Ὅπως κάθε χρόνο, ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια…
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ (κάθε) …«πολυχρονεμένος» σουλτάνος τῆς γείτονος ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ ἐπιστρέφουμε, ὡς ἐπισκέπτες, κάπου κάπου, στὰ καταπατημένα μας ἐδάφη (ὑψηλῇ ἀδείᾳ, ἀλλὰ καὶ ἀνοχῇ, μαζὺ μὲ …ἀλληλοδιαπλοκή, τῶν ἄλλων …«πολυχρονεμένων» καὶ ὁπωσδήποτε …«πιστῶν συμμάχων» μας), ἐμεῖς ἔχουμε ..«.κλείσῃ ὡς λαός». (Μὲ τὴν σημερινή μας, φυσικά, μορφή…!!!) Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: οἱ μνῆμες μας
Δὲν δολοφονοῦν ἰδέες οἱ σφαῖρες
Οὔτε ποὺ τὸ φανταζόταν ὁ Λοχίας, ποὺ ἐτράβηξε οὐρλιάζοντας τὴν σκανδάλη γιὰ νὰ τοῦ στείλῃ τὴν πρώτη σφαῖρα κατάστηθα, πὼς λίγα ἑκατοστὰ μολῦβι εἶχαν τὴν δύναμη νὰ σμιλέψουν ἀνεξίτηλα τὴν μορφή σου σὰν σὲ γρανίτη μέσα στὸν χοροχρόνο.
Ἡ Ἐκτέλεσις τοῦ Ἴωνος Δραγούμη
31 Ἰουλίου 1920.
Ἀπ’ τὴν γωνία τῆς ὁδοῦ Παπαδιαμαντοπούλου ὁ Ῥῶσσος ἀκόλουθος παρακολουθοῦσε σαστισμένος τὴν σκηνή: «Εἶδα τοὺς στρατιῶτες νὰ στήνουν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸ ἄσπρο κοστοῦμι ἐμπρὸς σὲ ἕναν τοῖχο. Ὕστερα ἔκαναν τέσσερα βήματα πίσω. Τότε μόνον κατάλαβα ὅτι ἐτοιμάζονταν νὰ τὸν ἐκτελέσουν. Ἐμεῖς περιμέναμε τὸ τρᾶμ καὶ ἕνας ἄνθρωπος, ἑκατὸ μέτρα πιὸ κάτω, περίμενε τὸν θάνατο.» Συνέχεια
Δημοψηφίσματα γιὰ ζητήματα Μνήμης ΔΕΝ ἐπιτρέπονται
Ἀπαγορεύονται.
Δὲν διαπραγματευόμεθα τὴν Ἱστορία μας. Ἔχει γραφῆ καὶ δὲν ἀλλάζει, παρὰ τὶς προσπάθειες κάποιων νὰ τὴν λησμονήσουμε!
Οὔτε διαπραγματευόμεθα τὶς Μνῆμες μας!
Οὔτε μπαίνουν στὸν …ζῦγι οἱ Ἥρωές μας ἢ οἱ θυσίες τοῦ Λαοῦ μας.
Τύφλα νὰ ἔχουν οἱ …«ὀχτροί»!!!
23 Μαρτίου 1821.
Ἡ Πάτρα ἐξεγείρεται.
Ὁ Ἀθανάσιος Κανακάρης ἐπιχειρεῖ τὴν κατάληψη τοῦ Φρουρίου τῶν Πατρῶν.
Λόγῳ ἀνοργανωσιᾶς, ἀλλὰ κυρίως… λόγῳ τῆς συνεργασίας τοῦ Ἄγγλου προξένου P.J.Green μὲ τοὺς Τούρκους, ἡ προσπάθεια ἀποτυγχάνει.
Καὶ ἡ κλοπὴ συνεχίζεται…
Στὶς 8 Ἀπριλίου τοῦ 1820 ὁ Μηλιανὸς ἀγρότης Γιῶργος Κεντρωτᾶς, ἀνακαλύπτει στὸ χωράφι του τὸ πασίγνωστο ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης τῆς Μήλου.
Οἱ ὀθωμανοὶ κατακτητὲς τὸ παρέδωσαν στοὺς Γάλλους, ποὺ τὸ μετέφεραν στὸ Μουσεῖο τοῦ Λούβρου, ἀπὸ ὅπου καὶ ἡ φωτογραφία…
…καὶ ἡ κλοπὴ συνεχίζεται…