Παρευρέθην πρὶν λίγες ἡμέρες σὲ μίαν παρέα, ὅπου συζητώντας διεπίστωσα πὼς οἱ συνδαιτημόνες μου ἀγνοοῦσαν αὐτὴν τὴν ἡρωικὴ μορφὴ τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821: τὴν Δόμνα Βισβίζη! Ἔτσι, σκέφθηκα νὰ γράψω δύο ἀράδες γιὰ τὴν γυναῖκα ἀπὸ τὸν Αἶνο τοῦ Ἔβρου, ποὺ ἔγινε ὁ φόβος κι ὁ τρόμος γιὰ τὰ τουρκικὰ ἀσκέρια. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἱστορικὸ ἡμερολόγιον
Γιατὶ μέσα σὲ ἐμᾶς μόνον μιλοῦν οἱ Ἥρωες!!
Ἀγαπητοὶ ὁμοεθνεῖς και Συνέλληνες, σήμερα ἐμεῖς, οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, τιμοῦμε ὅπως δυνάμεθα τοὺς ἥρωες ποὺ ἠγωνίσθησαν καὶ ἔπεσαν γιὰ τὴν ἐλευθερία μας στὴν ἐθνεγερσία τοῦ 1821.
Συνέχεια
Θαυμάσια «βολεμένοι» γραικύλοι …«μοιρολογώντας» ἐξακολουθοῦν νὰ μᾶς ἀφανίζουν!!!
Περὶ 25ης Μαρτίου…
Καὶ ἦσαν στὸ ἔτος 1955, ὅταν θαυμάσια «βολεμένη» οἱ γραικῦλοι, μὲ πρωθυπουργὸ τὸν Παπάγο, ἐποίησαν τὴν νήσσαν, στὸν διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Συνέχεια
Δολοφονία βασιλέως Γεωργίου
18 Μαρτίου 1913.
Δολφονία τοῦ βασιλέως Γεωργίου Α΄, στὴν Θεσσαλονίκη.
Στὸν τάφο τοῦ ἀνεγράφη: «Ἔπεσεν ὑπὲρ Πατρίδος. Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δόσω σοῖὶ τὸν στέφανον τῆς ζωῆς». Συνέχεια
17 Μαρτίου 1821. Ὄρκος Μανιατῶν
Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι’ αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους.
Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες: Συνέχεια
Χωροφύλακες στὸ στόχαστρον χασάπηδων τοῦ ΚΚΕ!
Φωτογραφία τοῦ Μοιράρχου τῆς «Ἑλληνικῆς Βασιλικῆς Χωροφυλακῆς’’ Χαριλάου Πανταζῆ τοῦ Σταμάτη, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη τὸ 1899 στὴν Χαλκίδα.