Κάθαρσις ἀπὸ ἐδῶ ἀκούγεται…
Νὰ πᾷν οἱ κλέφτες στὴν φυλακή, ἀκούγεται παρὰ πέρα…
Νὰ ἐπιστραφοῦν τὰ κλαπέντα, ἀναμένουν πολλοί…
Νά, τέλος πάντων, μὲ κάποιον τρόπο, ἐὰν καὶ ὅσο εἶναι δυνατόν, νὰ διορθώσουμε αὐτὰ ποὺ ἔχουμε, τὰ χαλασμένα, τὰ βρώμικα, τὰ γκρεμίδια… Δῆλα δὴ αὐτὸ τὸ ἄῤῥωστο σῶμα, τὸ μολυσμένο, τὸ βρωμερὸ νὰ τὸ κρατήσουμε, γιὰ ὅσο τὸ δυνατόν, ζωντανό. Τάχα μου διότι μᾶς ἀπέδειξε (πῶς ἄρα γέ;) ὅτι δὲν εἶναι λάθος τὸ σύστημα ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ συμμετέχουν σὲ αὐτό, γιὰ νὰ τὸ στελεχώνουν.
Συνέχεια