Ἀρχεῖα ἐτικέττας: νομίσματα

Λατρεία Ἡλιακὴ μὲ …μπαμπουΐνους καὶ λέοντες!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 Ὁ μπαμπουΐνος τοῦ Ἡλίου, τῆς Ῥέας καὶ τῆς μαγείας 

Μία φορὰ καὶ ἕναν καιρό, ὑπῆρχε ἕνας πιστὸς ὑπηρέτης τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ὅμως ἀπέκτησε καὶ ἱερὰ ἰδιότητα. Λόγος γίνεται γιὰ τὸν μπαμπουίνο μὲ τὸ γαλάζιο χρῶμα, χρῶμα ποὺ στὰ Μινωϊκὰ χρόνια ἦταν ἱερό. Ἦταν αὐτὸς ποὺ τὸ 1600 π. Χ. προσφέρει κρόκο στὴν καθιστὴ Ῥέα ποὺ τὴν προστατεύει γρύπας. Μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου ἐγαύγιζε καὶ στὸν Αἰγυπτιακὸ πολιτισμό, ἦταν ὑμνητὴς τοῦ Ῥᾶ (Ἥλιος) καὶ ταὐτίζετο σὲ μία ἀπὸ τὶς τρεῖς μορφές του στὸν θεὸ Θρὸθ (Throth) ἢ Ταχοῦτι, ποὺ στὸ Ἑλληνικὸ πάνθεο ἦταν ὁ Ἑρμῆς. Ἦταν ἐπιφορτισμένος στὴν Αἰγυπτιακὴ μυθολογία μὲ τὴν διατήρηση τοῦ σύμπαντος καὶ συνῴδευε στὴν βάρκα τὸν Ῥᾶ. Συνεδέθη ἐπίσης μὲ τὴν μαντικὴ τέχνη καὶ τὴν μαγεία. Συνέχεια →

Δημιουργοῦ Ἱερὸν τῆς Ἀμφιπόλεως

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Στὴν Καβείριο λατρεία, τὰ Ἱερὰ τοῦ Διὸς ἢ ἄλλως Δημιουργοῦ Ἱερά, ὅπως ἀποκαλύπτει νόμισμα (1) ἀπὸ τὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας (ΔΗΜ[ιουργοῦ] Ἰ[ερὸ]) ἦσαν κυκλικὰ ἢ ἐμπεριέχοντο σὲ κυκλικὸ περίβολο. Αὐτὸ γιὰ νὰ συνυπάρῃ μὲ τὸν Ἥλιο, ποὺ περισσότερο δικά του ἱερὰ ἦσαν. Ὅπως ὡραία παραστατικὰ φανερώνει τὸ νόμισμα (2) ἀπὸ τὴν Ἀμισσὸ τοῦ Πόντου, ὁ ἀετὸς φαίνεται ἐπάνω ἀπὸ τὸν περίβολο Καβειρίου, κάτω ἀπὸ τὸν Ἥλιο. Εἶναι τέτοιο, γιατί μᾶς τὸ δείχνει ἡ ἱερὰ ἄμπελος στὸ πλάι, μὲ δύο κορμοὺς πλεγμένους ποὺ παραπέμπουν σὲ Κηρύκειο. Ὁ ἀετὸς ὅπως γράψαμε, ἦταν ὁ ἀγγελιοφόρος μεταξὺ Ἡλίου καὶ Διός. 

Συνέχεια →

Ἱερὸς ἀετὸς τῆς Ἀμφιπόλεως

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Τὴν θέληση τοῦ Ἡλίου στὰ γήινα, τὴν μετέφερε ὁ ἀετός. Τὸ ἤξεραν αὐτὸ οἱ Αἰγύπτιοι, ὅπως ἡ ἀπεικόνισις τῆς 18ης δυναστείας φανερώνει (1). Ἦταν μία παράδοσις βαθειὰ ῥιζωμένη στοὺς Μολοσσούς, ἀπὸ ὅπου κατήγετο ἡ Ὀλυμπιάς.

Συνέχεια →

Θάλασσα στὰ Σκόπια

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὴ λὲν Ντάνιτσα Μπάτσεβα καὶ εἶναι ἀρχαιολόγος καὶ νομισματολόγος ἀπὸ τὸ κράτος τῶν Σκοπίων. Μὲ ἐπὶ μέρους εἰδικότητα τὴν ἀπάτη θὰ προσθέσω ἐγώ. Πλαστογράφησε ἠλεκτρονικὰ τὴν ἐπιγραφὴ ἀπὸ τὰ Μακεδονικὰ νομίσματα μὲ τὸ καράβι καὶ ἀπὸ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, τὴν ἔκανε ΛΥΧΝΙΔΙΩΝ. Μὲ ἐντολὴ ἄνωθεν βέβαια.

Συνέχεια →

Χαμένες ἤ …λησμονημένες Αἰγές;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Παραχάραξις στὴν Βεργίνα

Γράφει στὴν ἐπιτομὴ τοῦ Ἰουστίνου ὁ Pompeius Trogus, ὅτι ἡ Ἔδεσσα εἶναι οἱ πρῴην Αἰγές!!!

Ἱστία, Ἴναχος,

35 Σ Clem. Al. Protr. 11, 8, p. 300.12 Stählin αἶγες ]

Καρανῷ τῷ Ποιάνθους υἱῷ ἐξ Ἄργους μέλλοντι ἀποικίαν στέλλειν ἐπὶ Μακεδονίαν εἰς Δελφοὺς ἐλθόντι ἔχρησεν ὁ Ἀπόλλων Συνέχεια →

Ὑπέρτατος Κύκλος

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ Ἀρχὴ στὸν Κύκλο

Ἦταν σὰν σύνθημα ποὺ κυριαρχοῦσε στὰ ἀρχαῖα χρόνια. Ἡ φράσις ἦταν συμβολική, ἀλλὰ καὶ κυριολεκτική. Ὅλα ἄρχιζαν στὸν κύκλο. Στὸν κύκλο (Οὐρανός), ἀπὸ τὸν κύκλο (Ἥλιος), μύησις στὸν κύκλο (δεξαμενή), ἀκόμα καὶ σήμερα βάπτισις στὸν κύκλο (κολυμπήθρα). Ἀρχὴ καὶ στὴν πραγματικὴ ζωὴ λοιπὸν στὸν κύκλο. ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ κύκλος ὁ «ΚΑΣΤΑΣ», μὲ ὅτι θὰ πῆ αὐτό. Κύκλοι παντοῦ. Στὴν Ἁμάρυνθο (1) στὴν Μαρώνεια (2) καὶ ὅπου ἀλλοῦ σκάψουν.

Συνέχεια →