Ὁ φίλος Κύρος, διαβάζοντας πρὸ ἡμερῶν τὸ ἄρθρον μας μὲ τίτλο
Καὶ βλέποντας αὐτὴν τὴν φωτογραφία:
τὴν ἐκράτησε στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ του. Κάτι τοῦ ἐθύμιζε, ἀλλά τί;
Σήμερα, πρὸ ὁλίγου, μοῦ στέλνει ἕνα μήνυμα μὲ αὐτὸ τὸ δημοσίευμα, Συνέχεια
Βρὲ παιδιά…
Ἔχουμε χάσῃ τὴν ἔννοιαν τοῦ μέτρου.
Ἔχουμε χάσῃ γενικῶς τὰ αὐγὰ καὶ τὰ πασχάλια.
Βγῆκε λέει ὁ Ἄλφα βο(υ)λευτης τῆς χρυσῆς αὐγῆς καὶ ἠρνήθῃ τὸ ὁλοκαύτωμα. Βγῆκε μετὰ καὶ ὁ Βῆτα.
Ἔ καί; Τί ζόρι τραβᾶτε; Ἔχω, δυστυχῶς μας, τὴν ἐντύπωσι πὼς ἔχουμε χάσῃ τὴν ἔννοιαν τῶν ἐννοιῶν.
Ὁλοκαύτωμα ἀγαπητοί μου σημαίνει τὸ νὰ βάλῃς σε ΟΛΟΥΣ φωτιὰ καὶ νὰ τοὺς καύσῃς.
Στὸ Δίστομον, γιὰ παράδειγμα, εἴχαμε σφαγή.
Συνέχεια
Ὅταν λοιπὸν ὁ Τοῦρκος, ποὺ γενοκόνησε τόσα ἐκατομμύρια ἀνθρώπων, δὲν μετανιώνει, εἶναι πανέτοιμος, ἀνᾲ πάσᾳ στιγμῇ, νὰ ἐπαναλάβῃ τὰ ἐγκλήματά του.
Ἄλλως τε, αὐτὸ δὲν τὸ λέω ἐγώ…
Τὸ λὲν οἱ ψυχολόγοι, οἱ ἐγκληματολόγοι, οἱ μελετητὲς τῶν ἀκραίων συμπεριφορῶν. Ἐὰν δὲν μετανοήσῃ ὁ ἐγκληματίας, εἶναι δεδομένον πὼς θὰ ἐπαναλάβῃ ἄπειρες φορές, τὸ ἔγκλημά του.
Ὅσο λοιπὸν κρατᾶ τὸ παιχνίδι τους καὶ τὸ κρυφτούλι τους, νὰ γνωρίζουμε πὼς ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ τὰ ἴδια κτήνη, τὰ ὁποῖα ἀντιληφθήκαμε ἄριστα, τὸ πόσο ἀκραῖα εἶναι καὶ τὸ ποῦ μποροῦν νὰ φθάσουν.
Συνέχεια
«Σφαγὲς τῆς Χίου», Ferdinand Victor Eugène Delacroix
Ὁ 19ος αἰῶν ἦταν γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἡ σημαντικότερη περίοδος τῆς νεότερης ἱστορίας της. Ἦταν ὁ αἰῶν τῆς Ἀπελευθέρωσης καὶ τῆς ἀνοικοδόμησης τοῦ νεοσύστατου Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Τὰ μεγάλα ἱστορικὰ γεγονότα ἀποτέλεσαν τὸ ἀντικείμενο ὄχι μόνο τῶν εἰδικῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς Τέχνης, ποὺ μὲ τὸν δικό της μοναδικὸ τρόπο «ἐρμήνευσε» τὶς σημαντικότερες στιγμὲς τῆς νεοελληνικῆς ἱστορίας.
Τὸ 1823 ὁ Ντελακρουᾶ (Ferdinand Victor Eugène Delacroix (26/4/1798 – 13/8/1863)ζωγράφισε τὶς Συνέχεια
Γενοκτονία. Μία λέξη, χιλιάδες εἰκόνες, χιλιάδες συναισθήματα, χιλιάδες ἀναμνήσεις. Μία λέξη ποὺ σοῦ προκαλεῖ δέος, στενοχώρια, λύπη, μῖσος, πόνο, ὀργή, ὄχι μόνο ἀκούγοντάς την ἀλλὰ καὶ ἐπεξεργάζοντάς την στὸ μυαλό σου, σὲ τραβάει στὸ παρελθὸν θυμίζοντάς σου τις τόσα ἑκατομμύρια ἀδικοχαμένες ψυχὲς ἀνὰ τὸν κόσμο. Συνέχεια
Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι νομίζουν πὼς μπόρα εἶναι καὶ θὰ περάσῃ αὐτὸ ποὺ ζοῦμε…
Ἔτσι νομίζουν.
Ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι.
Οὔτε μπόρα εἶναι, οὔτε καὶ θὰ περάσῃ…
Εἶναι ἡ ἐξακολούθησις τῆς γενοκτονίας, πού, ἐπισήμως, ἐξεκίνησε ἀπὸ τὸν Κεμάλ, ἐξηκολούθησε μὲ τὸν πατερούλη καὶ ἔκλεισε, σὰν κύκλος, μὲ τὴν κατοχή.
Ὅμως ἐπαναλαμβάνω…
Δὲν εἶναι ἔτσι.
Οἱ γενοκτονίες ἀμέτρητες στὴν ἱστορία μας. Ἀμέτρητες. Ἀτελείωτες.
Ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν πιάσουμε τὴν ἱστορία μας θὰ τὶς ἀνακαλύψουμε…
