Μεγάλος ὁ προβληματισμός μου ἀπὸ τὶς κινητοποιήσεις τῶν διαφόρων ποὺ ὑπερασπίζονται τὴν ἰσχὺ τοῦ πανεπιστημιακοῦ ἀσύλου, μὲ τὸν τρόπο ποὺ σήμερα ἰσχύει. Πολὺ μεγάλος. Ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ ἐὰν λαμβάνουν κάποιοι ἐξ αὐτῶν τὶς σχετικὲς προμήθειές τους, τὰ δωράκια τους καὶ γενικότερα κάποια ὀφέλη. Διότι τόσο κόψιμο διαφορετικῶς δὲν ἐξηγεῖται.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: μαζάνθρωποι
Ἐκεῖνος ξέρει… Ἐσύ ὅμως ξέρεις;
Τὴν εὐχή σου δέσποτα… 
Συνέχεια
Γνωρίζοντας τὴν Παπαριά…
Ἡ Παπαριὰ ἕνα παρεξηγημένο σπάνιο φυτὸ ποὺ στὴν Ἑλλάδα τῆς παπαρολογίας, ἐλατρεύθη κι ἐτιμήθη δεόντος. Ἡ παπαριὰ εἶναι ἕνα δένδρο σὰν τὴν ἀχλαδιὰ μόνο ποὺ δὲν κάνει ἀχλάδια.
Ἀνήκει στὴν οἰκογένεια τῶν Papa(nd)riae(u) στὴν ὁποία ἀνήκει ἡ παπάγια καὶ τὸ ἀγγούρι.
Οἱ χαλύβδινοι κανόνες τοῦ πολιτικοῦ γίγνεσθαι
Οἱ χαλύβδινοι κανόνες τοῦ πολιτικοῦ γίγνεσθαι καὶ οἱ συνέπειες τῆς τηρήσεώς τους.
Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Τὸν δημόσιο βίο τῶν ἀνθρώπων διέπουν κανόνες – «νόμοι» κατὰ τὴν μαρξιστικὴ φρασεολογία. Εἶναι λάθος -ὀλέθριο μάλιστα- τὸ νὰ νομίσῃ κάποιος πὼς οἱ κανόνες αὐτοὶ «εἶναι γιὰ πέταμα». Κάθε ἄλλο! Ἐπειδὴ ὅμως, ὅπως ἐτόνισε καὶ ὁ Δημήτρης Χατζής, «ἀλέθεται [καθημερινὰ] ὁ ἄνθρωπος μὲ τοῦτο καὶ μὲ ἐκεῖνο καὶ τὸ ἄλλο καὶ δὲν προλαβαίνει νὰ πάρῃ χαμπάρι τὸ τί γίνεται γύρω του», καλὸ εἶναι νὰ θυμηθοῦμε τὸν βασικό, τὸν χαλύβδινο κανόνα, ποὺ ἀπαρέκκλιτα ὀφείλει νὰ τηρῇ ὁποιοσδήποτε ἀπευθύνεται σὲ πλήθη∙ συγκεκριμένα:
Συνέχεια
Διατὶ μία ἑξακομματικὴ βουλὴ ἦταν …προγραμματισμένη!!!
Τὴν ἤθελαν, τὴν προπαγάνδιζαν, τὴν προετοίμαζαν ἐδῶ καὶ χρόνια. 
Συνέχεια
Γιὰ δὲς χαρὰ τὸ …«ἀπερχόμενον»!!!
Δὲς χαρὰ καὶ βγᾶλε συμπέρασμα γιὰ τὸ πόσο …ἧττα ἦταν αὐτὴ ἡ …«ἧττα»!!!
Ἀνάλογος περίπτωσις, πάλι ἀπὸ τὸ ἴδιο ἄτομον, πρὸ περίπου ἐνὸς μηνός, ὅταν ἀνεκοίνωσε πὼς θὰ προκηρύξη ἐκλογές.
Καί, διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς σᾶς παραθέτω καὶ ἔνα ἀκόμη νούμερο, μαζὺ μὲ τὴν χαρά του, ὅταν ἀποχωροῦσε…
