Θύματα τῆς …«ἰδεολογίας» τους

Θλίψις κι ἀπογοήτευσις ἀναμένει τὸν εὐσυνείδητο ἀριστερὸ ὅταν ἀνακαλύπτῃ πὼς πίσω ἀπὸ τα τσιτάτα καὶ τὶς «ἰδεολογικές» κορῶνες κρύβονται τὰ ἴδια ἀκριβῶς ἀνθρωπάρια πού, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ὑπὸ ὁποιονδήποτε μανδύα πολιτικό, κοινωνικὸ ἢ θρησκευτικό, ἔπαιζαν τὸν ῥόλο τοῦ καθεστωτισμοῦ, τῆς ἐξαπατήσεώς μας καὶ τῆς τελικῶς τῆς, μὲ κάθε τρόπο, καταστολῆς μας.

Ἱστορικὴ φωτογραφικὴ ἀποτύπωσις προαιωνίων συμμαχιῶν

εἰκόνα

Ἡ ἀπογοήτευσις δὲ εἶναι τόσο πιὸ μεγάλη γιὰ κάποιους, ποὺ ἢ ἀπελπισμένοι ἀναζητοῦν νέα κομματικὰ μαγαζάκια-καταφύγια γιὰ νὰ χωθοῦν καὶ νὰ ἀνακτήσουν ἐλπίδες ἤ, ἀκόμη χειρότερα, κλείνονται στοὺς ἑαυτούς τους καὶ ἀποῤῥίπτουν τὰ πάντα, ἀνίκανοι νὰ δοῦν πὼς ἔπεσαν θύματα τῆς αὐτῆς τακτικῆς παραπληροφορήσεως καὶ πὼς ἡ λύσις ἐνυπάρχει πίσω ἀπὸ τὶς βιτρίνες καὶ τὶς ἕτοιμες προτάσεις. Κι ὅλο αὐτὸ συμβαίνει διότι αὐτοὶ ὅλοι οἱ ἀπογοητευμένοι, θύματα τοῦ κάθε κομματικοῦ μηχανισμοῦ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀδυνατοῦσαν νὰ δοῦν τὴν ταὐτοσημότητα τῶν «προτάσεων» τοῦ πολιτικο-κομματικοῦ κατεστημένου, ποὺ στὴν πραγματικότητα ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι τὸ «μία ἀπὸ τὰ ἴδια» σὲ κάθε του ἐκδοχή.

Αὐτὸ τὸ «μία ἀπὸ τὰ ἴδια» τῆς ἰδίας συμμορίας, ποὺ ἀλλάζει ὀνόματα, μανδύες καὶ συνθήματα, ἀλλὰ ποὺ στὸ βάθος ἐξυπηρετεῖ καὶ ὑπηρετεῖ τὸν ἴδιον τοκογλύφο-χρηματοδότη της, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μποροῦμε ἐμεῖς νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς οἱ καθ’ ὑπόδειξιν «διαχωριστικὲς γραμμές» εἶναι μόνον γιὰ τοὺς πλανεμένους.

Σοσια-λΗστές!!!

Δυστυχῶς ὅλος ὁ συρφετὸς τῆς παραπληροφορήσεως καὶ  τῆς προπαγάνδας ἀγωνίζεται νυχθημερὸν νὰ μᾶς πείσῃ διὰ τοῦ ψέμματος τὴν ἀληθοφάνεια, παπαγαλίγοντας διαρκῶς, ἀναλόγως τῶν «ἐπισήμων γραμμῶν» του, τὸ πόσο «κακοί» εἶναι οἱ μέν, πόσο «ἀδικημένοι» εἶναι οἱ δὲ καὶ πόσο «ἐλπιδοφόροι» οἱ «περιφερειακοί». Ὁ δὲ «κυρίαρχος λαός» εἶναι ὁ λαός μας ποὺ σύρεται καὶ ἐξαπατᾶται, αἰῶνες τώρα, ἀποπροσανατολισμένος κι ἐξαπατημένος, μὲ ἀμέτρητες προδοσίες στὴν πλάτη του καὶ ἀμέτρητες γενοκτονίες στὴν ἱστορία του. Ἕνας λαὸς ποὺ παραπληροφορεῖται συστηματικῶς, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὰ «διὰ βίου μαθήσεως» σχολικὰ θρανία, πρὸ κειμένου νὰ παραμείνῃ χειροκροτητὴς καὶ αἰώνιο θῦμα τῶν δυναστῶν του.

