Ἐμεῖς ὡς χώρα τὴν πατήσαμε. 
Μπλέξαμε μὲ κουδουνισμένους, μὲ ἀλῆτες, μὲ τοκογλύφους, μὲ κάθε λογῆς τροκτικὸ καὶ πονηρὸ τοῦ πλανήτου, μὲ ἑβραϊκὲς τράπεζες, μὲ ἠλιθίους καὶ ἰδίως μὲ ἕναν λαὸ ποὺ μόλις τοῦ τάξῃς «λεφτά ὑπάρχουν» σὲ ξανα-ὁδηγεῖ στὸν ἀφανισμό.
Αὐτὰ ὅμως εἶναι γνωστά.
Αὐτὰ ποὺ δὲν προλαβαίνουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν γειτονιά μας. Δῆλα δή, ἐδῶ δίπλα καὶ λίγο παρακάτω.
Ἰταλία πρωτίστως!
Κάτι συμβαίνει.
Μόλις πρὸ μερικῶν μηνῶν εἴχαμε τὴν ἔναρξι (σχεδὸν) τῆς πορτοκαλοκίτρινης ἐπαναστάσεως. Αὐτῆς ποὺ ὅμοιά της εἴχαμε στὴν Τυνησία, στὴν Λιβύη, στὴν Συρία καὶ γενικότερα σὲ κάθε ἰσλαμικὴ χώρα. Ὅλες αὐτές, μικρές, Συνέχεια
Ἔχω γράψει πολλὲς φορὲς γιὰ τὸν Καζάκη. Ἔχω ἀναφερθεῖ στὶς διαφωνίες μου μαζί του γιὰ πολλὰ ζητήματα. Ἕνα σοβαρότατο ἀγκάθι σὲ ὅσα λέει (καὶ γράφει) εἶναι ὁ μὴ ὑπολογισμὸς τῶν κοινωνικῶν δεδομένων στὶς οἰκονομικές του μελέτες.
Καλὸς φίλος, ἐπιτυχημένος οἰκονομολόγος (καὶ δίχως κομματικὲς καταβολὲς οἱουδήποτε χρώματος), ἔχει ἀπαντήσει ἤδη στὸν Καζάκη μὲ τὸ σημείωμα Ἕνας ἁπλὸς πατριώτης χονδρομπακάλης μπορεῖ νὰ σώσῃ τὴν οἰκονομία καὶ στὸ Δὲν μᾶς τὰ λὲς καὶ τόσο καλὰ κύριε Καζάκη…
Ὁ κλοιὸς γύρω ἀπὸ τὴν βουλή ξεκίνησε πρὸ μερικῶν ἠμερῶν νὰ σφίγγῃ.
Δὲν ξέρω ἐὰν θὰ παραιτηθῇ ἡ κυβέρνησις, ἐὰν θὰ προλάβῃ νὰ φύγῃ μὲ ἐλικόπτερα, ἐὰν θὰ πᾶμε σὲ ἐκλογὲς ἢ ἐὰν θὰ ξυπνήσουμε αὔριο καὶ δὲν θὰ ἔχῃ ἀλλάξει κάτι σημαντικό στὴν ζωή μας.
Ἐπίσης βλέπω πὼς ὁ κόσμος πλέον, σηκώθηκε ἀπὸ τὸν καναπέ του καὶ ξεχύθηκε στοὺς δρόμους… Ἑτοιμάζεται.
Συνέχεια
Γιὰ νὰ μὴ τὰ λέω μόνη μου καὶ φαίνομαι κακίστρω…
Σαββατοκύριακο μεγάλων εξελίξεων ήταν αυτό που μας πέρασε. Κι ενώ περιμέναμε (και φυσικά συνεχίζουμε να περιμένουμε την ολοκλήρωση των ζυμώσεων και των μετέπειτα εξελίξεων στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ) να “σκάσει η μπόμπα”, αυτή ναι μεν “έσκασε”, αλλά σε άλλο “τόπο”.
Δὲν ξέρω… Προβληματίζομαι…. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διάβασα (καὶ θὰ σᾶς παρουσιάσω παρακάτω) ἔχω πλέον μεγάλα ἐρωτηματικά…
Ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριά, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραφα γιὰ τὴν παραίτησι Δημητροκάλλη ἀπὸ τὸ ὀργανωτικὸ κέντρο τῆς Σπίθας. Ἢ ὀρθότερα, δὲν τὸ ἔγραφα ἐγῶ, ὁ Μίκης τὸ ὑπονοοῦσε… Ἦταν κάτι ποὺ πολλοὶ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν, μετὰ τὶς ἀπανωτὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὸ πρόσωπο Δημητροκάλλης. Ὅμως, ἔγραφε κάπου τελικῶς ὁ Μίκης γιὰ ἀπομάκρυνσι; Κάπου; Κάποιαν στιγμή;
Ποτέ!
