Λίγα μόλις χρόνια πρὶν ἕνας πολὺ μικρὸς ἀριθμὸς ἀνθρώπων μποροῦσε νὰ ταξειδεύσῃ μὲ ἀεροπλάνο.
Ἐννοῶ πρὶν ἀπὸ (ὄχι περισσότερα ἀπὸ) 30-40 χρόνια.
Οἱ τιμὲς τῶν ἀεροπορικῶν εἰσιτηρίων ἦσαν ἀπαγορευτικές.
Ἕνα ταξείδι μὲ ἐπιστροφὴ Ἀθήνα Νέα Ὑόρκη, ἐκόστιζε, τὸ 1979, 1200 δολλάρια.
Μὲ σημερινὴ ἀξία τοῦ δολλαρίου αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ σὲ 4000 δολλάρια σήμερα ἢ κοντὰ στὰ 3600 εὐρῶ.
Συνέχεια
Ἀνήμερα τῆς Πρωτοχρονιᾶς ἔλαβα ἀπὸ φίλο τῆς σελίδος μαςτὴν ἐπιστολὴ Ἀνθίμου πρὸς τὸ …«κοινό του» (ἤ, κατὰ τὰ ἐκκλησιαστικά, πρὸς τὸ ποίμνιόν του), ὅπου, κατὰ πῶς διαβάσατε ἀρκετοί, ὡμόατα παραδέχεται πὼς ἡ ἐντολὴ τῆς ἱερᾶς συνόδου, πρὸς τοὺς ἱερεῖς, λίγο ἔως πολὺ εἶναι τὸ νὰ «πείσουν» τὸ ποίμνιον (μὲ τὸ καλὸ ἢ τὸ …λιγόερο καλό!!!) νὰ συμπιεσθῇ πολὺ περισσότερο, πρὸ κειμένου νὰ ὑποχρεωθῇ σὲ πλήρη ἀφανισμὸ καὶ ἀνυπαρξία… Συνέχεια
Αὐτὰ εἶναι γνωστότατα πλέον, ἀκόμη καὶ στοὺς πλέον δυσπίστους ἀλλά, ἐν εἴδει «ἐπαναλήψεως», λόγῳ τῶν τελευταίων ἡμερῶν ποὺ διανύουμε μέσα στὸ 2019, ἂς τὰ συνοψίσουμε. Στὴν χώρα μας, ἀποδεδειγμένως, ἐὰν δὲν ῥέῃ τὸ χρῆμα, γιὰ νὰ …μπουκώνῃ ξελιγωμένους, δὲν γίνεται νὰ προχωρήσῃ κάτι, πολλῷ δὲ μᾶλλον κάθε μορφῆς «ἀλληλεγγύης» καὶ ἀνθρωπιζμοῦ». Κι ἐμεῖς, οἱ λοιποὶ ἰθαγενεῖς αὐτοῦ τοῦ τόπου, ποὺ ἀκόμη δὲν τὸν πάθαμε αὐτὸν τὸν καλὰ χρηματοδοτούμενον «ἀνθρωπιζμὸ» εἶναι διότι δὲν …«τσιμπήσαμε» τὸ κάτι μας…
Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἀντιλαμβανόμεθα θαυμάσια πλέον πὼς εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ ὑποκύψουν, ἀκόμη καὶ γιὰ ψίχουλα, πρὸ κειμένου νὰ προλάβουν κάτι νὰ ἁρπάξουν. Συνέχεια
Στὶς Βρυξέλλες πλέον τὸ ἀφήγημα εἶναι πώς «…εὐτυχῶς, ἔφυγε ἡ Μεγάλη Βρεταννία καὶ δὲν θὰ μᾶς ἐνοχλοῦν μὲ τὶς ἀπόψεις τους…».
Ἐμ, βέβαια, τὰ προσεχῆ δύο μὲ τρία χρόνια θὰ ἔχουν νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ Πολωνία-Οὐγγαρία γιὰ νὰ τοὺς κάνουν «μποῦλιγκ» οἱ διάφοροι φερχόφσταντ καὶ μὲ τὴν Ἰταλία καὶ τὸν Σαλβίνι ποὺ θὰ τοὺς «φορέση» ἕνα ἰταλέξιτ ὅλο δικό τους.
Συνέχεια
Τὸ fallout τῶν βρεταννικῶν ἐκλογῶν στὸ Ἡνωμένον Βασίλειον συνεχίζεται ἀμείωτο.
Τοὺς λὶμπ ντὲμς καὶ τὰ ἀλλὰ εὐρωφρικία τὰ ξεβρακώνουν πλέον στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως καὶ τὰ πηγαίνουν πάηπ ἄςς.
Στὴν Ἑλλάδα τὰ κάνουν στελέχη στὸ ἐπιτελικὸ κράτος καὶ προέδρους σὲ ὀργανισμούς.
Συνέχεια
Πτωχοποίησις… Ὑπέρ-πτωχοποίησις κυρίως τοῦ Δυτικοῦ κόσμου. Μία τακτικὴ πού, ἂν κι ἀκόμη δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους, ἐν τούτοις εἶναι πλέον ἤδη γεγονός. Δὲν ὁμολογεῖται ἐπισήμως… Δὲν γίνονται προσπάθειες ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς τῆς πτωχοποιήσεως, διότι δὲν εἶναι ἐπιθυμητὸ κάτι τέτοιο… Δὲν θὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ἐμεῖς, παρὰ μόνον ὄταν θὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμος αὐτὴ ἡ κατάστασις…
Ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη τῶν τοκοφλύφων, μὲ τὰ δαιδαλώδη νομομαγειρεύματά της, μὲ τὰ σοσιαλιστικά της ἐπιδόματα καὶ τὴν ἐξάπλωσιν τῆς κοινωνίας τῶν πτωχῶν. Φαβέλλες κι ἄλλες, νεώτερες φαβέλλες, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς περισσότερες φαβέλλες θὰ χαρακτηρίζουν σὲ λίγο ὅλην τὴν ἤπειρο τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς «μεγάλης μΠατρίδος» μας.
Γράφαμε ἀπὸ τὸ 2012 πὼς σκοπὸς τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ πλήρης πτωχοποίησις τῶν πάντων.
Συνέχεια