Ἅπαντα τὰ ἐν λόγῳ σαπρόφυτα διατυμπανίζουν κατ’ ἀποκλειστικότητα τὶς ἀνύπαρκτες καί, τελικῶς, ἐπίπλαστες διαφορὲς τῶν κομματικῶν παραμάγαζων, πρὸ κειμένου νὰ μὴν συνειδητοποιήσουμε τὶς οὐσιώδεις ὁμοιότητες καὶ νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦμε ὡς κοινωνίες ὁριστικῶς ἀπὸ τὴν μέγγενη τῆς ἐξουσίας τους. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Ἀσκεῖ ἐξουσία ἐπάνω μας αὐτὸς ποὺ τὴν λαμβάνει ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐὰν ἐμεῖς δὲν τὸν ἀναγνωρίζουμε, τότε κι αὐτὸς δὲν ὑπάρχει.

Καὶ  καλά…
Διαπιστώνοντας πὼς ἡ «πρώτη φορὰ ἀριστερά» εἶναι μία ἀνθελληνικὴ καρικατούρα, ἀπολύτως ἐλεγχομένη καὶ κατευθυνομένη ἀπὸ τὰ τοκογλυφικὰ παραμάγαζα, εἶναι πολλοὶ ἐκείνοι ποὺ στρέφονται στὴν «ἀντίπερα ὄχθη», τῆς «κλασσικῆς δεξιᾶς», ἢ ἀκόμη καὶ τῆς …«ἀκροδεξιᾶς» μήπως καὶ ἐπιτύχουν νὰ μειωθοῦν τὰ βάρη τῶν δεσμῶν τους. Ξεχνοῦν πὼς τελικῶς πρόκειται γιὰ τὴν ἄλλην ὅψιν τοῦ ἰδίου νομίσματος.

Χρυσαυγουλάκια μας ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ παραιτηθεῖτε!!!

Ξεχνοῦν πὼς ἴδιο ἀκριβῶς ἔγκλημα μνήμης, συνειδησιακοῦ ἐλέγχου καὶ παραπληροφορήσεως διέπραξε (καὶ  διαπράττει) σταθερὰ εἰς βάρος μας καὶ ἡ φερομένη ὡς δεξιὰ παράταξις στὴν χώρα μας. Ἀγνοοῦμε ἄλλως τὲ πὼς ἡ φερομένη ὡς δεξιὰ παράταξις (κάποτε, σταθερὰ σοσιαλιστικὴ στὴν συνέχεια) στὴν προσπάθειά της νὰ διαγράψῃ τὰ ὅποια γενοκτονικὰ ἐγκλήματα εἰς βάρος μας, «ἐξομαλύνοντας» τὶς διαφορὲς ὑπὲρ σοσιαλισμοῦ, τὰ ἀνεβάθμισε σὲ …ἐμφύλιο, ἀποσιωπώντας πὼς τὰ φαινόμενα ἀντεκδικήσεως ἢ τιμωρίας ἦσαν ἀπολύτως στοχευμένα κι ἐλεγχόμενα καὶ πρὸς ἐξυπηρέτησιν τῶν ἰδίων μηχανισμῶν, ποὺ καὶ σήμερα μᾶς ἐξαπατοῦν.

Κάποτε λοιπὸν ἡ «δεξιὰ παράταξις» ἐξαπέλυσε ἡ ἰδία κατὰ τῶν τότε πλανεμένων ἀριστεροπλήκτων ἀνηλεὴ διωγμό, ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ ἐπαναφέρῃ ἐν τάξει τοὺς χαμένους κοινωνικοὺς δεσμούς, ἀλλὰ διότι ἀκόμη ἴσχυε τὸ «δόγμα» τῶν «καλῶν» καὶ «κακῶν» ἰδεοληψιῶν, ποὺ στόχο εἶχαν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν μία καὶ μοναδικὴ ἀλήθεια τῆς αὐτοδιαχειρίσεώς μας.
Ἡ δική μας αὐτοδιαχείρησις ἦταν καὶ παραμένει ὁ στόχος διαχρονικῶς κι ὄχι ἡ ἐπικράτησις τῶν μὲν στοὺς δέ.
Ἡ μεγιστοποίησις λοιπὸν τῆς προπαγάνδας, ἀκόμη καὶ μέσῳ ἀληθοῦς ἢ εἰκονικοῦ «ἐμφυλίου» συνιστᾶ μηχανισμὸ καταστολῆς μας κι ὄχι φυσικὰ μέρος τῆς διαδικασίας ἀπαλλαγῆς μας ἀπὸ δυνάστες.
Αὐτὰ εἶναι βιτρίνες καὶ προσχήματα ποὺ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες.

