Πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων εἴχα λάβει τὸ παρακάτω ταινιάκι μὲ εἰκόνες ἀπὸ τὶς φρικτὲς στιγμὲς τῆς καταστροφῆς. Ὅπως ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὶς πάρα πολὺ δύσκολες στιγμὲς ποὺ ἀκολούθησαν τὴν προσφυγιά! Ἀλλὰ δὲν τὸ δημοσίευσα, διότι δὲν ἢξερα τί νὰ γράψω!

Σήμερα ὅμως μὲ βοήθησε τὸ on alert. Ἀρίστη περιγραφή! 

Σὲ αὐτὲς τὶς σκηνὲς ἴσως νὰ εἶναι ὁ παπποῦς σας, ἢ ἡ γιαγιά σας.. Ἢ κάποιος χαμένος συγγενής… Δὲν θὰ μάθουμε ποτέ! 

Κάθε φορὰ ποὺ βλέπω φωτογραφίες ἢ διαβάζω γιὰ τὸν ξεῤῥιζωμό, εἶναι σὰν νὰ τὸ ξαναζῶ, ἐγὼ, ἡ ἀπούσα… Καὶ μαζὺ κάθε ξεριζωμὸ καὶ κάθε δίωξι τῆς φυλῆς μας. Γιατί τόσος πόνος; Γιατί τόσο κυνηγητό; Γιατί τόσο αἷμα; Δὲν ἐχόρτασε τὸ τέρας ἀκόμη;

Φιλονόη.