Ὁ ἐν τῇ λέξει λανθάνων ὁμηρικὸς λόγος. (Ἵππος)

Μία ἐνδιαφέρουσα μελέτη, ἀναφορικῶς μὲ τὴν γλῶσσα μας, μοῦ ἐστάλη πρὸ ἡμερῶν.
Καθυστέρησα νὰ σᾶς τὴν παρουσιάσῳ, λόγῳ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου. Ἤθελα νὰ τὴν μοιραστῷ μαζύ σας μετὰ τὴν ἐθνική μας ἑορτή, γιὰ νὰ ἔχῳ τὸν χρόνο νὰ δημοσιεύσῳ μερικὰ ἀποσπάσματά της σὲ συνέχειες.

Ὅλη αὐτὴ ἡ μελέτη ὑπάρχει σὲ ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο:  «Ὁ ἐν τῇ λέξει λανθάνων ὁμηρικὸς λόγος» κι ἔχει ἐκπονηθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη Ντοβόρη.
Ἔχω τὸ ἐλεύθερον ἀπὸ τὸν συγγραφέα νὰ σᾶς παρουσιάσῳ μερικὰ ἀποσπάσματα.
Σήμερα θὰ ξεκινήσουμε μὲ τὸν Ἵππο. Εἶναι τόσο σημαντικὰ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ Ἀριστοτέλης, ποὺ πιστεύω πὼς πρέπει νὰ τὰ μοιραστοῦμε μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐνδιαφέρονται πράγματι γιὰ τὴν προστασία τῆς γλώσσης μας.

Φιλονόη

Ἵππος. Τὸ ἄνευ λόγου λογικὸν ζῶον (Ἄλογον).

Ἵππος                        Σελὶς Ο. Λ. Πανταζίδου                 §
Ἵ   ἵσταται                          324                                            Β3
π   πίσυρας                        532
π   πόδεσσι                        549                                              1

ο   ὂν                                  188
ς   συνεχὲς                         604                                           Σ1α
«Στέκει ὄρθιον τὸ ζῶον συνεχῶς εἰς τοὺς τέσσαράς του πόδας.»

Ὁ Ἵππος «ΠΠ» ἔλαβε τὸ ὄνομά του τότε ὅταν οἱ Ἕλληνες ἤλθομεν εἰς ἐπαφὴν μαζί του! Εἰς παναρχαίας ἐποχὰς ἐπαρετηρήσαμεν οἱ Ἕλληνες πρῶτοι ὅτι τὸ ζῶον αὐτὸ οὐδέποτε πλαγιάζει ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς γῆς, ὅπως κάμνουν ἅπαντα τὰ ζῶα, ἀλλ᾿ ἵσταται ἐπὶ τῶν τεσσάρων ποδῶν του, συνεχῶς!
Ἂν οἱ Ἕλληνες δὲν εἴχομεν γράμματα, ἀλλὰ συλλαβάς, ὁ Ἵππος δὲν θὰ εἶχε τὴν ἀνωτέρω γραφικὴν αὐτοῦ μορφήν, ἀλλὰ διάφορον. Τὰ γράμματα ἔχουν ὡς.

Δασεία, Ὀξεία             συμβολίζουν τὴν κεφαλὴν – στόμα τοῦ Ἵππου.
Τὸ γράμμα       Ἰῶτα    συμβολίζει τὸν μακρὸν λαιμὸν τοῦ Ἵππου.
Τὰ δύο               Π Π      συμβολίζουν τοὺς τέσσαρας πόδας τοῦ Ἵππου.
Τὸ γράμμα Ὄμικρον  συμβολίζει τὰ καπούλια τοῦ Ἵππου.
Τὸ γράμμα  S σίγμα     συμβολίζει τέλος, τὴν οὐρὰν τοῦ Ἵππου.

