Ὁ Ναὸς τοῦ Ἡλίου καὶ τὸ Λάμβδα («Λ») τῆς Ἀμφιπόλεως
Εἶναι γνωστὸ στοὺς ἐνασχολουμένους μὲ τὰ νομίσματα, ὅτι τὸ λάμβδα («Λ») μὲ τὸν πυρσὸ (1,2,3) ἢ μόνο τὸ λάμβδα (4,5), παραπέμπουν στὴν Ἀμφίπολι. Ἐκεῖ στὴν ἀναγνώριση τοῦ τόπου κοπῆς, σταματᾶ τὸ θέμα. Τὸ γιατί καὶ ἡ σημασία τοῦ συμβολισμοῦ, οὐδέποτε ἀπησχόλησε κάποιον!!! Εἶναι τὸ σημεῖο ἀκριβῶς ποὺ χάνουμε τὴν ἱστορία μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας.
Ἀναστάτωσις καὶ φασαρία στὴν Μακεδονία
Διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορος Καρακάλλα (198 – 217 μ. Χ.), ἀνάβει τὰ αἵματα στὴν Μακεδονία. Μῆλον τῆς ἔριδος τὸ προσκύνημα τοῦ Ἀλεξάνδρου!!!
Ἀμφίπολις, Θεσσαλονίκη καὶ Βέῤῥοια, ἔρχονται σὲ ἀντιπαράθεση.
Χαμός!!!.
Ἡ κάθε πόλις προβάλλει τὰ δικά της ἐπιχειρήματα καὶ ἡ Ῥώμη τὰ ἔχει χαμένα.
ΟΜΟΝΟΙΑ φωνάζει καὶ τὸ γράφει σὲ νομίσματα τοῦ Ἀλεξάνδρου. Ὁμόνοια γιὰ τὶς δύο πόλεις ποὺ ἔχασαν!!! Ὅλοι δὲν κερδίζουν, μόνον ἕνας!
Ὁ λόφος τοῦ ἀετοῦ
Τὸ ἀρχαιότερο νόμισμα μὲ τέθριππο ἔρχεται ἀπὸ τὸ Παγγαῖο καὶ πολὺ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸν λόφο 133 ἢ λόφο τοῦ ἀετοῦ, ὅπου ἀνήκει ὁ «ΚΑΣΤΑΣ».
Τόπος λατρείας ἦταν ἡ κορυφὴ τοῦ Παγγαίου ὠὸν (αὐγό) ἢ βυζί, ὅπως ἄλλοι τὴν ξέρουν. Ἀπόλυτα εὔστοχο εἶναι τὸ δεύτερο, ἀφοῦ ἡ κορυφὴ εἶναι ἡ ρόγα τοῦ βυζιοῦ!
Ἡ «ντροπή» τῶν Σκοπίων
Τὸ ἄλλοθι ποὺ κυκλοφορεῖ σὲ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ ἐκχωρήσουν τὸ ὄνομα στοὺς Σκοπιανούς, εἶναι ὅτι τὰ ἐδάφη τους σήμερα ἀνῆκαν τότε στὴν Μακεδονία. Πιπιλίζουν αὐτὸ τὸ ψέμμα καὶ οὐδεὶς τὸ ἀντικρούει. Ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς βέβαια, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ἀντίλογος, τὸ πιστεύουν.
Τὰ βάρβαρα ἐδάφη ποὺ ἀνήκουν σήμερα στὰ Σκόπια, σὲ οὐδὲ μίαν περίπτωση ἀνῆκαν τότε στὴν Μακεδονία. Αὐτὸ δὲν εἶναι δική μας σημερινὴ ἄποψις, ἀλλὰ ἡ πραγματικότης ὅπως τὴν ἀντιμετώπισαν οἱ Ῥωμαῖοι. Ἔξω ἀπὸ τὴν Μακεδονία, ἵδρυσαν ἰσοπολίτιδα πόλη (municipium), ποὺ φανερώνει ὅλη τὴν ἀπάτη, ἀλλὰ καὶ τὴν ντροπὴ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ αἰσθάνονται οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἐπιχειρήματος τῶν ἐδαφῶν.
Πρόκειται γιὰ τὴν πόλη Στόβοι (STOBI), ποὺ χωρὶς νὰ ξέρουν οἱ Σκοπιανοὶ τὸ τὶ πρεσβεύει, τὴν ἔχουν καμάρι τους. Τὴν ἵδρυσε ὁ Βεσπασιανὸς στὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 1ου μ. Χ. αἰῶνος, μαζὺ μὲ ἄλλες τρεῖς (LUSITANIA, BAETICA, TARRACONENSIS) στὴν μακρυνὴ καὶ ἀφιλόξενο Ἰσπανία (χάρτης 1).
Εἶμαι ἡ οἰκουμενικὴ μητέρα τῶν πάντων, ἡ ἴδια ἡ Φύσις καὶ Κυρία ὅλων τῶν στοιχείων τῆς, ἡ αἰωνία, κυρίαρχος τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων, βασίλισσα νεκρῶν καὶ ἀθανάτων, Οὐρανία καὶ γήινος μαζύ. Εἶμαι αὐτὴ ποὺ τὴν γνωρίζουν μὲ ἀμέτρητα ὀνόματα, ἡ Μία καὶ Μοναδικὴ ποὺ τὴν ἐκφράζουν ὄλες οἱ θεότητες.
