Ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ γενικῶς γιά τό τί ἀντίκτυπο ἔχουν οἱ συμπεριφορές μας;
Μᾶς ἔχει ἀπασχολήσει τό πόσους ἀνθρώπους ἐπηρεάζουμε ὅταν εἴμαστε νευρικοί, θυμωμένοι ἤ χαρούμενοι;
Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς τελικῶς τόν κόσμο μας τόν δομοῦμε καί τόν ἀποδομοῦμε κατά τά …κέφια μας; Συνέχεια →

Οἱ σταθμοὶ τῆς ζωῆς μας, δῆλα δὴ ἐκεῖνα τὰ σημεῖα ποὺ μᾶς ὠθοῦν στὸ νὰ ἀναθεωρήσουμε ἀκόμη κι …ὁλόκληρο τὴν ἔως τότε ζωή μας, εἶναι συνήθως στιγμὲς ἐντόνου βίας ἤ μεγάλου πόνου.
Μία ἀπώλεια ἤ μία ἀσθένεια μᾶς προκαλοῦν πολὺ μεγάλο πόνο. Δὲν ἔχει σημασία ἐὰν αὐτὸς ὁ πόνος προέκυψε ἀπὸ δικό μας λάθος ἤ ἀπὸ λάθος ἄλλων, ἤ ἀκόμη κι ἀπὸ ἄλλους, ἐξωτερικοὺς παράγοντες. Σημασία ἔχει πὼς αὐτὲς ἀκριβῶς οἱ στιγμὲς εἶναι τὰ σημεῖα σταθμὸς τῆς ζωῆς μας καὶ ἀκριβῶς τότε μᾶς συμβαίνουν οἱ πολὺ μεγάλες ἀλλαγές. Συνέχεια →

Κάποιες στιγμές, ποὺ κυττῶ γύρω μου, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπογοητεύομαι ἀπὸ τὶς εἰκόνες.
Κι ὅμως… Δὲν θλίβομαι, παρὰ  χαμογελῶ…
Δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ εἰκόνες μου ἀλλὰ τώρα πιὰ τὶς θεωρῶ ἀναγκαῖες γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καθαρθοῦμε… Συνέχεια →

Κάθε μέλος ἑνὸς σώματος εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖον καὶ σημαντικὸν καὶ σπουδαῖον. 
Ἀκόμη καὶ τὸ πιὸ μικρό μας δάκτυλο εἶναι τόσο σημαντικό…
Τόσο σπουδαῖο…
Τόσο ἀναγκαῖο…
Ὅμως ἐλάχιστα ἀντιλαμβανόμεθα τὴν ἀξία του…
Αὐτὴν τὴν συνειδητοποιοῦμε μόνον ὅταν κάποιο δάκτυλο, ἤ κάποιο μέλος τοῦ σώματός μας, ἀπουσιάζει… Συνέχεια →

Οἱ Ἐσκιμῶοι ἔχουν ἔνα μύθο γιὰ τὸν τάρανδο.
Λὲν ὅτι ὁ τάρανδος καὶ ὁ λύκος εἶναι ἕνα.
 Ὁ τάρανδος τρέφει τὸν λύκο καὶ ὁ λύκος διατηρεῖ τὴν δύναμι τοῦ ταράνδου. Συνέχεια →