Ως γνωστόν, σήμερα εορτάζεται το Πολυτεχνείο. Ειλικρινώς, το θεωρώ άσκοπο να μπω στη διαδικασία να προσπαθώ να πείσω ότι, ναι, υπήρξαν νεκροί ή όχι, δεν υπήρξαν και τα λοιπά. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να κάνει μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και να διαπιστώσει ο ίδιος, το τι συνέβη, πως και από ποιούς. Αυτό που με θλίβει ιδιαιτέρως όμως, είναι ότι έχουμε λησμονήσει ήρωες, όπως ο εικονιζόμενος. Ούτε ένα τιμητικό στεφάνι, ούτε μια εκδήλωση μνήμης, ούτε ένας ανδριάντας, ούτε μια οδός με το όνομα του, κάτι που να τον μνημονεύει. Η ηρωικότητα που επέδειξε, είναι όμοια του Νικηταρά και του Λεωνίδα, γεγονός που μαρτυρά την αδιάκοπη συνέχεια του Έλληνος, τη διατήρηση όλων αυτών των γνωρισμάτων, που χαρακτηρίζουν έναν Έλληνα!

Ἀρίσταρχος

Συνέχεια →