Ὅμηρος. Ὁ Ὀδυσσεὺς Λαερτιάδης. Ὅμηρος Σελὶς Ο. Λ. Πανταζίδου §
Ὅ Ὀδυσσεὺς 455
μ μαρτυρίας 406
η ἠδὲ 281
ρ ῥήσεις 575
ο ὁμαρτησάντων 465 1 – 2 Συνέχεια
Μία ἐνδιαφέρουσα μελέτη, ἀναφορικῶς μὲ τὴν γλῶσσα μας, μοῦ ἐστάλη πρὸ ἡμερῶν.
Καθυστέρησα νὰ σᾶς τὴν παρουσιάσῳ, λόγῳ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου. Ἤθελα νὰ τὴν μοιραστῷ μαζύ σας μετὰ τὴν ἐθνική μας ἑορτή, γιὰ νὰ ἔχῳ τὸν χρόνο νὰ δημοσιεύσῳ μερικὰ ἀποσπάσματά της σὲ συνέχειες.
Ὅλη αὐτὴ ἡ μελέτη ὑπάρχει σὲ ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο: «Ὁ ἐν τῇ λέξει λανθάνων ὁμηρικὸς λόγος» κι ἔχει ἐκπονηθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη Ντοβόρη.
Ἔχω τὸ ἐλεύθερον ἀπὸ τὸν συγγραφέα νὰ σᾶς παρουσιάσῳ μερικὰ ἀποσπάσματα. Συνέχεια
Ἑλληνικὰ χέρια, ἑλληνικὰ λεφτὰ κι ἑλληνικὴ τεχνογνωσία
κατασκεύασαν ἕνα μέγιστο τεχνικὸ ἔργο
Τοῦ Θ. Π. ΤΑΣΙΟΥ*
1. Τώρα ποὺ προωθοῦνται (ἢ συνωθοῦνται) τὰ Μεγάλα Τεχνικὰ Ἔργα. Τώρα ποὺ τὰ ἒργα Πολιτικοῦ Μηχανικοῦ (μαζὺ μὲ τὰ οἰκοδομικά) ἀναγνωρίσθηκαν ὡς ἡ μεγαλύτερη Βιομηχανία τῆς Χώρας. Τώρα ποὺ ὁ ἐθνικός κομφουζιονισμός ἀμβλύνεται καὶ ἐπιτρέπει τὴν ὑπέρβαση τῆς φαρισαϊκῆς ἐξίσωσης «ἐργολάβος ἲσον ἀπατεῶν». Τώρα εἶναι (ἐπιτέλους) καιρὸς ν’ ἀναμνησθοῦμε ὅτι ἑλληνικὰ χέρια, ἑλληνικὰ λεφτά, ἑλληνικὴ διευθυντικὴ ὀργάνωση κι ἑλληνικὴ τεχνογνωσία, κατασκεύασαν ἕνα μέγιστο τεχνικὸ ἔργο: Τὴν ὀχύρωση τῶν Βορείων Συνόρων τῆς Χώρας, κατασκευασμένη ἀπ’ τὸν Ἑλληνικό Στρατὸ κι ἀπ’ τοὺς Ἕλληνες Μηχανικούς. Συνέχεια
τοῦ Σαράντου Καργάκου
Ὅπως ἀναφέραμε, πρόθεση τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων ἦταν νὰ ἐκδιώξουν μὲ κάθε θυσία τοὺς Τσιάμηδες, ποὺ ἦταν σίγουρο ὅτι θὰ μας δημιουργοῦσαν προβλήματα. Γράφει σύγχρονος ἱστορικός: «Ὅπως ἦταν φυσικό, οἱ ἑλληνικὲς ἀρχὲς ἀνέλαβαν ἀπὸ τότε (σημ. Σ. Ι. Κ. δηλαδὴ τὸ 1925) ἀληθινὴ «ἐκστρατεία» γιὰ νὰ πείσουν τοὺς Τσάμηδες νὰ φύγουν, καταβάλλοντας μάλιστα ἰδιαίτερη προσπάθεια γιὰ τὸν προσεταιρισμὸ τῶν «θρησκευτικῶν τους ἀρχηγῶν», δηλαδὴ τῶν μουφτήδων. Συνέχεια
Ἀναδημοσιεύω μερικὰ ἀφιερώματα γιὰ τὸ …«ἀγαπημένο μας ΕΛΙΑΜΕΠ» καὶ τὴν «ἱστορία τοῦ ΣΚΑΙ(γάιδαρο)» πρὸ κειμένου νὰ …φρεσκάρουμε τὴν μνήμη μας.
Κύριε («ἱστορικέ») Βερέμη. Κι ἐσεὶς οἱ σύμβουλοί του καὶ συνεργᾶτες του. Ἐὰν πράγματι γνωρίζετε γράμματα, διαβᾶστε τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα. Πιστεύω ὅτι θὰ σᾶς βοηθήσῃ ἰδιαιτέρως.
Ἴσως ὅμως νὰ σᾶς δυσκολεύῃἡ γλώσσα τοῦ Γέρου κάπως….
Νὰ βοηθήσω λοιπόν λίγο. Ἔχουμε καὶ λέμε:
1ον . Τὴν λέξι «μπέσα» τὴν ἔχετε ἀκούσει ποτέ; Εἶναι μία συνήθεια ποὺ εἶχαν ( κι εὐτυχῶς ἀκόμη ἔχουν) κάποιοι ἄνθρωποι, κυρίως ἄντρες, καὶ ἀφορᾷ στὴν τήρησι τοῦ λόγου ποὺ Συνέχεια
Ἡ Καρδία ἦταν ἡ μεγαλύτερη πόλη τῆς Θρακικῆς Χερσονήσου (σήμερα χερσόνησος τῆς Καλλιπόλεως), ἀποικία τῶν Μιλησίων καὶ Κλαζομενίων στὸν Μέλανα κόλπο, στὸν σημερινὸ κόλπο τῆς Σάρου. Τὸν 6ον αἰώνα κυριεύτηκε ἀπὸ τὸν Μιλτιάδη καὶ τότε κτίστηκε τὸ ἐγκάρσιο τεῖχος ἀπὸ τὴν Καρδία ἔως τὴν Πακτύη, κατὰ πλάτος τῆς Θρακικής Χερσονήσου. Στὴν Καρδία προσορμίστηκε ὁ στόλος τῶν Ἀθηναίων μετὰ τὴν νίκη του στὴν Ἄβυδο τὸ 411 π.Χ.
«Καρδία, πόλις μετὰ λιμένος, εἰς τὰ ΒΔ τῆς Θρακικῆς χερσονήσου, ὑπὸ τῶν Μιλησίων συνοικισθεῖσα, εἶτα ὑπὸ τοῦ Μιλτιάδου νέους ἀποίκους λαβοῦσα, καταστραφεῖσα δ’ ὑπὸ Λυσιμάχου, καὶ εἶτα πάλιν ἀνοικοδομηθεῖσα. Πατρὶς τοῦ βασιλέως Εὐμένους καὶ τοῦ ἱστοριογράφου Ἱερωνύμου» (Ἡρδ. Ζ, 68. – Στρβ. Ζ, 331) «Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας», Ραγκαβῆ. Συνέχεια
