Τὸ Ὅλον.

Κάποιες στιγμές, ποὺ κυττῶ γύρω μου, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπογοητεύομαι ἀπὸ τὶς εἰκόνες.
Κι ὅμως… Δὲν θλίβομαι, παρὰ  χαμογελῶ…
Δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ εἰκόνες μου ἀλλὰ τώρα πιὰ τὶς θεωρῶ ἀναγκαῖες γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καθαρθοῦμε…

Ἔγραφα ἐχθὲς γιὰ τὰ μέλη τοῦ (κάθε) σώματος μὰ αἰσθανόμουν πὼς αὐτὸ τὸ θέμα εἶναι ἀνεξάντλητον… Γιὰ τὴν ὥρα τοὐλάχιστον…
Ὅμως μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς σκέψεις μου, κατέγραψα καὶ τὸ πῶς πιστεύω πὼς πρέπει νὰ εἶναι ἕνα σῶμα ἤ μία κοινωνία ἤ ἀκόμη κι ἕνας πλανήτης…
Κι ἐμεῖς αὐτὴν τὴν στιγμή, σὰν ἄτομα καὶ σὰν κοινωνίες, μᾶλλον μετρᾶμε ἀπώλειες παρὰ ἐντοπίζουμε συνδετικοὺς κρίκους…
Διότι ἡ συνολική μας εἰκόνα, αὐτὸ δῆλα δὴ ποὺ συμβαίνει στὶς κοινωνίες μας, εἶναι ἀποκαρδιωτικό, ἐὰν ἀναλογισθοῦμε πὼς ἀν τί νὰ ἀναζητοῦμε σημεῖα κοινά, μὲ τοὺς γύρω μας, ἐμεῖς ἀπομακρυνόμεθα ἀκόμη κι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔως προσφάτως πιστεύαμε πὼς εἴχαμε κοινὰ σημεῖα.
Κι αὐτό, μὲ μίαν πρώτη ματιά, φαντάζει τρομακτικό…
Ἀλλὰ δὲν εἶναι… Εἶναι τὸ σημεῖον ποὺ ἀποδεικνύει πὼς πρῶτα πρέπει νὰ συμβοῦν ἄλλα, πιὸ σημαντικὰ κι ἀναγκαῖα, καὶ μετὰ νὰ ἀναζητήσουμε τὸν κοινό μας τόπο. Καὶ ὁ κοινός μας τόπος εἶναι τὸ Ὅλον τῆς κοινωνίας μας. Ὄχι ὅπως τὸ ἀντιλαμβανόμεθα τώρα, μέσα ἀπὸ τὰ ὅποια πρισματικά μας γυαλιά, ἀλλὰ ὅπως θὰ ὄφειλε νὰ εἶναι…

Τὸ Ὅλον, γιὰ ἕνα σῶμα ποὺ ἀσθενεῖ, δὲν εἶναι καὶ οἱ ἀσθένειες καὶ τὰ λίπη καὶ οἱ κοπώσεις.
Τὸ Ὅλον εἶναι τὸ σῶμα ἄνευ αὐτῶν τῶν ἐπιβαρύνσεων.
Γιὰ νὰ μπορέσῃ ὅμως ἕνα σῶμα νὰ φθάσῃ στὸ σημεῖον ἐκεῖνο ποὺ νὰ μπορῇ καὶ πάλι νὰ κινεῖται φυσιολογικά, δίχως νὰ ἀγκομαχᾷ, πρέπει νὰ καθαρθῇ.
Πρέπει νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὰ ἄχθη, τὰ βάρη, τὶς προσκολλήσεις. Κι ὅλο αὐτὸ πονᾶ… Ἀπαιτεῖ κόπο καὶ χρόνο…
Μὰ στὸ πέρας τῆς διαδρομῆς τὸ σῶμα εἶναι καὶ πάλι ὑγειὲς καὶ πανέτοιμο νὰ ἀντεπεξέλθῃ στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ βίου.

Ἐὰν λοιπὸν καταφέρουμε νὰ δοῦμε τὰ πάντα γύρω μας, ἀκόμη κι ἐμᾶς, σὰν τμήματα τοῦ Ὅλου, τότε αὐτομάτως θὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐὰν δὲν πετάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας κι ἀπὸ τὸν κόσμο μας κάθε περιττό, οὐδέποτε θὰ καταφέρουμε νὰ κάνουμε τὸ ἐπόμενον βῆμα…

Γιὰ ἐτοῦτο χαμογελῶ…
Ναί, εἶναι κουραστικὸς ὁ καθαρμός.
Μὰ εἶναι κι ἀναγκαῖος…

Φιλονόη

σχετικά:

Τὰ …μέλη τοῦ (κάθε) σώματος.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply