Χρόνια πολλὰ… στοὺς «ἐργάτες» τῆς Γαίας…
Στὸν Γεωργὸ (ἄρωσις-σπορά) καὶ στὴν Γεωργία (βλάστησις, καρποφορία-συγκομιδή)…
Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς σημερινῆς ἑορτῆς των, θέτω τὴν κατωτέρω δημοσίευση, ἔτσι, γιὰ τὴν ἱστορία. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἐλευσὶς
Φαβελοποίησις Ἱερᾶς Ἐλευσίνος μέσα ἀπὸ τὴν «πολιτιστικὴ πρωτεύουσα»!!!
«Περὶ τῆς Ἡροδότου κακοηθείας» συνέγραψε ἔργο ὁ Πλούταρχος ψέγοντάς τον ὡς φιλοβάρβαρο καὶ στηλιτεύοντας ὅσα ψευδῆ στοιχεῖα μᾶς ἀνέγραψε στὸ ἔργο του «Ἱστορίαι», ἀλλὰ καὶ ὅσα σπουδαῖα ἀποσιώπησε. «Δέχεται δὲ διήγησις ἱστορικὴ κακοήθεια, ἄν χρήμασι φάσκῃ μὴ δι’ ἀρετῆς κατειργᾶσθαι τὴν πρᾶξιν… τὰ μὲν χρηστὰ μὴ γρᾶψαι τὰ δ’ αἰσχρὰ μὴ παραλιπεῖν».
Συνέχεια
Χρόνια τουρκοκρατουμένης Ἐλευσίνος
Τότε… στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ χώρου τοῦ στρατοπέδου τοῦ Καραϊσκάκη (ὅπου σήμερα εἶναι τὸ μέγαρο τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς)….
Βλέπουμε ἀπὸ ἀριστερὰ (πίσω ἀπὸ τὸ δένδρο), ἀμυδρὰ στὸ βάθος, τὸν πῦργο τοῦ πασσᾶ-ἀγᾶ καὶ τὸν τότε οἰκισμὸ τῆς Λεψίνας. Συνέχεια
Ὁ «τρελλὸς» τῆς Ἐλευσίνος.
Γιὰ τὸν «τρελλὸ τῆς Ἐλευσίνος» δὲν ἔχω γράψῃ ἄλλην φορά, ἀλλὰ γνωρίζω μερικὰ σπουδαῖα πράγματα γιὰ αὐτόν.
Γνωρίζω, γιὰ παράδειγμα, πὼς ὅταν ὅλοι πάσχιζαν νὰ κτίσουν τὰ σπίτια τους, καὶ νὰ κουκουλώσουν ἀρχαῖα εὑρήματα, αὐτὸς καταπιανόταν μὲ τὰ εὑρήματα κι ὄχι μὲ τοὺς ἀνθρώπους.
Συνέχεια
Ἀγγελόπουλοι: οἰκογένεια παντὸς καιροῦ!
Θὰ θέσω μόνον ἕνα ἐρώτημα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ παρακάτω κείμενον:
Ἡ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ἐδημιουργήθη σὲ μίαν περιοχὴ τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ἐλευσίνα, ὅπου οὐσιαστικῶς ἐτελοῦντο πάσῃς φύσεως ἱερουργίες-μυστήρια στὴν ἀπωτάτη ἀρχαιότητα. Αὐτὸ ἴσως σὲ κάποιους νὰ εἶναι γνωστό. Τὸ λιγότερον γνωστόν εἶναι ὅμως ἡ ἴδια ἡ περιοχή. Ἡ «ἱκανότης» αὐτοκαθάρσεώς της καὶ τὸ εἶδος τῶν τελετῶν ποὺ συνέβαιναν ἐκεῖ, διότι «κάτι» ἔλεγε. Κάτι «ἔδιδε» στὸν συμμετέχοντα.
Γιά ποιόν λόγο λοιπόν ἐπροτιμήθῃ ἡ Ἐλευσίνα; Μία περιοχὴ πανέμορφη, ἐν τελῶς παρθένος ἀπὸ κάθε παρέμβασι καὶ ὑψηλῶν «μυστηριωδῶν» ἐνεργειακῶν πεδίων; Τί προσπάθησαν νά ἀλλοιώσουν ὅλοι αὐτοί, καὶ οἱ Ἀγγελόπουλοι ἐπίσης, στό τοπίον τοῦ Θριασίου πεδίου; Καί τί κατάφεραν; Τελικῶς, ἡ ἄγνοια ἢ ἡ Συνέχεια
27η Αὐγούστου 479 π.χ. Μάχη τῶν Πλαταιῶν
Στα 479 π.Χ. έγινε στις Πλαταιές η μεγάλη, ένδοξη για τους Έλληνες μάχη, που στάθηκε η τελευταία των μηδικών πολέμων στην αρχαία Ελλάδα..
Μετά απ’ την ατυχία του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Ξέρξης, αφήνοντας το Μαρδόνιο στη Θεσσαλία, έφυγε για την Περσία. Ο Μαρδόνιος προσπάθησε να συνεννοηθεί με τους ΑΘηναίους, προτείνοντάς τους να συμμαχήσουν μαζί του με διάφορα ανταλλάγματα. Οι Αθηναίοι όμως αρνήθηκαν περήφανα κι έτσι ο Μαρδόνιος με τους 300.000 στρατιώτες του στρατοπέδεψε στην κοιλάδα του Ασωπού, κοντά στις Πλαταιές. Συνέχεια