Μαύρη ἡμέρα γιὰ τὸ ἐλεύθερο διαδίκτυο ἡ ἐχθεσινή. Ὑπερψηφίσθηκε ἡ ὁδηγία Copyright στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
Τὸ τέλος τοῦ διαδικτύου, ὅπως τὸ ξέραμε δυστυχῶς ἔφθασε. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: πνευματικὰ δικαιώματα
Λογοκρισία διαδικτύου (δικτατορικοῦ τύπου) πρὸ τῶν πυλῶν!!!
Ἡ παγκόσμιος δικτατορία τοῦ διαδικτύου πρὸ τῶν πυλῶν!!!
Στὶς 26 Μαρτίου, στὴν Ὁλομέλεια τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, θὰ κριθῆ τὸ μέλλον τοῦ ἐλευθέρου διαδικτύου. Κομισιὸν καὶ Συμβούλιο, μέσῳ τῆς Ὁδηγίας γιὰ τὰ Δικαιώματα Πνευματικῆς Ἰδιοκτησίας στὴν Ψηφιακὴ Ἑνιαία Ἀγορά, θέλουν νὰ βάλουν φραγμοὺς στὴν ἐλευθερία ἐκφράσεως καὶ πληροφορήσεως μέσῳ διαδικτύου, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὰ μονοπωλιακὰ συμφέροντα ἰσχυρῶν πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν τοῦ κλάδου. Συνέχεια
Γιατί ταΐζουμε «Μόσχους»;
Ὁ Τάκης Μόσχος εἶναι ἠθοποιὸς καί, μάλιστα, βάσει τῶν γενικῶν παραδοχῶν, καλὸς ἠθοποιός. Προσωπικῶς ἀρκετὲς φορὲς ἔτυχε νὰ τὸν παρακολουθήσω, ἀλλὰ ἔως ἐκεῖ. Διότι ὁ (κάθε) Μόσχος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι γιὰ ἐμέναν ὅ,τι εἶναι ὁ κάθε Μῆτσος, ἡ κάθε Μαρία καὶ τὸ κάθε ἀνθρώπινο ὄν (κι ὄχι μόνον) σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη καὶ οὐδὲν περισσότερο. Στὴν πραγματικότητα γιὰ ἐμέναν ὁ κάθε μόσχος εἶναι ἕνα ἔμβιο ὄν, ποὺ ἀληθῶς -κι ὄχι ψευδῶς ἢ βάσει ἐλεημοσύνης- δικαιοῦται -ἤ ὄχι- νὰ ἐπιβιώνῃ, ἐπεὶ δὴ τὸ κερδίζει κάθε στιγμή. Οὐδέποτε ἐπεὶ δὴ τοῦ …ἔτυχε.
Γιατί ἀπαγορεύουν τήν ἐλευθέρα προβολή ταινιῶν;
Εἶναι μόνον τά (λεγόμενα ὡς) «πνευματικά δικαιώματα» πού πρέπει νά ἀποδίδονται ἤ κάτι ἄλλο; Κι ἐάν δέν εἶναι μόνον αὐτά, τότε τί εἶναι;
Πάντως εἶναι δεδομένον πὼς τὰ πνευματικὰ δικαιώματα χρησιμοποιῶνται ὡς πρόσχημα, γιὰ νὰ ἐλέγχονται ἀκόμη καλλίτερα οἱ χαχόλοι (δῆλα δὴ ἐμεῖς…!!!), ἐνᾦ παραλλήλως κάποιοι αἰσχροκερδοῦν ὄχι πρὸς ὄφελος τῶν δημιουργῶν, ἀλλὰ πρὸς ὄφελος δικό τους. Συνέχεια
Γιατί τόσος πόνος γιά τά πνευματικά δικαιώματα;
Ἔκλεισαν 38 ἱστοσελίδες «πειρατικῶν» ταινιῶν. Ἔπεσε μαῦρο. Ἀνάμεσά τους καὶ πολλὰ ποῦ προσέφεραν μόνο ὑποτίλους στὰ ἑλληνικά. Πρωτότυπο μεταφραστικὸ ἔργο, ποῦ μόνο μία πολὺ διεστραμμένη φαντασία μπορεῖ νὰ ὑπαγάγῃ στὴν ἔννοια τῶν προστατευομένων πνευματικῶν ἀγαθῶν. Ὁ ὁρίζοντας διαφαίνεται καθαρά. Μᾶς προετοιμάζουν γιὰ ἕνα μέλλον ὅπου θὰ καταβάλλουμε χρηματικὸ τίμημα γιὰ ὁποιοδήποτε πολυμέσο: θὰ πληρώνης γιὰ νὰ ἀνοίξῃς ἕνα βιντεοκλίπ, νὰ ἀκούσῃς τὴν ὀρθὴ προφορὰ κάποιας ξένης λέξεως, νὰ δῇς μία φωτογραφία ἑνὸς ἔργου τέχνης. Ἀφοῦ ὅλα κάποιος τὰ ἐδημιούργησε καὶ ἄρα ὅλα ἀποτελοῦν πνευματικὴ ἰδιοκτησία κάποιου, δὲν ὑπάρχει λογικὸ ὅριο στὸ τί μπορεῖ νὰ κριθῇ «πειρατικὸ» καὶ νὰ ἀποκλεισθῇ ἡ δωρεὰν πρόσβασις σὲ αὐτό.
Sky is the limit. Συνέχεια
Χάνοντας καὶ τὰ πνευματικὰ δικαιώματα
Ἀδιαμφισβήτητα, πατώντας μόνον ἐπάνω σὲ ἱστορικὰ στοιχεία, τὰ ὅποια συγγράματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων σήμερα ἀκόμη ὑπάρχουν, ἀνήκουν δικαιωματικά, στοὺς φυσικούς τους κληρονόμους. Κι ἐπεὶ δὴ φυσικοὶ κληρονόμοι αὐτῶν τῶν δημιουργῶν εἶναι οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες, θεωρητικῶς καὶ μόνον, τὰ ὅποια συγγραφικὰ δικαιώματα (ἐὰν ὑπάρχουν), ἀνήκουν μόνον στοὺς Ἕλληνες. Κατ’ ἐπέκτασιν, λογικὰ σκεπτόμενοι καὶ μόνον, ὅλα αὐτὰ τὰ ἔργα τῶν παππούδων μας θὰ ἔπρεπε νὰ τὰ διαχειρίζεται κάποιο ὑπουργεῖον τῆς Ἑλλάδος.
Αὐτὸ θὰ ἦταν τὸ λογικό. Ἀλλὰ σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη, ὅπου τὸ παράλογον καὶ τὸ ἀνήθικον κυριαρχεῖ, σαφῶς καὶ δὲν ἰσχύει κάτι τέτοιο.
Συνέχεια