Ὅταν κάτι τελειώνῃ, τελειώνει. Δὲν χωρᾶ παρατάσεις, ἐλπίδες, ἀναμονές, ὑπομονές, λοξοκυττάγματα καὶ ὀπισθοχωρήσεις.
Ὅσο δύσκολο κι ἐὰν εἶναι, ὅσες ὑποσχέσεις, ὅρκοι, συναισθήματα κι ἐὰν δένουν κάποιους ἀνθρώπους, κάποιες φορές, πολὺ συχνά, φθάνει ἡ στιγμὴ τοῦ ἀποχωρισμοῦ.
Καὶ τότε, ὅσο κι ἐὰν εἶναι ὀδυνηρὸ κάτι τέτοιο, τόσο πιὸ ἐπικτακτικὸ εἶναι νὰ πάρουμε γρήγορα τὶς ἀποφάσεις μας, νὰ ἀφήσουμε πίσω μας ἕνα χαμόγελο ποὺ θὰ χωρᾶ ὅλην τὴν ἀγάπη μας καὶ νὰ συνεχίσουμε. Συνέχεια →

Ἔχοντας βεβαιότητα πὼς εἶμαι στὴν ὀρθή, γιὰ ἐμέναν, πορεία, εἶναι δύσκολο νὰ χάνῳ τὸ θάῤῥος μου.
Βέβαια, συνήθως, εἶναι ἀκόμη πιὸ δύσκολο τὸ νὰ τὸ …εὕρω, γιὰ νὰ ξεκινήσῳ.
Μὰ ἀρκοῦν μερικὰ πολὺ ἁπλᾶ ἐρωτήματα, ποὺ μπορῶ νὰ θέσω στὸν ἑαυτόν μου, γιὰ νὰ καταλάβω ἐὰν πράγματι τὰ θέλω μου εἶναι τόσο ἰσχυρά, ποὺ ἀξίζουν καὶ τὶς θυσίες καὶ τοὺς κόπους τους. Συνέχεια →

Ὅσα ἐμπόδια κι ἐὰν ἐμφανίζονται στὴν διαδρομή μας, ὅσα προβλήματα, ὅσες κακοτοπιές, ἐμεῖς ἔχουμε ἱερὰ ὑποχρέωσιν νὰ ἐξακολουθοῦμε τὴν πορεία μας, γιὰ τὴν ὁποίαν ἔχουμε δεσμευθεῖ, οὔτως ἤ ἄλλως. Ὁ σκοπός μας, ἡ προσωπική μας στόχευσις δῆλα δή, ἡ ὑλοποίησις τοῦ σκοποῦ καὶ τοῦ ὀνείρου μας, ΔΕΝ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ κατευθύνσεις ἤ νὰ ἀνακόπτεται, ἐπεὶ δὴ διάφοροι παράγοντες δημιουργοῦν δυσκολίες. Συνέχεια →

 Δύσκολος μῆνας… Φθινοπωρινὸς μέν, ἀλλὰ στὴν οὐσία …χειμωνιάτικος… Παγωμένος… Θλιβερός… Μὰ ἀναγκαῖος.
Ἐὰν ΔΕΝ εἴχαμε τοὺς φθινοπωρινοὺς μῆνες, ΔΕΝ θὰ βιώναμε τὸν χειμώνα καὶ  ΔΕΝ θὰ μποροῦσε ἡ Γῆ μας νὰ ἀναγεννηθῇ καὶ νὰ ἐπανεμφανισθῇ μὲ τὴν Ἄνοιξιν ἡ ἀναγέννησις τοῦ κάθε ζῶνος ὀργανισμοῦ!
Ἐὰν ΔΕΝ εἴχαμε τὸ ἡμίφως τοῦ φθινοπώρου καὶ τὸ σκοτάδι τοῦ χειμῶνος, ΔΕΝ θὰ μπορούσαμε νὰ ἐκτιμήσουμε τὸ Φῶς τῆς Ἀνοίξεως καὶ τοῦ Θέρους.
Ἐὰν ΔΕΝ περνούσαμε μέσα ἀπὸ τὴν παγωνιὰ καὶ τὸ κρύο, ΔΕΝ θὰ μπορούσαμε νὰ ἀπολαύσουμε καὶ νὰ ἐκτιμήσουμε τὴν ὀμορφιά, τὴν ζέστη καὶ τὴν καθαρότητα τοῦ Φωτός. Συνέχεια →

Δίχως φυσικὰ αὐτὸ νὰ σημαίνῃ πὼς ΔΕΝ θὰ συναντήσω ἐξαιρετικοὺς διδασκάλους στὴν πορεία μου.
Ἐξαρτᾶται ὅμως ἀπὸ τὸ εἶδος τῆς ἀληθείας ποὺ ἀναζητῶ καὶ τὸ εἶδος τοῦ διδασκάλου.
Ἐὰν ἀναζητῶ μίαν ἀληθινὴ ἀνθρώπινο σχέσιν τότε θὰ συναντῶ διαρκῶς ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ μὲ διδάξουν εἶτε μὲ τὴν ἀνθρώπινο συμπεριφορά τους, εἶτε μὲ τὴν ἀπάνθρωπο τὸ τὶ πρέπει νὰ μάθω καὶ τὸ τὶ πρέπει νὰ ἀφήσω ἔξω ἀπὸ τὴν ζωή  μου.
Ὅταν ἀναζητῶ ὅμως μίαν συγκεκριμένη ἐξειδίκευσιν, εἶναι βέβαιον, ἐὰν τὸ θέλω πολύ, πὼς ὁ κατάλληλος διδάσκαλος θὰ ἐμφανισθῆ στὴν κατάλληλον στιγμή, πρὸ κειμένου νὰ μοῦ δείξη τὸν δρόμο. Συνέχεια →

Ἡ Ἀνάγκη, βάσει τῆς ὁποίας καὶ οἱ θεοὶ πείθονται, εἶναι κάτι ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχουμε ΟΛΟΙ μας βιώσει, ὡς κατάστασιν.
Ὅταν μία Ἀνάγκη μᾶς μειώνῃ τὶς ἐπιλογές, τότε ἐκ τῶν πραγμάτων μεταμορφωνόμεθα σὲ κάτι ἄλλο, ἀφήνουμε πίσω μας μαλθακότητες καὶ ἀνασταλτικότητες καὶ μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις ὀρμοῦμε πρὸς τὴν ἐφαρμογὴν τῆς ὁποίας λύσεως ἤ πρὸς τὴν ὁποίαν διέξοδον. Συνέχεια →