Ἑπομένως τὸ ὄνομα Ἵππος, χρονικῶς, φθάνει τοὐλάχιστον εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ Ὁμήρου διὰ νὰ μὴν εἴπω ἀκόμη παραπέρα διότι ὁ Ἵππος ἦτο ἤδη πολὺ πρὶν τὴν ἐποχὴν τοῦ Ὀδυσσέως (Ὁμήρου) γνωστός! Περὶ τῷ 3.100 π.Χ. οἱ Ἕλληνες ἐχρησιμοποιήσαμε τὰ γράμματα ἵνα κωδικοποιήσωμε καὶ τὸν Ἵππον ποὺ δὲν μᾶς τὸν ἔφεραν ἐδῶ οἱ λεγόμενοι ἰνδοευρωπαῖοι! Σκοπίμως ὅμως, ἀλλὰ ἄνευ ἀποδείξεων, ὑποστηρίζουν, μὴ ἐντρεπόμενοι οἱ ἐκπρόσωποι τῆς καταπτύστου ἰνδοευρωπαϊκῆς θεωρίας, ὅτι ὁ Ἵππος ἔχει καταγωγὴν ἰνδοευρωπαϊκήν!

Τὸ ὄνομα Ἵππος γράφεται καὶ προφέρεται ὀρθῶς, ὅπως κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ Ὀδυσσέως (Ὁμήρου). Δυστυχῶς ὅμως οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν πνευματικῶν μας ταγῶν, τὸ λεγόμενον [Υπουργείο (ὄχι πλέον τῆς ἐθνικῆς παιδείας) ἢ Κ. Δ. Β. Μ.] πολλοὶ διδάσκαλοι, καθηγηταὶ καὶ πάντες οἱ δημοσιογράφοι (μαρκουτσοφόροι) τοῦ ῥαδιοφώνου καὶ τῆς τηλεοράσεως (παραθυρᾶτοι), ὅταν ἀναφέρωνται εἰς τὸν Ἵππον ἐκφωνοῦν ἢ γράφουν Ἄλογο! ἄνευ τῆς καταλήξεως [ν].
 

Ἐπικρατεῖ παραλογισμὸς μετὰ παρ – ἀλογισμοῦ. Εἶνε φύσει παρ – ἄλογον διὰ τὸν πνευματικὸν κόσμον τῆς Ἑλλάδος νὰ συμπορεύεται μὲ διεθνιστὰς τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς γλωσσικῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ δυστυχῶς μὲ πολιτικοὺς ἀγραμμάτους τῆς ἀριστερᾶς, τῆς δεξιᾶς καὶ τῆς προόδου!
Παρεπόμενον ἀποτέλεσμα εἶνε τὸ νὰ γράφουν εἰς τὸ ἀτονικὸν ὀνόματα καὶ ῥήματα ὅπως, ίππος, ιππεύς, ιππικόν, ιππαρχία, ίππαρχος, ιππασία, ίππειος, ιππεύω, ιππηλασία, ιππηλάτης, ιππιατρός, ιππόδαμος, ιππόδρομος!

Διατὶ λοιπὸν ἐκεῖνοι πράσσειν ἄλογα;.. διὰ νὰ τοὺς ἀντιλαμβάνεται ὁ λαός; Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶνε θυμόσοφος καὶ δὲν πράττει παράλογα, γνωρίζει ὅμως καλῶς ὅτι δὲν ὑπάρχουν πράσινα ἄλογα, παρὰ μόνον πράσιμοι ἵπποι, δηλαδὴ πρὸς πώλησιν ἵπποι! ἀλλὰ καὶ πράσιμοι ἢ πράσινοι κομματικοὶ ψηφοφόροι νὰ βόσκουν πράσινον χόρτον εἰς ἀπέραντον κομματοκοπροβουπράσιον πεδίον!

