Οἰκονομικὴ Κρίσις – Ὁρισμὸς
Ὁ ὅρος τοῦτος εὑρίσκεται πλέον στὰ χείλη ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν Εὐρωπαίων. «Ἔχουμε οίκονομικὴκρίση» μᾶς λέγουν οἱ «ἁρμόδιοι».
Τί εἶναι ὅμως ἡ «οἰκονομία» καὶ διατὶ εὑρίσκεται εἰς «κρίσιν»;
Ὁρισμὸςτῆς «Οἰκονομίας»
Ἐκτιμᾶται ὅτι τὸ προνόμιον ὁρισμοῦ τῆςἐννοίας τῆς λέξεως «οἰκονομία» ἀνήκει εἰς ἐκείνους οἱ Συνέχεια
Αὐτὴ ἡ γυναίκα δὲν ἐχρειάζετο ἐρμηνεῖες. Εἶχε μᾶλλον καλλιτέραν γνῶσιν τῆς Ἑλληνικῆς.
Ξεκινήσαμε μίαν πολὺ ἐνδιαφέρουσα συζήτησι μὲ τὸν Κωστῆ. Τὸ θέμα μας, γιὰ τὸ ὁποῖον ἐπάσκιζε νὰ μὲ πείσῃ, ἦταν τὸ πῶς μποροῦμε νὰ συνδιαλαγοῦμε μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὅταν ἀκοῦν τὴν λέξι Πατρίδα ἤ Ἔθνος διακόπτουν κάθε διάλογο. (‘Ἀλλοφρονοῦν γιὰ τὴν ἀκρίβεια…!!!)
Τὸν ἀπησχολοῦσε πολὺ τὸ ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς προσεγγίσῃ. Μάλιστα, σὲ κάποιες περιπτώσεις, ποὺ προσεπάθησε νὰ ἐπικοινωνήσῃ μαζύ τους, ἀν τί τῶν «ἀπηγορευμένων» λέξεων, ἐχρησιμοποίησε τὴν λέξι κράτος ἤ ἀκόμη καὶ τὴν λέξι χώρα.
Ἡ συζήτησις διεκόπῃ, δίχως νὰ καταλήξουμε κάπου. Ἔμεινα ὅμως μὲ τὶς σκέψεις μου.
Μπορῶ ἀν τί τῆς λέξεως «Ἔθνος» ἤ τῆς λέξεως «Πατρίς» νά χρησιμοποιήσω τίς λέξεις «Κράτος» καί «Χώρα»;
Συνέχεια
Χωρὶς ὑποδομὴ δὲν ὑπάρχει δομή!
Χωρὶς ἀρχαία ἑλληνικὰ δὲν ὑπάρχει φυσιολατρικὴ ἀντίληψις
Οἱ μεγάλοι ἄνθρωποι ἀπαντοῦν στὸ ἐρώτημα γιατί. Οἱ μεσαῖοι ἄνθρωποι μιλοῦν γιὰ πεπραγμένα. Οἱ μικροὶ ἄνθρωποι μιλοῦν γιὰ γεγονότα. Οἱ πολὺ μικροὶ φλυαροῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς ἄλλους.
Ἡ ἐπιστημονικὴ πειθαρχία στοχεύει στὴν διατύπωσι καὶ τεκμηρίωσι τοῦ γιατί, ἔχοντας λάβει ὑπ’ ὄψιν της καὶ ἀναλύσει τὰ πραγματικὰ δεδομένα καὶ γεγονότα, ἀφοῦ πρῶτα ἔχει ἐξασφαλίσει ὅτι αὐτὰ εἶναι ὄντως πραγματικά. Συνέχεια
Τό ξέρουμε ἄρα γέ; Ἤ ὄχι;
Ἑλληνικὰ πάντως δὲν τὸ ξέρουμε!
Καὶ δυστυχῶς, ἄν καὶ ἡ γλῶσσα μας εἶναι μητέρα γλωσσῶν, ἐπιμένουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε κακῶς διετυπωμένα ἀντιδάνεια.
Αὐτό ξέρετε τί καταδεικνύει;
Συνέχεια
Ἄς μαθαίνουμε σιγὰ σιγὰ τὴν προέλευσι τῶν λέξεων ποὺ χρησιμοποιοῦμε…
Ἄλλως τέ, ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις…
Κι ἐπεὶ συντόμως θὰ χρειασθῇ νὰ πορευτοῦμε πρὸς ἄλλους δρόμους, ἄς ἀρχίσουμε τοὐλάχιστον νὰ μιλᾶμε τὴν ἴδια Συνέχεια
Θωμᾶ Σαββίδη*
Ἀναπληρωτὴ Καθηγητὴ τοῦ ΑΠΘ καὶ Ἀντιπροέδρου τοῦ Ὀργανισμοῦ Διεθνοποίησης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας
Τὰ ὁμηρικὰ ἒπη γράφτηκαν σὲ μιὰ γλῶσσα, ἡ ὁποία βασίζεται στὶς δύο ἀρχαῖες ἑλληνικὲς διαλέκτους, τὴν ἰωνικὴ καὶ τὴν αἰολική, τὶς ὁποίες ὁμιλοῦσαν κυρίως στὴ Μικρὰ Ἀσία.
