Θὰ ἔπρεπε ἀπὸ καιρὸ νὰ ἔχουμε ἐνοχληθῆ μὲ τὶς διάφορες ἀρλουμπολογίες ποὺ κυκλοφοροῦν γύρω μας περὶ θετικῆς ἐνεργείας. Ἡ ἐνέργεια, οὔτως ἢ ἄλλως, δὲν ἔχει θετικὰ ἢ ἀρνητικὰ πρόσημα. Οὔτε μποροῦμε νὰ «μετρήσουμε» τὸ μέγεθός της, ἐκτὸς μόνον ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά της, ἤ ἄλλως τὸ ἔργο ποὺ παράγει.
Αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολῇ λοιπὸν εἶναι ὁ τρόπος χρήσεώς της καὶ μόνον.
Συνεπῶς κάτι ἔχουμε καταλάβη λάθος καὶ σὲ αὐτὸν τὸν τομέα. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις»
Ἀρετή, Ἀνδρεῖος καὶ Ἀγαθὸς
Ἐφ΄ ὅσον ὅλοι μας διαβιοῦμε σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ὅλοι κάτι ἔχουν νὰ ποῦν, κοντὸ ἢ μακρύ, ἀληθὲς ἢ ψεδές, ἀνιστόρητον ἢ ἀληθές, καλὸ εἶναι, σιγὰ σιγά, νὰ ἐπιλέξουμε τὴν πλευρά, στὴν ὁποίαν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς θὰ σταθῆ. Καὶ ἡ πλευρὰ αὐτὴ ἔχει μερικοὺς βασικοὺς κανόνες, ὅρους κι ἀπαιτήσεις. Αὐτὴ ἡ πλευρὰ ἀξιώνει ἀπὸ τοὺς μετέχοντες νὰ πορεύονται διαρκῶς, ἄνευ ἐκπτώσεων καὶ συμβιβασμῶν, πρὸς τὴν Ἀνδρεία, τὴν Ἀρετὴ καὶ τὴν ἀληθὴ Ἁγαθότητα. Συνέχεια
Γάττα
Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἡμέρας τῶν ζῴων…
Ὑπάρχουν τέλματα ὅσο ὑπάρχουν …τελματωμένοι!!!
Ἡ λέξις τέλμα, κατὰ Δημητρᾶκο, σημαίνει: «στάσιμον ὕδωρ, λιμνάζον ὕδωρ, ἕλος, βοῦρκος, βάλτος, βαλτότοπος, τόπος πηλώδης ὕδωρ ἔχων».
Τὸ ὅτι ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε τὸ τέλμα γιὰ νὰ δηλώσουμε πὼς κάπου, κάτι ἔχει παγιδευθῆ, πολὺ γενικῶς, ἀλλὰ ὄχι ἐννοῶντας πάντα πὼς αὐτὴ ἡ παγίδευσις σχετίζεται μὲ ὕδωρ, κατ’ ἀρχὰς δηλώνει ἐκπεσμὸ τῆς ἐννοιολογικῆς μας ἀντιληπτικότητος. Συνέχεια
Λέγοντας «Κύπρος» νὰ ξέρουμε τὶ ἐννοοῦμε (β)
Κύπρος:
Ἡ Νῆσος τῆς Ἀφροδίτης, τῆς θεᾶς τοῦ Ἔρωτος, Ἴδιον (ἰδιότης, γνώρισμα) τῆς ὁποίας εἶναι νὰ πρός-πορίζῃ τὴν κύησιν (ἐν – κυμοσύνη)!!! Συνέχεια
Γαλὴ καὶ κύνας
Αἴλουρος: παρὰ τὸ αἰολεῖν (κινεῖ ὁρμητικὰ) καὶ ἀνάγειν (ἀνακινεῖ) τὴν οὐρά!!!
Αἰολεῖν: Ἀεὶ (πάντοτε) + εἴλω – ἴλλω (ὠθῶ, συνωθῶ, κινῶ), ἐξ οὖ καὶ Αἴολος. Συνέχεια