Φονιάδες, μαχαιροβγάλτες καὶ ἀνθέλληνες οἱ …«ἡγέτες» μας. (β)

Λέγαμε λοιπὸν γιὰ τὸ πόσο …«καλὰ παιδία», ἀπὸ …σπίτια καὶ μὲ «ἦθος καρδιναλίων» εἶναι οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες μας.
Ἀπὸ μεσολαβητὲς γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις γιὰ τὰ «δάνεια τῆς Ἀνεξαρτησίας», ποὺ μᾶς ἐκληροδότησαν τὰ χρέη, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὰ χρήματα τῶν «δανείων»…

29 Μαρτίου 1828. Ἡ νομιμοποίησις τῆς τοκογλυφίας

…ἔως …«μιζαδόρους», «μπράβους», μαχαιροβγάλτες, νταβατζῆδες, παρτάκηδες, συκοφάντες, βολεμένους καὶ …«πορτάκηδες» ἀναγνωρίζουμε στὰ πρόσωπά τους.
(Ναί, αὐτὸ τὸ εἶδος, τῶν «πορτάκηδων» ἀφορᾶ κυρίως στὰ κομματόσκυλα, ποὺ ἀναλόγως τῶν …ἐξυπηρετήσεων, θεωροῦν κάποιον ἱκανὸ -ἢ μή- γιὰ νὰ εἰσέλθῃ στὴ μεγάλη παρέα τῶν πλιατσικολόγων!!!)
Συνέχεια

Ὁ ὕμνος τῆς γενοκτονίας ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανούς.

Σχετικὰ πρόσφατα ὁ Obama προσπάθησε νὰ «γλείψῃ»  τοὺς Τούρκους πλέκοντας τὸ ἐγκώμιο τοῦ Τουρκικοῦ λαοῦ, που ἀντιστάθηκε ἡρωικὰ στὴν προσπάθεια ἀναστηλώσεως μιᾶς ἀρχαίας αὐτοκρατορίας (!) ὑπονοῶντας … τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία! 

Μία ἐκστρατεία ποὺ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ διέταξαν στοὺς ἠγέτες-μαριονέτες τῆς Ἑλλάδος τότε μὲ στόχο τὰ πετρέλαια τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πάντα.

Στὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς συκοφαντίας … οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ … ἔκαναν τὶς ΠΑΠΙΕΣ.
Καμμία ἀντίδρασις, κανένα διάβημα. Συνέχεια

Ὁ Καραμανλῆς, οἱ συμφωνίες ποὺ τὸν «ἀνέδειξαν» καὶ ἡ Κύπρος.


Τὸ «θέμα Κύπρος» σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν Καραμανλῆ, ἐμένα πλέον, μὲ παραπέμπει σὲ συνειδητὸ ξεπούλημα, μὲ στόχο τὴν ἀνέλιξι τοῦ Καραμανλῆ πολιτικῶς.  Αὐτὸ ἄλλως τε βγαίνει πλέον ἀπὸ ὅλο καὶ περισσότερες καταγγελίες, μαρτυρίες καὶ βιογραφίες τῆς ἐποχῆς.

Σήμερα μία ἀκόμη καταγραφὴ ἀπὸ τὸν Φιλίστορα ποὺ ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνει τὰ γνωστά: «ἡ Κύπρος κεῖται μακράν» γιὰ τὸν «ἐθνάρχη»… Ἢ ἄλλως, γιὰ κάθε πρόσωπο ποὺ πέρασε ἀπὸ τὶς κυβερνητικὲς καρέκλες τοῦ τόπου μὲ μοναδικόν του στόχο τὴν προσωπική του προβολή, θυσιάζοντας κάθε ἠθικὸν καὶ δίκαιον. 

Ἀκόμη κάποιοι νοσταλγοὶ τοῦ δοσιλογισμοῦ του τὸν ὑμνοῦν… Ντροπή τους καὶ ντροπή μας. 

Φιλονόη

Η πολιτική κρίση του 1955 και η ανάδειξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εξουσία (5 Οκτωβρίου 1955)


Μετά τις δημοτικές εκλογές του 1954 προέκυψε μεγάλη πολιτική κρίση στην Ελλάδα, λόγω της ασθένειας του Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου. Ως τις αρχές του 1955, η κεντρική θέση του Παπάγου στα πολιτικά δρώμενα της Χώρας ήταν αδιαμφισβήτητη, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός διέθετε μια άνετη πλειοψηφία στην βουλή χάρις την σαρωτική εκλογική νίκη του 1952. Ήδη όμως από την Άνοιξη του 1955 με την επιστροφή του από την Ελβετία, η υγεία του Παπάγου είχε επιδεινωθεί σοβαρά και είχε ξεκινήσει μια άτυπη κούρσα διαδοχής μέσα στους κόλπους του “Εθνικού Συναγερμού” μεταξύ των δύο βασικότερων και επικρατέστερων διεκδικητών της πρωθυπουργίας Παναγιώτη Κανελλόπουλου και Στέφανου Στεφανόπουλου.
Συνέχεια