Εἶναι ἀπὸ ἐπιλογὴ νὰ παραμένῃς ἔξω ἀπὸ τὰ συνήθη!
Νὰ μὴν ἐμπίπτῃς στὴν κατηγορία ἐκείνην ποὺ ὅλοι σχεδὸν πράττουν τὰ ὅμοια!
Νὰ μὴ κλέψῃς, νὰ μὴ πῇς ψέμματα, νὰ μὴν ἐξαπατήσῃς! Συνέχεια
Ἔχουμε ξεχάσει νὰ πολεμοῦμε!
Ἔχουμε γίνει μαλθακοί, σκύβουμε τὸ κεφάλι, λέμε σὲ ὄλα ΝΑΙ, ὑπομένουμε τὰ χειρότερα δίχως διαμαρτυρία καὶ τελικῶς οὔτε νὰ κλάψουμε μποροῦμε γιὰ τὴν κατάντια μας…
Ποῦ εἶναι ὀ ἐχθρός πού θά ἐνώσῃ τούς Ἕλληνες; Ποῦ εἶναι ὁ κίνδυνος πού θά μᾶς κάνῃ νά συνειδητοποιήσουμε πώς ἐδῶ τά πράγματα δέν εἶναι ἀστεῖα;
Ποῦ εἶναι ὁ φόβος πού θά μᾶς κάνῃ προσεκτικούς καί ἑτοιμοπολέμους; Συνέχεια
Ἔβλεπα τὸν Τσᾶβες προχθὲς καὶ συγκινήθηκα βαθύτατα!
Τὶ τὸν θεό του ἐπικαλεῖτο, τί γιὰ τὴν ζωὴ ποὺ ζητοῦσε νὰ τοῦ δοθῇ περισσότερη, τὶ τελεία στάσις μετανοημένου ἦταν αὐτη! Ἡ ἀπόλυτος αὐτοκατάργησις!
Εἰλικρινῶς, μόνον ἐμπρὸς στὸν θάνατο ἀποκαλύπτεται ἡ πραγματική μας ταὐτότης!
Μόνον ὁ φόβος τοῦ θανάτου εἶναι ἱκανὸς νὰ μᾶς μεταμορφώσῃ σὲ ὄντα δίχως βούλησιν καὶ δίχως σθένος!
Κι αὐτὸ ποὺ εἶδα στὸ πρόσωπο τοῦ Τσᾶβες προχθές μὲ ἀπεγοήτευσε! Συνέχεια
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες συνέβησαν καταστάσεις ἀπέραντης εἰρωνίας καὶ θράσους.
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες κατέῤῥευσε διὰ παντὸς στὰ μάτια μας κάθε παλαιοκομματικὴ ὑπόστασις. Ἤ τοὐλάχιστον στὸ μεγαλύτερον μέρος της.
Αὐτὲς τὶς ἠμέρες αἰσθανθήκαμε πὼς ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα θὰ εἴμαστε ὑποχείρια τοῦ κάθε τρελλοῦ καὶ τοῦ κάθε ἀπίστευτου τύπου γιὰ πολλοὺς αἰῶνες.
Ἔτσι πράγματι συνέβῃ. Συνέχεια
Ναί, πτωχύναμε.
Χάσαμε τὸ δικαίωμα στὴν ἄνεσι καὶ στὴν αὐτοδιαχείρισι. Διότι ἁπλῶς πτωχύναμε.
Χάσαμε τὴν δυνατότητα νὰ μεγαλώσουμε τὰ παιδιά μας μὲ ἀσφάλεια, διότι πτωχύναμε!
Χάσαμε τὴν διασκέδασι, τὴν χαρά, τὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς ἔδιδε ἡ οἰκονομικὴ ἀνεξαρτησία. Πτωχύναμε.
Κι ἐὰν ἀκόμη δὲν πεινάσαμε, δὲν ἔγινε τίποτα. Πεινᾶ ὁ διπλανός μας. Ὁ φίλος, ὁ γείτονας, ὁ παιδικὸς συμμαθητής.
Οἱ ἄστεγοι κατέκλυσαν κάθε ἐλεύθερη γωνιὰ τῆς πόλεως καὶ διώκονται ὡς κάτι ἀπεχθές.
Οἱ ἄνεργοι πληθαίνουν καὶ πληθαίνουν καὶ πληθαίνουν… Μία πόλις μέσα στὴν ἀνεργία…
Φόβος… Τρόμος… Σκότος! Συνέχεια
