Ὅπως τώρα, ἔτσι καὶ τότε.
Ὅπως τότε ἐξεκίνησαν λιγοστοί, ἔτσι καὶ τώρα… Λιγοστοὶ ἔχουν ξεκινήσῃ.
Ὅπως τότε ἐλάχιστοι μπῆκαν ἐμπρὸς κι ἐξέθεσαν ἑαυτούς, ἔτσι καὶ τώρα, ἐλάχιστοι τολμοῦν καὶ μπαίνουν ἑμπρός, ἐκθέτοντας ἑαυτούς.
Ὅπως τότε οἱ πολλοὶ ἐκρύφθησαν στὰ χωριά τους, στὶς καθημερινές τους ἐργασίες, στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀγάδων, ἔτσι καὶ τώρα, οἱ πολλοὶ κρύβονται πίσω ἀπὸ ἕνα πληκτρολόγιο ἤ μία τηλεόρασι ἤ στρώνονται σὲ ἕναν καναπέ.
Τίποτα δὲν ἔχει ἀλλάξῃ! Ἀπολύτως τίποτα!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀγῶνες γιὰ Ἐλευθερία
Χαμένη Ἐπανάστασις;
Πόσοι εἶναι αὐτοί πού πιστεύουν κάτι τέτοιο;
Κι ἐάν τό πιστεύουν, τήν δικαιοῦνται αὐτήν τήν …«ῥημάδα» τήν Ἐλευθερία;.
Διότι ἐὰν ἡ Ἐπανάστασις ἀπῳλέσθη, τότε παίξαμε καὶ χάσαμε.
Μά, ἐάν ἡ Ἐπανάστασις οὐδέποτε ἀπῳλέσθη ἀλλά ἐξ ἀρχῆς ἦταν ἔτσι προγραμματισμένη γιά νά μᾶς κρατᾷ ὁμήρους της, τότε τί χάσαμε; Δοῦλοι ἤμασταν καὶ πρὸ καὶ μετὰ ἐπαναστάσεως. Καί, δυστυχῶς μας, τὸ «ὀλίγον δοῦλοι», κατὰ τὸ «ὀλίγον ἔγκυος», δὲν στέκει. Ἢ εἴμαστε ἢ ὄχι δοῦλοι…
Κι ἐπεὶ δὴ καὶ ἤμασταν καὶ εἴμαστε καὶ θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ εἴμαστε δοῦλοι, ἐὰν κάτι δὲν μάθουμε (καί, κατ’ ἐπέκτασιν, κάτι δὲν ἀλλάξουμε), ἂς σταθοῦμε τοὐλάχιστον κι ἂς συνειδητοποιήσουμε πώς: τώρα τὸ τὶ κάνουμε μετρᾶ.
Χρέος μας
Γιὰ ἀρχὴ λοιπὸν χρέος μας εἶναι νὰ γκρεμίσουμε τὰ τείχη ποὺ θεωροῦμε πὼς μᾶς ἀπομονώνουν ἀπὸ τοὺς γύρω μας. Ὥρα μας νὰ δοῦμε πὼς ὅλα ὅσα ἀντιμετωπίζουμε προέρχονται ἀπὸ ἕνα αἴτιον: τὸν ἔλεγχό μας. Γιὰ νὰ παύσῃ ὁ ἔλεγχός μας, πρέπει νὰ ἀκυρωθοῦν οἱ ἐπίπλαστες ἀντιλήψεις μας γιὰ τὸν κόσμο, νὰ ἐπανεξετάσουμε τὸ ποιὸς εἶναι ἢ ὄχι ἐχθρὸς καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ προβλήματά μας εἶναι ἀνύπαρκτα. Συνέχεια
Ἄμα ἐλευθερωθῇ ὁ Ἕλλην, θὰ γελάσω…
Μάννα μου Ἑλλάς!
Τὰ ψεύτικα τὰ λόγια τὰ μεγάλα,
μοῦ τά ‘πες μὲ τὸ πρῶτο σου τὸ γάλα,
Μὰ τώρα ποὺ ξυπνήσανε τὰ φίδια,
ἐσὺ φορᾶς τὰ ἀρχαῖα σου στολίδια.
Καὶ δὲν δακρύζεις ποτέ σου μάννα μου Ἑλλάς,
ποὺ τὰ παιδιά σου σκλάβους ξεπουλᾶς…
Τὸ ἄγνωστο Ζάλογγο τοῦ Πόντου.
Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ γράφουμε τὰ ἄγνωστα Ζάλογγα τοῦ Πόντου. Διότι δὲν εἶναι ἕνα. Εἶναι πολλά. Ἁπλῶς σήμερα θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτά. Σὲ ἐκεῖνο ποὺ κάποιες κοπέλλες ἠρνήθησαν νὰ πέσουν στὰ χέρια τῶν τούρκων καὶ ἐπήδηξαν στὸ κενό.
Πρωτοφανές;
Διόλου… Τέτοια εἶναι ἡ φάρα μας… Τέτοια.. Νὰ φτιάχνουμε Ζάλογγα.
Συνέχεια