Ἔχω κατὰ καιροὺς ἀναφερθεῖ εἰς τὸ Παγκόσμιον Θέμα: Ἀκαδημία Πλάτωνος!
Εἶναι ἕνα κομμάτι χωρισμένον σὲ δύο μέρη.
Τὸ ἕνα λέγεται ἐξοχικὴ ἔπαυλις τῶν λαθροτέτοιων, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸν χῶρον ὡς καταυλισμόν τους καὶ τὸ Ἀρχαῖον Γυμνάσιον γήπεδον ἀθλοπαιδιῶν, τρώγοντας καὶ χέζοντας εἰς τὸν μοναδικὸν παγκοσμίως αὐτὸν χῶρον καί, τὸ ἄλλον, ἀδιαφορία τῶν πάντων, ἀκόμη καὶ αὐτῶν ποὺ φωνασκίζουν πὼς παλεύουν γι’ αὐτό!
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: λεηλασία ἀρχαιοτήτων
Νέο κροῦσμα εἰσβολῆς καί κλοπῆς σέ ἀρχαιολογικό χῶρο
Ὅλη ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὑποθηκευμένη. Τό μόνο πρᾶγμα πού ἔχει ἀπομείνει σ΄αὐτόν τόν τόπο, εἶναι ἡ ἔνδοξη ἱστορία του (καί ‘κεῖνο πού ἔχουμε μέσ΄τήν καρδιά). Ἀκόμη κι αὐτά, ὅμως, προσπαθοῦν νά μᾶς τά πάρουν. Γιατί ἄραγε;
Οἱ Ἕλληνες δέν ἔγιναν γνωστοί σέ ὁλόκληρη τήν ὑφήλιο γιά τίς κατακτήσεις ἤ τήν οἰκονομική τους δύναμι. Ἐπεβλήθησαν σέ ὁλόκληρο τόν, τότε, γνωστό κόσμο μέ τόν πολιτισμό τους. Τίς γνώσεις πού μετέδωσαν μέ εἰρηνικό τρόπο σέ ὁλη τήν ἀνθρωπότητα. Τίς ἐπιστῆμες, τίς τέχνες, τήν γλῶσσα. (τήν μήτρα ὅλων τῶν γλωσσῶν).
Σέ κάθε γωνιά τῆς πατρίδος μας, ἀλλά καί στίς περιοχές τῆς γῆς πού ἔζησαν καί ἐταξίδευσαν Ἕλληνες ὑπάρχουν Συνέχεια
Ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος θά ἐπιστρέψῃ στά πάτρια
Μέ τό στανιό, λοιπόν, ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος θά ἐπιστρέψῃ στά πάτρια.
Δέν ἔχει καθόλου ἄδικο ἡ Στεφανία:
Μια απορία.. αυτοί που στα μουσεία της χώρας τους επιδεικνύουν καμαρωτά την ιστορία της Ελλάδας, δεν ντρέπονται; Είναι το ίδιο γελοίο αν είχαμε πάρει στύλους από το Κολοσσαίο της Ρώμης και τους μοστράραμε σε ένα δικό μας μουσείο, επιδεικνύοντάς τους στους τουρίστες που επισκέπτονταν τη χώρα μας. Ακόμα πιο γελοίο αν μοστράραμε κομμάτια σίδερο από τον πύργο του Άιφελ. Το άκρον άωτον του γελοίου αν μοστράραμε τούβλα από το Άουσβιτς (έχει άλλη ιστορία να επιδείξει η Γερμανία;)
Οἱ φίλαθλοι θὰ προστατεύουν τὰ Μουσεῖα μας!
Διότι τὸ κράτος εἶναι ἀνίκανον, διότι ἡ ἀστυνομία ἔχει εὐνουχισθεῖ καὶ διότι τὰ καθάρματα ἁλωνίζουν παντοῦ!
Ἔτσι ἀπεφάσισαν τὰ παλληκάρια καὶ οἱ κοπελλιὲς φίλαθλοι τοῦ Ὀλυμπιακοῦ Βόλου.
Νά πῶ συγχαρητήρια;
Νά πῶς Φτοῦ σας κοπρῖτες;
Νά πῶ καί μή χειρότερα; Συνέχεια
Ἡ κλοπή, ἡ παραίτησις καὶ τὰ τρία πουλάκια.
Ένα χρυσό δαχτυλίδι-σφραγίδα του 16ου αιώνα π.Χ., ανεκτίμητης αρχαιολογικής αξίας, ήταν το πολυτιμότερο από τα αντικείμενα που άρπαξαν οι αδίστακτοι ληστές από το παλιό μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας. Φαίνεται μάλιστα πως ήταν ο βασικός τους στόχος, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση ότι η λεία της ληστείας θα καταλήξει στην ανήλιαγη συλλογή κάποιου πάμπλουτου μανιώδους συλλέκτη αρχαιοτήτων! Το δαχτυλίδι ανήκε σε κάποιον ηγεμόνα της Άνθειας και χρονολογείται στη χρονική περίοδο 1580-1400 π.Χ..
Τίποτα δὲν εἶναι ἀνάξιον λόγου. Τὸ τελευταῖο πετραδάκι ἔχει λόγον ὑπάρξεως στὸν τόπο του κι ὄχι ὁπουδήποτε ἀλλοῦ! Τὸ τελευταῖο ὄστρακο ἢ τὸ πιὸ εὐτελὲς εὕρημα ὑπάρχει κάπου διότι ἐκεῖἔπρεπε νὰὑπάρχῃ. Ἂς μὴν λαμβάνουμε ὡς δεδομένα τὰἐγκλήματα κατὰ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος. Ναί, συνέβησαν, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀθωώνει τοὺς ἐγκληματίες. Θὰ πληρώσουν καὶ μάλιστα θὰ πληρώσουν ὅπως τοὺς πρέπει! Συνέχεια
Κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας περιμένουν νὰ δοῦν τὸ φῶς 130 ἀγάλματα, ἐδῶ καὶ 25 χρόνια!
Καὶ θὰ περιμένουν ἀκόμη πάρα πολύ, ἐὰν δὲν θέλουν νὰ γίνουν ἀσβέστης.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ἐτοῦτα τὰ νούμερα ποὺ αὐτ;π ἒχρ;ξσιξσαμ ὑπουργοὶ (ἀ)πολιτισμοῦ, μοναδικό τους ἔργο ἔχουν νὰ καταστρέφουν κι ὄχι νὰ διασώζουν.