Στὴν ἐποχὴ τοῦ Χαλκοῦ ἡ δανικὴ μόδα ἦταν ὅπως καὶ ἡ μόδα τῶν γυναικῶν στὴν Μινωϊκὴ Κρήτη.
(Ἀποροῦν φυσικὰ κάποιοι γιὰ τὸ πῶς ἄντεχαν οἱ γυναῖκες τὸ κρύο…) Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μινωΐτες
Μινωϊκὴ γραφὴ
Ἀφοῦ ὅλα τὰ σύμβολα καὶ μονογράμματα ἔχουν ἑρμηνεία, μία χαρὰ μπορεῖ κάποιος νὰ βάλῃ τὰ κατάλληλα στὴν σειρὰ καὶ νὰ συνθέσῃ κείμενο. Δὲν εἶναι καθόλου δύσκολο γιὰ αὐτὸν ποὺ τὰ διαβάζει, εἶναι σὰν παιδικὸ παιχνίδι. Τὸ δύσκολο εἶναι, νὰ φτάσῃς στὸ σημεῖο νὰ τὰ διαβάζῃς! Ὅταν τὸ κάνῃς, ὁ ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ εἶναι στὴν Βεργίνα, οἱ ΑΙΓΕΣ εἶναι στὴν ΕΔΕΣΣΑ, ὁ ΦΙΛΙΠΠΟΣ εἶναι στὴν ΑΜΦΙΠΟΛΗ, ὁ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑΣ λατρεύθηκε στὴν ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ὁ ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ δὲν εἶναι μυστήριο καὶ ὅποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Μίνως ὁ Α΄
Ὁ Μίνως Α΄, υἱὸς τοῦ Ἀστερίωνος καὶ τῆς Εὐρώπης,
(ἐγγονὸς τοῦ Δώρου, δισεγγονὸς τοῦ Ἕλληνος, ποὺ εἶχε πατερα τὸν Δευκαλίωνα),
φέρεται ὡς ὁ ἱδρυτὴς τῆς πρώτης μετακατακλυσμιαίας Βασιλικῆς Δυναστείας τῆς Αἰγύπτου. Συνέχεια
Ἕνας Μινωϊκὸς Λαβύρινθος στὴν Ἰνδία!!!
Λαβύρινθος 2.000 ἐτῶν ποὺ ἀνεκαλύφθη στην Ἰνδία, ἐμφανίζει τὸ ἴδιο σχῆμα μὲ τὸν Ἑλληνικὸ Λαβύρινθο τοῦ 1200 π.Χ.
Οἱ λαβύρινθοι εἶναι σίγουρα μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ αἰνιγματικὲς συλλήψεις τῆς ἀνθρωπότητος.
Τὸ ἀρχαιότερο λαβυρινθικὸ σχῆμα βρίσκεται στὴν Σαρδηνία, στὸ Μνημεῖο τοῦ Λαβυρίνθου (Luzzanas), χαραγμένο σὲ βράχο, ποὺ ἀνήκει σὲ ταφή, ἡ ὁποία, σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικούς, χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 2500 π.Χ., τὴν νεολιθικὴ, δηλαδή, ἐποχή.
Συνέχεια
Μινωϊκὴ Κυδωνία.
Μιὰ πόλις μέσα στὴν σύγχρονο πόλι.
Ἡ σύγχρονος πόλις τῶν Χανίων εἶναι ἱδρυμένη πάνω στὴν μινωϊκὴ πόλι πού, τοὐλάχιστον ἀπὸ τὸ 1400 π.Χ., θεωρεῖται ὅτι ὀνομάζετο Κυδωνία ἤ ku–do–ni–ja σὲ κνωσσιακὲς πινακίδες τῆς Γραμμικῆς Β´ γραφῆς.
Κατὰ τὴν παράδοσι ἦταν μιὰ ἀπὸ τίς τρεῖς πόλεις ποὺ ἵδρυσε ὁ Μίνως στὴν Κρήτη: Κνωσσός, Φαιστός, Κυδωνία (Διόδωρος Σικελιώτης V, 78.2).
Οἱ ἀνασκαφὲς τῶν τελευταίων σαράντα χρόνων ἔχουν φέρει στὸ φῶς σημαντικὰ λείψανα τοῦ μινωϊκοῦ οἰκισμοῦ στὸν λόφο Καστέλλι καὶ στὴ γειτονικὴ συνοικία Σπλάντζια, στὴν Παλιὰ Πόλι.
Τὰ μυστήρια τῆς ἀρχαίας Κρήτης
Πέντε και περισσότερο χιλιάδες χρόνια, λοιπόν, πριν την σημερινή εποχή υπήρχε στην Κρήτη μια μορφή θρησκείας, μια λατρεία θεοτήτων της Φύσεως, πνευματικού επιπέδου ανώτερη φυσιολατρία.
Οι κάτοικοι της Κρήτης ήταν από τους πρώτους που απέδωσαν στο θείο, σεβασμό και στα Μυστήρια. Μυστήρια, στα οποία γινόταν χρήση σημείων και συμβόλων και σε αυτά γίνονταν δεκτοί άνδρες και γυναίκες, που τελούσαν, στους μικρούς τότε σε μέγεθος ναούς τους, τις ιερουργίες και τις μυήσεις τους. Συνέχεια