Ἄν ἦταν μὲ τὰ προσκυνήματα νὰ γινόμασταν καλά, πρῶτοι στὴν γραμμὴ θὰ ἦσαν οἱ παπᾶδες.
Εἴδατε κάποιον παπᾶ στήν Τῆνο νά προσκυνᾶ ἔτσι;
Γιὰ τὸν κόσμο δὲν λέω τίποτα… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: θρησκευτικὸς φανατισμὸς
Ἔχουμε λοιπὸν συρθεῖ σὲ ἕναν νέο θρησκευτικὸ πόλεμο.
Ὁ,τιδήποτε εἶναι νέο ἔχει ἀξία μόνον καί μόνον ἐπειδὴ εἶναι νέο;
διότι πέραν ἀπὸ τὰ ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέροντα ποὺ ἀναφέρει, κυρίως θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ καὶ νὰ σχολιάσω ἕνα θεμελιῶδες θρησκευτικὸ ζήτημα:
Ἡ ἄνοδος τοῦ παλαιοτέρου καπιταλισμοῦ (δηλαδὴ 17ος καὶ 18ος αἰ.) πέραν τοῦ ὅτι «καθόταν» ἐπάνω στὶς παλαιότερες ἀξίες τῆς ἐμπορικῆς κάστας, εἶχε ἕνα ἐντελῶς διαφορετικὸ χαρακτηριστικό: τὴν θρησκευτικὴ ὁπτικὴ Συνέχεια
Τώρα χαιρόμαστε πού γκρεμίζουν τζαμιά;
Καταστραμμένο τζαμί στη Λουάντα (Αγκόλα)
Γιατί; Ποῦ χάθηκε μωρέ πατριῶτες ὁ Ἕλλην; Ποῦ εἶναι ἡ φυσική μας τάσις γιά δίκαιον, γιά ἀνεξιθρησκεία καί γιά ἰσονομία;
Μάθαμε πὼς στὴν Ἀνγκόλα γκρεμίζουν τζαμιά, διότι οἱ χριστιανοὶ εἶναι περισσότεροι τῶν ἰσλαμιστῶν…
Καὶ κάποιοι ἐχάρησαν… Ὤ μεγαλεῖα!!! Ἐπὶ τέλους… Νὰ πληρώσουν καὶ οἱ ἰσλαμιστὲς λίγο γιὰ τὰ τόσα τους ἐγκλήματα…
Σωστά; Ἔτσι δέν σκέπτονται οἱ περισσότεροι γύρω μας; Συνέχεια
Τὰ πόδια τοῦ κλέπτου.
Τὸ 1700 οἱ καλόγεροι τῆς μονῆς Βουρκάνου, στὴν Ἰθώμη, ἐθρυμμάτισαν τὸ ἄγαλμα ἐφήβου.
Τὸ μὲν κεφάλι τὸ ἐτοποθέτησαν στὴν εἴσοδο τῆς μονῆς, τὰ δὲ πόδια, ποὺ εἶναι αὐτά:
Ὁ χριστιανισμὸς σὲ καθεστὼς ἀφανισμοῦ στὴν Μέση Ἀνατολή.
Ἡ δική μου τοποθέτησις, σὲ κάθε ζήτημα θρησκείας, παραμένει πάντα ἀποστασιοποιημένη.
Δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ θρησκεῖες ποὺ θεωροῦν τὸν ἄνθρωπο δοῦλο θεοῦ.
Ἡ δική μου ὅμως θεώρησις εἶναι αὐτή.
Δισεκατομμύρια ἄνθρωποι, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ἀσπάζονται κάποιαν μικρὴ ἤ μεγάλη θρησκεία.
Κι ἐπεὶ δὴ ἐγὼ προσωπικῶς θεωρῶ ΑΠΟΛΥΤΟ δικαίωμα τοῦ κάθε ἑνός, εἶτε μοῦ ἀρέσει, εἶτε δὲν μοῦ ἀρέσει, στὸ πῶς θὰ διαθέσῃ τὸν ἑαυτόν του, ἄρα καὶ στὸ πῶς θὰ θρησκεύεται, ἐξοργίζομαι ὅταν διαβάζω ἤ μαθαίνω γιὰ διωγμούς, διώξεις, γενοκτονίες, μὲ κριτήριο τὴν θρησκευτικὴ θεώρησι.
Ἐὰν συζητᾶμε γιὰ ἐλεύθερες κοινωνίες κι ἐλευθέρους ἀνθρώπους, τὸ πρῶτο καὶ σημαντικότερον εἶναι νὰ ἀποδεχόμαστε τὸ ὁτιδήποτε πρεσβεύει ὁ Συνέχεια
Πῶς ἐπεβλήθη ὁ χριστιανισμός στήν Κύπρο;
Ο εκχριστιανισμός τής Κύπρου δεν ήταν καθόλου μια ειρηνική ιεραποστολή. Απεναντίας, ο «ευαγγελισμός» τού νησιού φαίνεται μάλλον να ήταν αγγελία και πράξη τρόμου, βίας, και συστηματικού προσηλυτισμού, έως ότου το νησί να «αγκαλιάσει» (ή να «ασπαστεί», κ.λπ., όπως μάς λένε συνήθως οι δάσκαλοι) τον Χριστιανισμό. Τουλάχιστον, έτσι υποδεικνύουν οι πηγές, οι πλείστες των οποίων πολύ βολικά αγνοούνται ή υποβαθμίζονται από θεολόγους, υποψήφιους διδάκτορες τής Θεολογίας (π.χ. Χ. Κ. Οικονόμου: «Οι απαρχές τού Χριστιανισμού στην Κύπρο», διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 1986, σελ. 128-132.), καθηγητές, κ.λπ. Εδώ, θα αφήσουμε τις πηγές να μιλήσουν βασικά από μόνες τους, με λίγα σχόλια και κάποια συμπεράσματα στο τέλος κι ας κρίνει ο καθένας αναλόγως. Συνέχεια