Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀνισορροπία

Οἱ δυνάστες τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐπειδή πολύς λόγος γίνεται γιά ξένη κατοχή στήν χώρα μας, ξένους νταβατζῆδες καί τοκογλύφους……Οἱ δικοί μας πολιτικάντηδες ἔχουν τήν μερίδα τοῦ λέοντος στήν κατάστασι πού ἐπικρατεῖ στήν Ἑλλάδα ἀπό τήν ἐποχή πού δολοφονήθηκε ὁ Καποδίστριας. Μήπως κι ἐκεῖνον τό ἴδιο σύστημα καί ἡ ἴδια νοοτροπία δέν τόν «ἔφαγε»;

Τώρα δέν γίνονται δολοφονίες. Ὑπάρχουν ἄλλα πιό ἀποτελεσματικά μέσα γιά νά περνοῦν οἱ ἐθνοπροδότες μας, καλά….

Μινώταυρος

Τό κράτος κατοχῆς και ἡ δυναστική κομματοκρατία

Πῶς ἡ ἀλλοτρίωσις λειτουργεῖ ὡς  πρόκλησις 

Ἡ περίπτωσις τῶν «απολαβῶν» τῶν βουλευτῶν καί τών ὑπουργῶν

Πολλοί πιστεύουν ακόμη ότι η κατοχή της ελληνικής κοινωνίας είναι εξωτερική. Μέγα λάθος. Η εξωτερική κατοχή συμπληρώνει και νομιμοποιεί το καθεστώς της εσωτερικής κατοχής επί της ελληνικής κοινωνίας που συντηρεί η δυναστική κομματοκρατία με όχημα το κράτος της νεοτερικότητας.
Η μεταπολίτευση, ως η ολική επαναφορά στο καθεστώς της απεχθούς φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα, αποτελεί Συνέχεια →

Τό ἡμερολόγιο τῆς Ἄννας Φράνκ (ἀλήθειες καί ψεύδη)

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἀποθέωσις τῆς μυθιστορηματικῆς λογοτεχνίας ἀποτελεῖ τό παγκόσμιο μπέστ-σέλλερ, τό ἡμερολόγιο τῆς Ἄννας Φράνκ. Τό μυθιστόρημα, θαυμαστά συγκινητικό ὑποκαθιστᾶ τήν πραγματικότητα καί, γιά ἄλλη μία φορά ὁ μῦθος μεταμφιέζεται σέ ἱστορία.

Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα; Ποιός ἔγραψε τό βιβλίο καί μέ  ποιό τρόπο ἦλθε ἀπό τά πρῶτα  σέ πωλήσεις παγκοσμίως; 

Ὁ Ἄγγλος ἱστορικός Ντέϊβιντ Ἴρβιγκ, παρεμβαίνοντας στήν δίκη τοῦ Τορόντο στίς 25 καί 26 Ἀπριλίου 1988 καταθέτει τήν ἀκόλουθη μαρτυρία γιά τό βιβλίο «τό ἡμερολόγιο τῆς Ἄννας Φράνκ»:

«Ὁ πατέρας τῆς Ἄννας Φράνκ, μέ τόν ὁποῖο ἀλληλογραφοῦσα γιά χρόνια, ἔδωσε τελικῶς τήν συγκατάθεσί του γιά ὑποβληθῇ τό χειρόγραφο τοῦ «ἡμερολογίου» σέ έργαστηριακή ἐξέτασι, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἀπαιτῶ πάντα ὅταν ἀμφισβητεῖται ἕνα ἔγγραφο».

Τό ἐργαστήριο πού ἀνέλαβε αὐτή τήν πραγματογνωμοσύνη εἶναι τό ἐγκληματολογικό ἐργαστήριο τῆς γερμανικῆς ἀστυνομίας στό Βισμπάντεν. Τό συμπέρασμα ἦταν ὅτι ἕνα μέρος τοῦ «ἡμερολογίου» τῆς Ἄννας Φράνκ γράφτηκε μέ Συνέχεια →

Ὁ Ὄργουελ, ἡ φάρμα καί οἱ ἐξουσίες

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ ἐξουσία φθείρει. Αὐτό εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό. Ποιός ἔχει τό μέλι καί δέν τό γλείφει; Ἀλλά καί ἡ δημοκρατία φθείρει τούς ἀνθρώπους. Αὐτό ἔγινε, τελευταίως, γνωστό. Τό συνειδητοποιήσαμε ὅλοι. Τί μποροῦμε νά κάνουμε γι΄αὐτό; Ὁ Ὄργουελ, πάντως, δέν μᾶς ὑποδεικνύει κάτι. 

