Κάθε φορὰ ποὺ διαβάζω κάτι γιὰ τὴν Κρήτη ἡ καρδιά μου γεμίζει.
Τὸ ἔχω ζήσῃ τὸ νησὶ καὶ τὸ ἀγαπῶ πολύ, μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους του.
Ὅμως γιὰ μίαν τέτοιαν ἀνακἀλυψι θὰ χαιρόμουν ἀπὸ ὁπουδήποτε κι ἐὰν προερχόταν.
Τώρα λοιπὸν συζητᾶμε γιὰ ἕνα σπήλαιον μοναδικῆς ὀμορφιᾶς κι ἐκτάσεως. Ὑπάρχει μάλιστα πιθανότης νὰ καταλάμβάνῃ ὅλον τον ὄγκο τοῦ βουνοῦ.
Ἄρα συζητᾶμε γιὰ κάτι ἀκόμη πιὸ σπάνιο κι ἐξαιρετικό. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Κρήτη
Τό ὁλοκαύτωμα τῆς Βιάννου (401 νεκροί σέ τρεῖς ἡμέρες)
Θα την κάψω την Βιάννο, γιατί υπάρχει εκεί οργανωμένη αντίσταση και υποθάλπουν αντάρτες και Άγγλους και γιατί είναι φωλιά ανταρτών τα βουνά της. Αυτή ήταν η απειλή του Χάρτμαν, του Δ/τή της αστυνομίας στο Νομό Ηρακλείου, σε Βιαννίτες που είχαν συλληφθεί απ’ αφορμή το σαμποτάζ που είχε γίνει τον Ιούλιο του 1943 στο αεροδρόμιο του Καστελλίου της Πεδιάδος.
Στην επαρχία Βιάννου στο νοτιοανατολικό τμήμα του Νομού Ηρακλείου, δημιουργήθηκε ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση, με καθολική συμμετοχή του πληθυσμού, από τις πρώτες ημέρες της ναζιστικής κατοχής, τον Ιούνιο του 1941.
Η δυναμική παρουσία ομάδας ανταρτών στα βουνά της Βιάννου από τον Γενάρη του 1943, υποχρέωσε τους Γερμανούς να διατηρούν στην Κρήτη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις αποδυναμώνοντας άλλα μέτωπα. Συνέχεια
ΒΙΑΝΝΟΣ 14/9/1943
«Τίμιε Σταυρωμένε μου,
Που΄ταν δική σου μέρα
Και γιάντα δεν την έκοβες
Του Γερμανού την χέρα»
Μόλις είχε ξημερώσει η μέρα του Σταυρού, δεκατέσσερις του Σεπτέμβρη. Ανύποπτοι οι κάτοικοι του Βαχού καταπιάνονταν με τις καθημερινές δουλειές στα χωράφια τους, άλλοι βοσκούσαν τα ζώα τους κι άλλοι κουβαλούσαν ξύλα για το χειμώνα.
Την ηρεμία του φθινοπωριάτικου πρωινού την τάραξαν ξαφνικά
κροταλίσματα όπλων και φωνές που δεν είχαν τίποτε το ανθρώπινο.
Ο βαρβαρικός στρατός μπούκαρε σαν Συνέχεια
Στὴ Ζώμινθο, ἡ ἔδρα τοῦ ἱερατείου τοῦ Ἰδαίου Ἄντρου;
Οταν ο χιονιάς απέκλειε την πρόσβαση στο Ιδαίον Αντρον, πάνω στον Ψηλορείτη (σε ύψος 2.456 μ.), το ιερατείο, που λειτουργούσε το πλούσιο ιερό και το μαντείο στη γενέθλια σπηλιά του Δία, ενδεχομένως να κατέβαινε από το βουνό και να διέμενε σε άλλο κατάλυμα.
Η ανασκαφή στη Ζώμινθο
Δεν αποκλείεται λοιπόν το ασφαλές χειμερινό κατάλυμα του πανίσχυρου ιερατείου, που αποτελούσε ένα θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο και είχε δεσμούς με την Κνωσό, να ήταν στη Ζώμινθο. Όλα τα ευρήματα, τα περσινά χάλκινα ειδώλια και κυρίως το τριώροφο πολυτελές οικοδόμημα που αποκαλύπτεται τα τελευταία χρόνια μαζί με τους μικρούς φορητούς τελετουργικούς βωμούς της φετινής ανασκαφής, ένας των οποίων μάλιστα φέρει ίχνη Γραμμικής Α, συνηγορούν υπέρ αυτής της εκδοχής. Συνέχεια
Ἡ Ἑλλάδα «τρώει» τά παιδιά της. Ἕνα ἀπό αὐτά: Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆς.
Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στό μεγαλύτερο μαθηματικό τοῦ 20οῦ αἰῶνος Κωνσταντῖνο Καραθεοδωρῆ, πού σάν σήμερα (2 Φεβρουαρίου τοῦ 1950) πέθανε. Τόν μαθηματικό πού ἐνέπνευσε καί καθωδήγησε τόν Αἰνστάιν.
Ὁ Καραθεοδωρῆς, δέν μπόρεσε νά προσφέρῃ στήν πατρίδα πού τόσο ἀγαποῦσε, ὅπως ὅλοι οἱ ἰκανοί Ἕλληνες.
Τὸ ὡραῖο νησί
Τὸ ὡραῖο νησὶ ποὺ ὁ πόθος του μ᾿ ἀνάβει,
φαντάζομαι πὼς φεύγει κι ἀρμενίζει.
Σὰ πλῶρες τὸν ἀφρὸ σκορποῦν οἱ κάβοι.
Στῶν δέντρων τους ἱστούς, ἀγέρας τρίζει.
Τὸ δρόμο ποὺ ξεκίνησε δὲ παύει
κι ἂν οὔτε πάει μπρὸς οὔτε ποδίζει,
μὰ πάντα σὰν ὀρθόπλωρο καράβι
δίχως ἐμέ, τοῦ Αἰγαίου τὸ κῦμα σκίζει. Συνέχεια