Κι ἀκριβῶς αὐτὸ θεωρῶ πὼς εἶναι τὸ πρόβλημά μας σὰν κοινωνία. Ἀπὸ τὴν μία ἡ ἐδῶ καὶ αἰῶνες καλλιεργουμένη ἀνιστορικότης καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην ἡ «ἰδεολογικοποίησις»-κομματικοποίησις (κομμάτιασμα), εἶναι οἱ κύριοι καὶ σημαντικότεροι μοχλοὶ καλλιεργείας καὶ ἐξαπλώσεως μίσους. Τὸ μῖσος δὲν τὸ γέννησε (πλήν, ἐλαχίστων, παθογενῶν περιπτώσεων) ἡ οὐσιαστικὴ διαφορὰ ἀλλὰ ἡ προπαγανδιστικὰ στημένη, ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, διαφορά. Μάθαμε, ὡς λαὸς νὰ ἀντιμαχόμεθα τὴν μία ἢ τὴν ἄλλην παράταξιν, ἀναλόγως τῶν πεποιθησιακῶν μας καταβολῶν, ἀδυνατώντας νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς καὶ ἡ μία καὶ ἡ ἄλλη εἶναι ῤόλοι ποὺ μᾶς ἐπέβαλαν κι ὄχι πραγματικὲς κι ἀναγκαῖες συνθῆκες ἀσφαλοῦς διαβιώσεως μίας κοινωνίας. Διότι ἡ μοναδικὴ ὁδὸς ποὺ ἐξασφαλίζει ἐπιβιωσιμότητα σὲ μίαν κοινωνία δὲν εἶναι ἡ διαίρεσις ἀλλὰ ἡ ὁμόνοια. Δὲν εἶναι ἡ ἀνακάλυψις-δημιουργία-κατασκευὴ «ταξικῶν» καὶ «ἰδεολογικῶν» ἐχθρῶν ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνσις ὅλων αὐτῶν τῶν σαπροφύτων ποὺ μᾶς παραπλανοῦν μὲ μυθεύματα, ποὺ μᾶς ἐξαπατοῦν μὲ σκουπιδο-ἰδεολογήματα, ἐνᾦ παραλλήλως σιτίζονται ἀπὸ τὸν μηχανισμὸ καταστολῆς μας, διατηρώντας σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα κάθε μηχανισμὸ διαφθορᾶς.

Στὴν μυθολογία μας ὁ Βίας καὶ ὁ Κράτος, μόνιμοι βοηθοὶ τοῦ Διός, ἁλυσόδεσαν κατ’ ἐντολὴ Διὸς τὸν Προμηθέα στὸν Καύκασο. Ἀπὸ τότε ὁ Προμηθεὺς – Ἄνθρωπος δεινοπαθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμὰ αὐτὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιθετικότητα τοῦ ἀετοῦσυμβόλου Διός.

 

Ἑστιάζοντας στὰ ὀνόματα καὶ στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἔχουν δομηθῆ, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, οἱ κρατικοὶ μηχανισμοί, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὅσο ὁ Βίας καὶ ὁ Κράτος, ὑπὸ ὁποιονδήποτε μανδύα καὶ πρόσχημα, ἐπικρατοῦν, τόσο ἡ Ἀνθρωπότης θὰ ἀπομακρύνεται ἐκ τοῦ ἀληθοῦς της δρόμου-ῥόλου, ποὺ εἶναι ἡ Ἐλευθερία, ἡ Αὐτάρκεια καὶ ἡ Ἀλήθεια. Ὁ Ἄνθρωπος πρέπει νὰ θέλῃ νὰ ἐντάσσεται σὲ μίαν κοινωνία κι ὄχι νὰ τὸν ὑποχρεώνουν ἢ νὰ τὸν «πείθουν» πὼς θέλει. Ὁ Ἄνθρωπος πρέπει νὰ μπορῇ νὰ κρίνῃ κι ὄχι νὰ σύρεται σὲ πράξεις ποὺ στρέφονται κατὰ τοῦ συλλογικοῦ καλοῦ, πρὸ κειμένου νὰ ἐπικρατήσῃ ἕνα κόμμα, μία παράταξις ἢ μία ὁμὰς εἰς βάρος τῶν ἄλλων. Ὁ Ἄνθρωπος πρέπει νὰ πασχίζῃ, διαρκῶς, νὰ προασπίζῃ τὸ καλὸ κι ὄχι νὰ ἀνέχεται τὶς δολιοφθορὲς καὶ νὰ συμβιβάζεται στὰ ἡμίμετρα καὶ στὸ «μὴ χεῖρον βέλτιστον» ποὺ ὑπερισχύει.