Διαβᾶστε τό παρακάτω κείμενο. Σᾶς θυμίζει τίποτα;

Όταν ο Όργουελ έπινε τον καφέ του σε επαρχιακό καφενεδάκι της Αγγλίας πέρασε από μπροστά του ένα θεόρατο άλογο που το κατηύθυνε ένα θρασύ μικροσκοπικό πιτσιρίκι. Ο Όργουελ έμεινε κατάπληκτος από την αφέλεια του τεράστιου ζώου που δεχόταν τη βίαιη συμπεριφορά του πιτσιρίκου χωρίς την παραμικρή αντίδραση, πέρα από το δεδομένο της υποταγής. Η παθητική απάθεια του αλόγου και η πρωτόγονη, στα πλαίσια του αυτονόητου, εξουσιαστική ισχύς του πιτσιρίκου σε συνδυασμό με την απολύτως αντίστροφη πραγματικότητα, από άποψη μεγέθους και δύναμης παιδιού κι αλόγου, έθεσαν στον Όργουελ δύο ερωτήματα: «Πώς είναι δυνατό το άλογο να αποδέχεται την τυραννία του πιτσιρίκου;» και «τι θα γινόταν αν το άλογο σταματούσε να υπακούει;» Συνέχεια →

Φωτογραφία πού λοιδωρεῖ τόν Παρθενῶνα

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἡ παραπάνω φωτογραφία κυκλοφορεῖ στό διαδίκτυο. Πρός χάριν τοῦ κέρδους ὅλα. Κανονικά ἔπρεπε νά γίνουν μηνύσεις στήν συγκεκριμένη πολυεθνική. Ἤδη στήν χώρα μας τά μαζεύει σιγά σιγά καί φεύγει. Ἡ ποιότης ἀνταμοίβεται(!) Συνέχεια →

Σόκ. Δεῖτε τί γίνεται στήν Ἀθήνα τοῦ 2012

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Κυττᾶξτε τί γίνεται στήν Ἀθήνα τοῦ 2012. Γίναμε Εὐρωπαῖοι, πλέον ἤ ἔτσι μᾶς κατήντησαν οἱ «φίλοι» μας οἱ Εὐρωπαῖοι. Καί μή χειρότερα. Ὁ κόσμος στήνεται στήν οὐρά γιά νά πάρῃ πατάτες, κρεμμύδια, σπανάκι καί καρότα.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=QXXsRc69miM] Συνέχεια →

Ταυτίζεται μέ τό τέλος ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος;

ἀπὸ τὸν/τὴν

10

Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ*

 O θάνατος είναι ένα βιολογικό φαινόμενο και πρέπει να έχει εφαρμογή σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, φυτικούς και ζωικούς. Τα κριτήρια του θανάτου, όμως, εί­ναι δυνατόν να είναι διαφορετικά για τους διά­φορους οργανισμούς. Το κατάλληλο κριτήριο θανάτου για τα θερμόαιμα ζώα είναι η οριστική διακοπή της κυκλοφορίας οξυγονωμένου αίμα­τος, η οποία ακολουθείται από απώλεια της ακεραιότητας των κυτταρικών μηχανισμών από τους οποίους εξαρτάται η ζωή και από την έναρξη της αποσύνθεσης.

Ο θάνατος των ανθρώπων είναι ένα αντι­κειμενικό βιολογικό φαινόμενο και είναι δυ­νατόν να ορισθεί ως η αμετάκλητη διακοπή της λειτουργίας του οργανισμού, θεωρουμέ­νου ως ενιαίου όλου. Το κατάλληλο κριτήριο διάγνωσης του θανάτου στον άνθρωπο είναι η μη αναστρέψιμη διακοπή της κυκλοφορίαςοξυγονωμένου αίματος.

Όπως είναι γνωστό, μέχρι το έτος 1968 το κριτήριο διάγνωσης του θανάτου του αν­θρώπου ήταν η μη αναστρέψιμη διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος και της αναπνευστι­κής λειτουργίας. Το έτος  Συνέχεια →