Ὁ Delacroix & ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις…

 

«Σφαγὲς τῆς Χίου», Ferdinand Victor Eugène Delacroix

Ὁ 19ος αἰῶν ἦταν γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἡ σημαντικότερη περίοδος τῆς νεότερης ἱστορίας της. Ἦταν ὁ αἰῶν τῆς Ἀπελευθέρωσης καὶ τῆς ἀνοικοδόμησης τοῦ νεοσύστατου Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Τὰ μεγάλα ἱστορικὰ γεγονότα ἀποτέλεσαν τὸ ἀντικείμενο ὄχι μόνο τῶν εἰδικῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς Τέχνης, ποὺ μὲ τὸν δικό της μοναδικὸ τρόπο «ἐρμήνευσε» τὶς σημαντικότερες στιγμὲς τῆς νεοελληνικῆς ἱστορίας.
Τὸ 1823 ὁ Ντελακρουᾶ (Ferdinand Victor Eugène Delacroix (26/4/1798 – 13/8/1863)ζωγράφισε τὶς Συνέχεια

Τό 1822 δέν ἦταν ἀρκετό γιά τήν Χίο;

Ντρέπομαι!

Εἶναι λίγο αὐτό ποὺ γράφω!

Ντρέπομαι!

Ἐγὼ τὸν Τοῦρκο δὲν τὸν μισῶ. Δὲν τὸν φοβᾶμαι. Ἀλλὰ ξέρω καὶ τὰ κακὰ ποὺ ἐπισύρει ἡ παρουσία του! Ξέρω καλά! Ἀπὸ χέρι Τούρκου χάθηκε παραπάνω ἀπὸ τὴν μισὴ μας γενιά! Κι αὐτὸ δὲν τὸ λησμονῶ! Δὲν πρέπει στοὺς παποῦδες μου νὰ γίνῃ τέτοια προσβολή! Σὲ κανέναν νεκρό μας!

Ἑγώ τοὺς Τούρκους δὲν τοὺς μισῶ. Ἀλλὰ δὲν τοὺς θέλω καὶ στὴν ζωή μου. Θυμᾶμαι τὴν Κύπρο. Τοὺς ἀγνοουμένους καὶ πονάω. Σὰν νὰ ἦταν ὁ πατέρας, μου ἡ μάνα μου, τὸ παιδί μου ἐκεῖ. Κι αὐτὰ δὲν Συνέχεια