύγουν στο δάσος… Αλλοι άντρες που Συνέχεια