Ὡς μὴ Εἶναι, ἡ ἑννοιολογικὴ ἀρνησις τῆς ὑπάρξεως γενικῶς τοῦ Εἶναι (άπόλυτο μηδέν), ἤ μόνο Ιδιοτήτων τοῦ Εἶναι (σχετικὸ μηδέν). Ή έβραϊκὴ – χριστιανικὴ κοσμολογία διδάσκει ὅτι ὁ θεὸς ἔπλασεν ἀπὸ τὸ μηδέν τόν κόσμο. Ό Πλάτων και ό Πλωτῖνος χαρακτηρίζουν τὴν ὕλη ὡς «μὴ ὄν», ὁ δέ Ἔγελος ταυτίζει τὸ Εἶναι μὲ τὸ μηδὲν καὲ έρμηνεύει άπὸ αὐτὴήν τὴν σύζευξην τὴν διαλεκτικὴν ἐξέλιξην ὅλων τῶν ὄντων.
Εἰς τόν Χάϊντεγκερ τὸ μηδὲν εἶναι ἕνας τρόπος παρουσίας τοῦ ἰδίου τοῦ εἶναι ὅπως τὸ ἀντιλαμβανόμεθα εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἀγωνίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἐξαφανίζεται κάθε ὄν καὶ μαζὺ ἡ ἀσφάλεια ποὺ βρίσκει ὁ ἄνθρωπος εἰς αὐτό.
Στὴν σημερινὴ ἐποχή, δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ γνωρίζῃ κάποιος ὅλες τὶς οἰκονομικὲς θεωρίες, γιὰ νὰ καταλάβῃ τί γίνεται, τόσο σὲ τοπικὸ ὅσο καὶ σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ γνωρίζῃ τὴν θεωρία τῶν παιγνίων καὶ εἰδικότερα «τὸ παιχνίδι μηδενικοῦ ἀθροίσματος», χωρὶς ἴσως τὴν ἰσορροπία Νᾶς( Τζὸν Νᾶς, γνωστὸς ἀπὸ τὴν ταινία «ἕνας ὑπέροχος ἄνθρωπος», μὲ τοὺς Ῥάσελ Κρόου,Τζένιφερ Κόννελι, Πὸλ Μπέτανι, Ἒντ Χάρις κλπ).
