Ἀρχεῖα ἐτικέττας: διάσωσις ἀρχαιοτήτων

ΠΕΝΤΕ χιλιάδων ἐτῶν δωμάτιο μουσικῆς εἰδικὸ γιὰ …θεραπεία!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

«…Δωμάτιο για μουσική θεραπεία ανεκαλύφθη σε μία 5.000 ετών-αρχαία πόλη, στην ανατολική επαρχία της  Erzin Χατάϊ. Θεωρείται ότι ο θάλαμος, που χρονολογείται από την ρωμαϊκή (εδώ δεν θέλουν να γράψουν ελληνική!) εποχή,  κτίστηκε με σπάνια αρχιτεκτονική «odeon». Κάποτε  χρησιμοποιοήθηκε για θεραπεία μετά …μουσικής…»

ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ: Δωμάτιο για μουσική θεραπεία ανεκαλυφθη, ηλικίας 5.000 χρόνων

Μεγάλη ανακάλυψη Τούρκων αρχαιολόγων φέρνει στην επιφάνεια το μεγαλείο των Ελλήνων στην αρχαιότητα. Η ιδιαίτερη αυτή  ανασκαφή δείχνει τον πολιτισμό και το υψηλό επίπεδο θεραπειών για τους ασθενείς που έκαναν πράξη στην καθημερινή τους ζωή οι ‘Ελληνες.

Συνέχεια →

Ἡ ἱστορία μας κάνει …ἅλματα πρὸ τὰ πίσω μὲ βάσιν τὸ Ἀκραίφνιον.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ νὰ μπορῇ κάποιος νὰ ἐπισκεφθῇ ἕνα σπήλαιον ποὺ ἐντός του ἔχουν εὑρεθεῖ ἐξαιρετικὰ εὑρήματα, εἶναι κάτι μοναδικό, σὰν ἐμπειρία.
Τὸ νὰ ἔχουν ὅμως ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ σπηλαίου εὑρεθεῖ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα τέτοια, ποὺ …μετακυλοῦν τὴν ἱστορία πολλὲς χιλιάδες χρόνια πίσω, εἶναι κάτι ποὺ ΔΕΝ μποροῦν νὰ τὸ σταματήσουν. Συνέχεια →

Ἡ πόλις τῶν Θεσσαλονικέων τιμᾶ τὸν Βασιλέα Ἀλέξανδρο.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

ΠΟΛΙΣ
ΒΑΣΙΛΕΑ- ΜΕΓΑΝΔΙΟΣ-ΑΛΕ
ΞΑΝΔΡΟΝ

Ἐπιγραφὴ στὸ βάθρο χαλκίνου ἀγάλματος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Ἀναφέρει ὅτι ἡ πόλις τῶν Θεσσαλονικέων τιμῶ τὸν βασιλέα Ἀλέξανδρο τὸν Μέγα, ὡς γιὸ τοῦ Διός.
Συνέχεια →

Οἱ Νίκες τῆς Ὀδησσοῦ – Βόῤῥειος Θράκη

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Χρυσὸ ζεῦγος ἐνωτίων (σκουλαρίκια), τῶν ἑλληνιστικῶν χρόνων (4ος π.Χ. αἰ.), ποὺ ἀναπαριστοῦν τη θεὰ Νίκη. Ἀπὸ τὴν Ὀδησσὸ τῆς Βορείου Θράκης.

     Προσέξτε τὴν περίτεχνη  ἐργασία τοῦ κοσμήματος, ποὺ φανερώνει τὸ ὑψηλὸ ἐπίπεδο τῆς μικροτεχνίας καὶ τῆς χρυσοχοΐας!

     Οἱ Νίκες φοροῦν μανδύα, ποὺ ἀφήνει ἀκάλυπτο τὸ σῶμα τους, σανδάλια καὶ ἐνώτια. Κρατοῦν ψηλὰ, μὲ τὸ ἕνα χέρι, ζωόμορφο θρακικὸ ρυτό, ποὺ στὸ κάτω μέρος του, ἀπεικονίζει κεφάλι ἐλαφιοῦ. Μὲ τὸ ἄλλο χέρι, ἀποδίδουν σπονδή. Συνέχεια →

Ἡ Βυζαντινὴ Ξάνθεια-Ξάνθη

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Η πόλη μνημονεύεται, για πρώτη φορά, στα πεπραγμένα της συνόδου τού 879, πού συγκροτήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αναφέρεται ο επίσκοπος της Ξάνθειας Γεώργιος. Την εποχή αυτή αποτελούσε μικρό αστικό οικισμό και η προαγωγή της σε επισκοπή πού έγινε στον 8ο-9ο αι., απόβλεπε στην κοινωνική ενίσχυσή της.

Η επισκοπή της Ξάνθειας, πού μνημονεύεται στη «Διατύπωση» του Λέοντος ΣΤ’ (10ος αι.) σαν υποτελής στη μητρόπολη Τραϊανουπόλεως, προήχθηκε σε αρχιεπισκοπή στην εποχή τού Ανδρονίκου Β’ (1282- 1328) και σε μητρόπολη στη διάρκεια τού εμφυλίου πολέμου του Ανδρονίκου Β’ και τού Ανδρονίκου Γ’ (1328- 1341).
Συνέχεια →

Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τοῦ νεκρομαντείου τοῦ Ἀχέροντος.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Στὴν κεντρικὴ αἴθουσα τοῦ νεκρομαντείου εὑέθησαν πολυάριθμα χάλκινα καὶ σιδερένια ἐξαρτήματα, πού ἔπεσαν ἀπὸ τὸν ἄνω ὄροφο, ὅταν κατέῤῤευσε τὸ δάπεδο κατὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ 167 π.Χ.

Προήρχοντο ἀπὸ ἑπτὰ μικροὺς καταπέλτες, πολεμικὲς μηχανές, ποὺ ἐξηκόντιζαν γιγάντια βέλη σὲ μεγάλες ἀποστάσεις μὲ τόση δύναμι καὶ ἀκρίβεια ὥστε νὰ διαπερνοῦν ἀκόμη καὶ μιὰ ἀσπίδα (πέλτη).
Χρησιμοποιοῦντο σὲ πολιορκίες τόσο ἀπὸ τοὺς ἐπιτιθεμένους ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ὑπερασπιστές. Συνέχεια →