Τὸ ἐπίθετον πράσιμος – ον παράγεται ἐκ τοῦ ῥήματος πιπράσκω, ὅθεν καὶ σημαίνει πωλέω – ῶ, δηλαδὴ πουλῶ, ἐμπορεύομαι καὶ ἑπομένως ταξειδεύω πρὸς πώλησιν ἐμπορευμάτων. Χρησιμοποιεῖται λοιπὸν τὸ ῥῆμα πιπράσκω μόνον ἐπὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐμπορίου, ἕνεκα τούτων ὅταν τὶς πωλεῖ δημοσίαν περιουσίαν εἰς ἐχθρὸν εἰσπράτει χρήματα, τότε τὸ ῥῆμα πιπράσκω γίγνεται συνώνυμον βεβαίως τοῦ ῥήματος προδίδω!

Αὐτὸς λοιπόν, ὁ προδότης, κάμνει πρᾶξιν παράνομον, κατὰ συνέπειαν εἶνε καὶ πράκτωρ καὶ εἰσπράκτωρ μὲ τὴν κακὴν σημασίαν τῶν λέξεων. Ὁ δὲ λαὸς οὐ πρίαται (δὲν ἀγοράζει) ἀπὸ τὸ δημοπρατήριον τῆς προδοσίας! διότι πάντα τὰ προϊόντα εἶνε ἐπιβλαβῆ, συνεχῶς ὄζουν, ἐπειδὴ οἱ πράκτορες μετήλλαξαν αὐτὰ καὶ ἔχουν κατὰ νοῦν χάριν τῆς προόδου καὶ πρὸς χαρὰν τῶν ἐχθρῶν τῆς θείας ἑλληνικῆς γλώσσης νὰ περάσουν (λεξικογραφίσουν) καὶ τὰ ὑπόλοιπα εἰς τὴν λεγομένην λατινικὴν γραφήν!

Εἶνε ὅμως πρακτικῶς ἀδύνατον, οἱ ἑκουσίως ἀγράμματοι, νὰ ἀποφύγουν σολοικισμοὺς καὶ βαρβαροφωνίαν! Οὕτω λοιπὸν πρακτορεύοντες, συντόμως ἅπαντες οἱ Ἕλληνες θὰ γράφωμεν ipos ἢ Ιπος μὲ ἓν [π] μόνον, ἄνευ τόνου καὶ ἄνευ πνεύματος καὶ ἄνευ λογικῆς!
Προσέτι θὰ ἀκούωμεν καὶ θὰ βλέπωμεν τὰ ἑπόμενα καταπληκτικά, δηλαδὴ άλογον, αλογ [ο] αρχία, αλογάρχης, αλογοκαβαλίκεμα, αλογοκαβαλικεύω, αλογοξημερωτής, αλογάρης, αλογογιατρός, αλογοδρομία, αλογοδρόμος, αλογίσιος, αλογ [ο] αγέλη, αλογόδρομος. Ἐπίσης καὶ τηλεμηνύματα εἰς τὴν νεοβαρβαρικήν, ὅπως alogarchia, alogarchis, alogocavalikevma, alogacavalikevo, alogisios, alogaris, alogοgiatros κ.λπ.

Ἀριστοτέλης Ντοβόρης

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ὁ ἐν τῇ λέξει λανθάνων ὁμηρικὸς λόγος. (Ἵππος)

  1. Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Aussiedlerbetreuung und Behinderten – Fragen καὶ σχολίασε:
    Eine interessante Studie, mit Bezug auf unsere Sprache, wurde mir vor ein paar Tagen verschickt.

    Verzögern Ihre parousiasῳ, logῳ 28. Oktober.
    Ich wollte mit Ihnen nach unseren Nationalfeiertag moirastῷ, um Zeit echῳ einige Auszüge aus serialisierten dimosiefsῳ.

    Dieser gesamte Bericht kann in einem Buch mit dem Titel ‘Dieses Zitat tῇ latente homerischen Diskurs’ und von Aristoteles Ntovori erarbeitet gefunden werden.

    Ich habe die Freiheit von Autor parousiasῳ Sie einige Auszüge.

    Siehe auch das germanische in Edda und in Latian, Glück, Auf, meine Heimat!

Leave a Reply