Τὸ νὰ βλέπῃς ἕναν σταυρὸ νὰ σηκώνεται στὴν Μυτιλήνη ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ συμπατριῶτες μας, τὸ λὲς καὶ πρᾶξιν ἀντιστάσεως.
Τὸ νὰ ἔρχεσαι, ὡς Δημοσία Τηλεόρασις, νὰ χαρακτηρίζῃς διχαστικὴ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια, καθίσταται ὄχι μόνον ὀξύμωρον, ἀλλὰ συνειδητῶς ἐχθρικὴ πρᾶξις ποὺ στρέφεται ἀνοικτὰ κατὰ τῶν Ἑλλήνων, ἐφ΄ ὅσον, ἀπολύτως ψευδῶς, ἀρνεῖσαι νὰ ἀναγνωρίσῃς τὸ δικαίωμα τῆς ἐπιλογῆς σὲ ὄλους αὐτοὺς ποὺ διαβιοῦν στὴν Μυτιλήνη καὶ ποὺ δηλώνουν χριστιανοὶ καὶ πού, «ὅλως τυχαίως», δὲν ἐρωτήθησαν γιὰ τὸ ἐὰν συμφωνοῦν μὲ τὸν ἐκτοπισμό τους καὶ τὶς μεθοδεύσεις εἰς βάρος τους.
Ἐπὶ πλέον, ἀπολύτως προπαγανδιστικῶς καὶ ἀγνοῶντας τὸ δικαίωμα τῶν ἰθαγενῶν νὰ αὐτοπροσδιορίζονται ὅπως ἀρέσκονται, ἐνσπείρει ζιζάνια καὶ ἀνακρίβειες σὲ ὅλους μας, διότι αὐτὲς τὶς ἐντολὲς ἔλαβε.
