Ὡς μὴ Εἶναι, ἡ ἑννοιολογικὴ ἀρνησις τῆς ὑπάρξεως γενικῶς τοῦ Εἶναι (άπόλυτο μηδέν), ἤ μόνο Ιδιοτήτων τοῦ Εἶναι (σχετικὸ μηδέν). Ή έβραϊκὴ – χριστιανικὴ κοσμολογία διδάσκει ὅτι ὁ θεὸς ἔπλασεν ἀπὸ τὸ μηδέν τόν κόσμο. Ό Πλάτων και ό Πλωτῖνος χαρακτηρίζουν τὴν ὕλη ὡς «μὴ ὄν», ὁ δέ Ἔγελος ταυτίζει τὸ Εἶναι μὲ τὸ μηδὲν καὲ έρμηνεύει άπὸ αὐτὴήν τὴν σύζευξην τὴν διαλεκτικὴν ἐξέλιξην ὅλων τῶν ὄντων.
Εἰς τόν Χάϊντεγκερ τὸ μηδὲν εἶναι ἕνας τρόπος παρουσίας τοῦ ἰδίου τοῦ εἶναι ὅπως τὸ ἀντιλαμβανόμεθα εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἀγωνίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἐξαφανίζεται κάθε ὄν καὶ μαζὺ ἡ ἀσφάλεια ποὺ βρίσκει ὁ ἄνθρωπος εἰς αὐτό.
Εἰς τὸν Σὰρτρ τὸ μηδέν εἶναι ἡ τελεία ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ ἀκαθoριστία, εἰς τὴν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἶναι φορέας τοῦ μηδενός, ὁφείλει νὰ καθορίσῃ ἐλεύθερα τὸν ἑαυτόν του. Εἶναι ἡ ἄποψις τῆς ἀπολύτου ἀρνήσεως.
Ὁ θεωρητικὸς μηδενισμὸς ἀρνεῖται τὴν δυνατότητα μιᾶς γνώσεως τῆς ἀληθείας (ἀγνωστικισμός), ό ήθικὸς τὰς ἀξίας, καὶ τoὺς δεσμευτικοὺς ἠθικοὺς κανόνες, ὁ πολιτικὸς οἱανδήποτε κοινωνικὴ τάξιν, κάθε πoλιτικὴ έξουσία (άναρχισμός).
Περισσότερο ἀντιδραστικὸς εἶναι ὁ μηδενισμὸς ὅπως τὸν συναντοῦμε εἰς τὴν σημερινὴ ἐποχή, κυρίως μὲ τὴν μορφὴν τοῦ ὑπαρξιστικοῦ «ἠρωϊκοῦ μηδενισμοῦ», ριζοσπαστικὸς σκεπτικισμός, ἡ άντίδρασις ἑναντίον τοῦ δογματισμοῦ.
Ὁ ὅρος μηδενισμός διεδόθη γενικῶς μὲ τὸ μυθιστόρημα τοῦ Τουργκένιεφ «Πατέρας καὶ γιός».
Τήν μεταφυσική του σημασία πῆρε μὲ τὸν Ντοστογιέφσκι καὶ τὸν Νίτσε.
Ὁ Νίτσε μὲ τὴν λέξη μηδενισμὸς χαρακτηρίζει τὸ φαινόμενο τοῦ ἀφανισμοῦ ὅλων τῶν ἀξιῶν τῆς παραδόσεως, τὸ γεγονὸς πὼς δὲν ὑπάρχει τίποτα διὰ τὸ ὁποῖο ἀξίζει νὰ ζοῦμε ἤ νὰ πεθαίνουμε, πὼς «ὅλα εἶναι μάταια».Κάποιοι σήμερα μαζὺ μὲ τὸν ἄλλον «δικό μας» μηδενιστὴ τὸν Λιαντίνη τοὺς ἔχουν θεοποιήσει, ἀλλὰ κατὰ τὰ ἄλλα εἶναι ὑπέρμαχοι τοῦ Ἑλληνισμοῦ.!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.