Στὴν ἀρχὴ γέλασα, μὲ τὴν παραπάνω φωτογραφία.
Ὅταν εἶδα βέβαια κι αὐτήν:
βούρκωσα…
Καὶ βούρκωσα διότι συνειδητοποίησα, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πὼς ἐκεῖ, ἀπέναντι, ἔμειναν πολλοί… Πάρα πάρα πολλοί…
Μετὰ ὅμως ἐξοργίσθηκα. Θύμωσα…
Ὄχι μὲ τὶς φορεσιές τους… Σιγά… Οὔτε μὲ τὰ μουσικά τους ὄργανα… Τί φταῖν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού πασκίζουν νά ἐπιβιώσουν;
Ἄλλως τέ, πότε εἶχαν οἱ Τοῦρκοι παραδόσεις καί ἱστορία γιά νά μποροῦν νά τά ἐπιδείξουν;
Κι ἐδῶ πού τά λέμε;
Τί ἄλλο νά πωλήσουν; Ἔχουν κάτι ἄλλο;
Μὲ ἄλλο θέμα λοιπὸν ἐξοργίσθηκα… Πολὺ σοβαρότερον… Συνέχεια
