Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀπελευθέρωσις

Ἕλληνες, μὴ φοβᾶσθε τίποτα!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

3


Δὲν μπορεῖ ΚΑΝΕΙΣ νὰ μᾶς καταβάλῃ καὶ νὰ μᾶς νικήσῃ. 

Θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ ἔχουμε ἀντιληφθῆ πρὸ καιροῦ. Τόση λύσσα… Τόση ἐπιθετικότης… Τόση προσπάθεια χειραγωγήσεως… Γιατί; Μήπως γιατί κάποιοι παίζουν τὰ τελευταῖα τους χαρτιά; Μήπως βλέπουν κάτι ποὺ ἐμεῖς ἀκόμη ἀδυνατοῦμε νὰ πιστέψουμε;

Ὅλα μαζύ… Ὅλοι μαζύ… Ὅλοι ἐναντίον μας… 

Καὶ ξαφνικὰ ἀπὸ κάθε ἄκρη τοῦ πλανήτου ἐμφανίζονται «φιλέλληνες». Οἱ νέοι μας καθοδηγητές; Ὄχι… Τὰ νέα φερέφωνα… Τὰ φερέφωνα μίας παλαιᾶς τάξεως ποὺ μεταμορφώνεται σὲ νέα, ἀλλάζοντας Συνέχεια →

Ἡ προπαγάνδα, τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε» καὶ οἱ «ῥατσιστικὲς» κοινωνίες.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἔχω εὑρεθεῖ πολλὲς φορὲς μάρτυς ῥατιστικῆς συμπεριφορᾶς ἀπέναντι σὲ συμπολίτες μου. Πραγματικῆς ῥατσιστικῆς συμπεριφορᾶς, ὄχι γιαλατζί.
Ἄστεγοι ποὺ ἦσαν Ἕλληνες καὶ δὲν τοὺς ἐδέχθησαν κέντρα ἀστέγων…
Ἐπιδόματα ποὺ πηγαίνουν σὲ μὴ Ἕλληνες ἀναξιοπαθοῦντες…
Ἀποκλεισμὸς ἀνασφαλίστων Ἑλλήνων ἀπὸ νοσοκομεῖα…
Κι ἄλλα. Πολλά. Νὰ μὴ τὰ πιάσουμε τώρα ἕνα ἕνα. Διότι ἄλλο εἶναι τὸ θέμα μας.

Συνέχεια →

Ἔτσι εἶναι οἱ νικητές!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Μία φωτογραφία ποὺ μοῦ ἄρεσε πάρα πολὺ καὶ ποὺ μοῦ ‘eθύμισε ἡρωϊκὲς στιγμὲς ἀγώνων ἀπὸ ἄλλες ἐποχές.
Ἄλλως τέ, οἱ Κρῆτες, καθ’  ὅλην τὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας τους στιγμὴ δὲν ‘eστάθηsαν ὑπὸ κάποιον ζυγό.
Πάντα ‘eπάλευαν μὲ θεριά…

Μὰ ὅπως λέει κι ὁ Μακρυγιάννης, τρῶν, τρῶν μὰ πάντα μένει καὶ μαγιά…

Ἔτσι καὶ μὲ αὐτούς…
Θεριὰ τὰ ἔβαλαν μαζύ τους…
Ἔφαγαν, ἔφαγαν, ἔφαγαν… Μὰ πάντα ἔμενε μαγιὰ γιὰ νὰ ἀντιβγῇ καὶ νὰ ἀντιμετωπίσῃ κάθε νέον κίνδυνο…
Συνέχεια →

Ὁ ἁλυσοδεμένος ἐλέφας…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας, απόσπασμα από το βιβλίο του Jorge Bucay με τίτλο «Να σου πω μια ιστορία»

– Δεν μπορώ του είπα. Δεν μπορώ!

 

– Σίγουρα; με ρώτησε αυτός.
– Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω… Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φρικτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:

– Να σου πω μια ιστορία… Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:

Συνέχεια →

Ἀπελευθέρωσις!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἡ θέα τῆς παραπάνω εἰκόνας μὲ …ἀπηλευθέρωσε!
Μὲ ἐμάγευσε!
Μὲ ἔκανε νὰ αἰσθανθῶ γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ πλήρης, ὡς ἄνθρωπος κι ὡς μέλος αὐτοῦ τοῦ πλανήτου!
Τὰ ἔχουμε ὅλα!
Εἴμαστε τὸ Ὅλον!
Εἴμαστε πανέτοιμοι!
Συνέχεια →

Ἡ σκιά.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Σε ένα απόμακρο ορεινό χωριό, πέθανε ο αρχηγός του χωριού και η αρχηγία πέρασε στο γιο του. Ως τότε, οι άνθρωποι είχαν ζήσει πολλά χρόνια κάτω από τον έλεγχο μιας πελώριας σκιάς πάνω από το χωριό. Όποτε επιχειρούσε κάποιος να ελευθερωθεί, αυτή η μεγάλη σκιά εμφανιζόταν με βροντερή φωνή που αντηχούσε σε όλο το βουνό. Οι χωρικοί πάντοτε υποχωρούσαν στη θέα αυτής της σκοτεινής εικόνας.

Ο νεαρός, που ήταν τώρα αρχηγός, συνειδητοποίησε ότι είχε έρθει η ώρα να αντιμετωπίσει αυτό το τέρας. Βγήκε έξω με μια ομάδα χωρικών και, μόλις εμφανίστηκαν στην άκρη του χωριού, παρουσιάστηκε η τεράστια σκιά. Αυτοί οπισθοχώρησαν τρομαγμένοι.

Συνέχεια →