Ἀρχεῖα ἐτικέττας: παγκόσμιοι ἠλίθιοι

Ἡ ξεφτίλα τῆς Κυριακῆς.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἔχουν πλάκα…
Ἀπεμάκρυναν τοὺς δημοσιογράφους ἀπὸ τὸν Λευκὸ Πύργο γιὰ νὰ μὴ τραβήξουν αὐτὲς τὶς φωτογραφίες.
Εἶχαν ἕνα δίκαιον βουνό. Ξέρετε πόσο πολύ ἐκτίθενται; Ξέρετε πόσο γελοῖοι φένονται οἱ γελοῖοι νεοεισαχθέντες στήν παράταξί τους, πού μέ τόσο πάθος καί σθένος ὑπερασπίζονται κάτι ἄδικο καί ἀνήθικο; Ξέρετε πόσο ἀστεῖο εἶναι τελικῶς νά εἶσαι κυβέρνησις, νά μή σέ σέβεται κανένας, νά σέ γελοιοποιοῦν ἀπό παντοῦ καί οἱ πάντες, νά ἀποδεικνύουν διαρκῶς τήν ἀφερεγγυότητά σου καί νά ἀποκαλύπτουν τά ψέμματά σου μόνον μέ μίαν φωτογραφία ἀκόμη καί μικρά παιδιά καί νά κινδυνεύῃς νά χάσῃς τούς «ἐπενδυτές» πού σέ καλολάδωσαν;
Συνέχεια →

Ἑλλαδοκαφριστάν, τὸ μεγάλο σκλαβοπάζαρο τῆς Εὐρώπης.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἀποθήκη φυλάξεως καί ἐπιλογῆς δούλων ἡ χώρα μας; Σκλαβοπάζαρο δῆλα δή;

Ναί, ἀρχίζει πλέον νὰ διαφαίνεται ξεκάθαρα, τοὐλάχιστον σὲ ὅσους μποροῦν ἀκόμη νὰ διατηροῦν κάποιαν στοιχειώδη ἀντίληψι τῶν γεγονότων, δίχως νὰ ἐξοργίζονται. 
Ἡ ἀρχὴ ἔγινε μὲ ἐμᾶς. 
Σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, μᾶς μετατρέπουν σὲ δούλους, ἐπισήμως καὶ μὲ τὶς εὐλογίες τῶν «κυβερνώντων» μας. 
Βέβαια, ἴσως νὰ μοῦ πεῖτε, πὼς πάντα δοῦλοι ἤμασταν. Οὐδέποτε πάψαμε νὰ θεωρούμαστε δοῦλοι ἐφ’  ὅσον δουλεύουμε ἤ δουλεύαμε. 
Δουλεύει ὁ δοῦλος, ὄχι ὁ ἐλεύθερος.  Συνέχεια →

Ὤ, ναί!!! Ὑπάρχουν ἀκόμη!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Καὶ εἶναι πολλοί!!! 
Περισσότεροι ἀπὸ ὅσους φανταζόμεθα!!!
Εἶναι τόσοι ποὺ δὲν ξέρω ἐὰν μποροῦμε νὰ τοὺς μετρήσουμε…
Καὶ εἶναι παντοῦ…

Συνέχεια →

Ὅ,τι φοβόμασταν τήν ταὐτότητα τῶν βαρδαρσκανῶν τό ξέρατε;

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἐγὼ μόλις τὸ ἔμαθα!!
Αὐτὰ βέβαια δὲν τὰ λέω ἐγὼ ἀλλὰ κάποιοι ποὺ ξέχασαν τὴν προέλευσί τους κι ἀπεφάσισαν νὰ καταργήσουν κάθε ἄλλον γύρω τους πρὸ κειμένου νὰ μὴν τοὺς ἀποδεικνύῃ πὼς εἶναι ….ἀνύπαρκτοι!

Τὸ νὰ ἰσχυρίζονται οἱ βαρδραρσκανοὶ ὅ,τι κατεβάσει ἡ κούτρα τους εἶναι σύνηθες…
Τὸ νὰ μᾶς ἀκυρώνουν ὡς φυλή, ἔθνος, λαό, ἐπίσης αὐτονόητον εἶναι. Ἐὰν δὲν ὑπάρχουμε μποροῦν ἄνετα νὰ Συνέχεια →

Νὰ κι ἕνας …ἄνδρας!

ἀπὸ τὸν/τὴν

6

Καὶ πολὺ ἄνδρας βασικὰ νὰ οὖμε…

Τόσο ποὺ ἀν τὶ νὰ σταθῇ προσοχὴ ἐμπρός στὸ κορίτσι, τὸ σημαδεύει γιὰ νὰ τοῦ ἀποδείξῃ τὴν ἰσχὺ τῶν ὅπλων του! 
Διότι αὐτὸ τὸ γομάρι ἀπὸ ὄρχεια πάσχει… Καὶ σὰν αὐτὸν χιλιάδες… Ἐκατομμύρια…
Εἶναι βλέπετε πιστὰ ἀντίγραφα ἑνὸς ἀνθρωποειδοῦς εἴδους ποὺ χρησιμεύει μόνον γιὰ νὰ ἐξαφανίζῃ τὰ καθαρὰ βλέμματα ἀπὸ τὸν πλανήτη…
Διότι αὐτὸ τὸ κορίτσι τὸν περιφρονεῖ ἀπολύτως… Ξέρει αὐτό…
Συνέχεια →

Νύχια δὲν ἔχουμε νὰ ξυσθοῦμε, δωράκια στοὺς τούρκους κάνουμε.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

 Καλέ τά μάθατε; Ὁ Παναγιωτόπουλος πῆγε μία βόλτα ἔως τὸν Ἕβρο. Δουλειὰ δὲν εἶχε, δωράκια ἐμοίραζε στὰ τουρκόπαιδα, γιὰ νὰ τὰ καλοπιάσῃ καὶ νὰ μὴ μᾶς ἐπιτεθοῦν… Ἤ τέλος πάντων διότι ἔτσι τοῦ ἦλθε…. 

Ἐμοίρασε δωράκια στοὺς συνοριοφύλακές μας ἀλλὰ ἐπεὶ δὴ εἶναι μεγάλος καὶ τρανὸς καί χουβαρντᾶς καὶ τὸ χρῆμα ῥέει, ἄχ τὸ ἄτιμο, ἀπὸ ὁπουδήποτε, διότι τὶς τρύπιες τσέπες τὶς ἔχουμε (πανάθεμά μας!!!) εἶπε νὰ προσφέρῃ τὸ κάτι τις του καὶ στοὺς ἀπέναντι.

Συνέχεια →