Ὅταν κάποιος βλέπῃ ἕνα ἑξάγωνο κι ἐντός του κύκλους καὶ τρίγωνα, τότε ἡ σκέψις του δὲν πάει σὲ ἱερουργίες καὶ σὲ δοξασίες, ἀλλὰ σὲ ἄλλου εἴδους προβληματισμούς.
Διότι ἕνα ἑξάγωνον οὐδέποτε εἶναι κάτι ποὺ συμβολίζει κάτι τυχαῖον, ἀλλὰ κάτι ποὺ περιλαμβάνει ὁπωσδήποτε μαθηματικά! Μὰ ὁπωσδήποτε!!!
Τί βλέπουμε λοιπόν σέ ἕνα τέτοιο σχῆμα;
Βλέπουμε ἑξάγωνο, ἤ ὀρθότερα, ἑξάγωνα. Πολλὰ ἑξάγωνα! Πάρα πολλά!
Συνέχεια
Ὁ κόσμος μας ἄλλαξε μέσα σὲ μίαν στιγμή!
Σὲ μίαν τόση δὰ στιγμούλα…
Βέβαια, ἐμεῖς, μὲ τὸν μικρό μας χρόνο ζωῆς, σὲ σχέσι μὲ τὴν διάρκεια ζωῆς τοῦ πλανήτου μας, ἴσως θὰ μπορούσαμε νὰ ἀντιληφθοῦμε ἐμφανεῖς ἀλλαγὲς σὲ κλιματικὸ ἐπίπεδο. Αὐτὸ ὅμως, ὅταν μελετοῦμε τὴν ἱστορία τοῦ πλανήτου, φαίνεται ὡς ἀπειροελάχιστος στιγμή.
Ἡ Γῆ μας ἔχει ἡλικία 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Τί εἶναι λοιπόν τά 50 ἤ τά 100 χρόνια μέσα σέ αὐτήν τήν Συνέχεια
Εἰκόνες ποὺ κόβουν τὴν ἀνάσα, σὲ κάποιον περιπατητή…
Εἰκόνες ὅμως ποὺ γιὰ αὐτοὺς ποὺ διαβιοῦν ἐκεῖ, εἶναι κάτι σὰν …ἀνάσα!
Θὰ μοῦ ἄρεσε νὰ ζῶ σὲ μίαν τέτοια πόλι…
Συνέχεια
Κάτι ποὺ δὲν εἶχα συνδυάσει, καὶ πολὺ κακῶς, εἶναι ἡ πιθανότης ὑπάρξεως σπανίων γαιῶν στὴν Χαλκιδική, καὶ δὴ στὴν Ἱερισσό.
Σήμερα μόλις ἄρχισα νὰ τὸ ὑποψιάζομαι, μετὰ ἀπὸ μίαν ἀνάρτησιν τῶν διαχειριστῶν τῆς σελῖδος «παρατηρητήριον μεταλλευτικῶν δραστηριοτήτων».
Ἐπάγωσα!! Κυριολεκτικῶς!
Στὴν Κίνα, γιὰ παράδειγμα, χιλιάδες ἄνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο καὶ οὐδεὶς ἐνδιαφέρεται, διότι Συνέχεια
Γιατί μένει σταθερό;
Γιατί ἕνα τόσο δά συρματάκι μπορεῖ νά κρατᾶ τόσο νερό;
Γιατί σέ συνθῆκες ἐλλείψεως βαρύτητος τό νερό συμπεριφέρεται μέ τόσο μαγικό τρόπο;
Θαυμᾶστε το!
Εἶναι μαγικό!!!
Οἱ ἐπιστήμονες ἔχουν παλαβώσῃ!!! Κι ἀναφέρομαι στοὺς ἐπιστήμονες, ὄχι σοὺς καραγκιόζηεδες ποὺ σὰν ἄλλες ἀρκοῦδες, χορεύουν στὸν ῥυθμὸ τοῦ κάθε ἀρκουδιάρη.
Ἀναφέρομαι στοὺς πραγματικοὺς ἐπιστήμονες, ποὺ παρατηροῦν τὴν χαοτικὴ παρανοϊκότητα τῶν καιρικῶν φαινομένων καὶ δὲν μποροῦν νὰ καταλήξουν σὲ συμπεράσματα, γιὰ τὴν πορεία τοῦ κλίματος τῆς Γῆς.
Ἔχουν δίκαιον. Ἀπόλυτον!
Πασκίζουν νὰ ἐρμηνεύσουν, βάσει μοντέλων, τὸ τὶ ἀκολουθεῖ. Ἄλλοτε πέφτουν μέσα, ἄλλοτε ἔξω κι ἄλλοτε ἀλλοῦ γιὰ ἀλλοῦ. Τὸ ζητούμενον βέβαια παραμένει στὸ ἐὰν ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς παρουσιάζουν ἔχουν δόσεις ἀληθείας ἤ εἶναι σενάρια ἐπιστημονικῆς φαντασίας.