Κομμουνιστοναζισμός;

Κι ἀκριβῶς αὐτά, τὰ «ἰδεατά», τὰ …παραλόγως οὐτοπικὰ καὶ τὰ ἀναγκαία εἶναι τὰ μόνα κριτήρια ποὺ ὀφείλουμε νὰ θεωροῦμε ὡς μοναδικὰ γιὰ νὰ ἀπεξαρτηθοῦμε ἀπὸ τὶς ἀγκυλώσεις μας καὶ νὰ πορευθοῦμε πρὸς ἐκείνην τὴν νέα συνθήκη, ποὺ ἀκόμη δὲν ὑπάρχει καὶ  καλούμεθα νὰ δημιουργήσουμε. Ὅσο παραμένουμε συμβιβασμένοι κι ὅσο ἐπισκιαζόμεθα ἀπὸ τὰ ἡμίμετρα, τόσο θὰ συρόμεθα σὲ παγίδες καὶ θὰ δίδουμε χρόνο στὰ σαπρόφυτα νὰ μᾶς ἐξοντώνουν.

Ἡ Ἐλευθερία εἶναι διαδρομὴ καί, ὅσο μέσα μας αὐτὴ κτίζεται, τόσο γύρω μας θὰ μειώνονται τὰ κάθε φύσεως δεσμά, πρὸ κειμένου νὰ συναντηθοῦμε καὶ νὰ συμπορευθοῦμε μὲ ὅσους καθημερινῶς διαφεύγουν τῆς «ἰδεοληπτικῆς» φυλακῆς τους. Ἡ Ἐλευθερία εἶναι κάτι ἄγνωστον, ποὺ ὀφείλουμε νὰ τὸ ἀνακαλύψουμε, δίχως παρωπίδες καὶ στεγανά.
Ἡ Ἐλευθερία μας δὲν ἀναμένει νὰ μᾶς συναντήσῃ στὰ παραμάγαζα τῶν τοκογλύφων, ἀλλὰ ἔξω ἀπὸ αὐτά. Πολὺ ἔξω. Τόσο ἔξω, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ διανοηθοῦμε κατ’ ἐλάχιστον σήμερα, ἐφ΄ ὅσον οὐδέποτε ἔως τώρα ἐπετύχαμε νὰ τὴν προσεγγίσουμε.

Φιλονόη

 

 

 

 

 

Σημειώσεις

Καί τί γίνεται μέ τούς πολλούς πού παραμένουν χειροκροτητές; Πῶς πείθονται; Πῶς ἀποκόβονται ἀπό αὐτά τά παραμάγαζα τῶν τοκογλύφων;
Δὲν ἀποκόβονται ἀγαπητοί μου. Ἡ διαδρομὴ πρὸς τὴν Ἐλευθερία εἶναι ἀτομική. Ὅποιος θέλει μόνον μπορεῖ νὰ τὴν πορευθῇ.
Δὲν εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ τοὺς ἄλλους, παρὰ μόνον γιὰ τὶς δικές μας πράξεις.
Αὐτὸ ἂς γίνῃ σκοπός μας καὶ ἀρχή μας.

Ἡ ἐπίσημος ἱστορικὴ ἐκδοχὴ (χὰ χὰ χά!!!) τῆς τοκογλυφικῆς ἐθνικῆς τραπέζης…

Ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα …κερνᾶ ἱστορία!!!

…ἀποσιωπᾶ καὶ τὰ ἐγκλήματα τῶν τραμπούκων ἀλλὰ καὶ τὰ ἐγκλήματα τῶν ἀριστερῶν χασάπηδων. Τὰ …λειαίνει!!!
Κι ἐπεὶ δὴ αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα, κατὰ κύριον λόγο, στόχο εἶχαν ἀθώους πολῖτες (πλὴν ἐλαχιστοτάτων ἐξαιρέσεων!!!), τελικῶς ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος πὼς ὅταν στὸ …χωράφι τρώγονται τὰ βουβάλια τὴν πληρώνουν τὰ βατράχια. Τὰ βουβάλι, στὴν δική μας περίπτωσιν, ἦσαν (καὶ εἶναι) τὰ «ἰδεολογήματα», οἱ παρατάξεις καὶ οἱ κομματικοὶ μηχανισμοί. Τὰ βατράχια ὅλοι ἐμεῖς, ποὺ γιὰ ἀσήμαντες ἀφορμὲς γενοκτονώμεθα. Κι ὅσο τὰ μὲν καθάρματα χρησιμοποιοῦν τοὺς λαοὺς γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὰ δὲ καθάρματα, τόσο ὅλοι ἐμεῖς θὰ παραμένουμε ἀτυχῆ κι ἄβουλα θύματα-βατράχια πρὸς ἰσοπέδωσιν.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Θύματα τῆς …«ἰδεολογίας» τους

  1. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που καταπιέζονται: Υπάρχουν απλώς άνθρωποι που αφήνουνε άλλους να τους καταπιέζουν.

Leave a Reply