Ὁ Ῥοζενστάιν ἀνακατεύεται καὶ στὸ Σκοπιανό…
Μήπως ἐνθυμεῖσθε τόν κακό χαμό πού ἔγινε, στήν βουλή τό 1998, ὅταν ἀκούσθηκε τό πραγματικό ὄνομα τοῦ Ῥοζάκη, ἀπό τον βουλευτή Γ. Καρατζαφέρη; Αὐτὸν λοιπόν ἐθεώρησαν ὡς τόν πλέον …εἰδικό γιά νά προεδρεύσῃ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς,ἡ ὁποία θά συνέτασσε τό νομικό κείμενο γιά τήν συμφωνία πού ὑπεγράφη μεταξύ Ἑλλάδος καί Σκοπίων καί ἀφορᾶ στὴν ὀνομασία.
Ὁ Χρῆστος Ῥοζάκης-Ῥοζενστάιν ἔχει καταδικάση τὴν χώρα μας γιὰ τὴν μὴ ἀναγνώριση τῶν «μακεδονικῶν» καὶ τουρκικῶν «συλλόγων». Μὲ τὴν ψῆφο του, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτὴν τοῦ Κυπρίου προέδρου τοῦ ΕΔΑΔ κ. Λουκὴ Λουκαΐδη, τὸ Δικαστήριο τοῦ Στρασβούργου δικαίωσε ὁμόφωνά τους «Μακεδόνες» τῆς Φλωρίνης καὶ τοὺς «Τούρκους» τῆς Θρᾴκης σὲ τρεῖς τοὐλάχιστον περιπτώσεις :
- α) Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2005 τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο ἐξεδίκασε τὴν ὑπόθεση τοῦ φιλοσκοπιανοῦ κόμματος «Οὐράνιο Τόξο», τὸ ὁποῖο κατηγοροῦσε τὴν Χώρα μας ἐπειδὴ τὰ μέλη τοῦ ὑπεχρεώθησαν νὰ κατεβάσουν τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ εἶχε ἀναρτηθῆ στὴν λεγομένη «μακεδονικὴ» γλώσσα καὶ ἡ ὁποία ἔγραφε «Βίνο – Ζίτο – Λαρίνσκι – Κομιτάτ». Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν δικαίωσις γιὰ τοὺς φιλοσκοπιανούς, μὲ τὴν παράλληλο καταβολὴ ἀποζημιώσεως ὕψους 35.000 εὐρῶ ἀπὸ πλευρᾶς μας.
- β) Τὸν ἑπόμενο χρόνο ἦρθε καταδίκη τῆς Ἑλλάδος γιατί δὲν ἀνεγνώρισε τὸν ἀποκαλούμενο ψευδομουφτὴ τῆς Ξάνθης Μεχμὲτ Ἐμὶν Ἀγά.
- γ) Ἡ Ἑλλάδα κατεδικάσθη ἐπειδὴ τὰ δικαστήριά μας ἠρνοῦντο, ἀπὸ τὸ 1995, νὰ ἀναγνωρίσουν ὡς νόμιμο τὸ σωματεῖο «Σύλλογος Νεολαίας Μειονότητος Ἔβρου».
Ὁ Χρῆστος Ῥοζάκης-Ῥοζενστάιν ποὺ τάσσετε ἐνάντια στὴν ἀνακήρυξη τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ, ὡς μέλος τῆς ΜΚΟ SOROS, ἀσχολεῖται μὲ τὴν συγγραφὴ κοινῆς βαλκανικῆς ἱστορίας.
Ὡς δικαστὴς στὸ ΕΔΑΔ, ἐψήφισε ὁμοφώνως μὲ τὸν Τοῦρκο πρόεδρο τὴν ἀπόφαση τῆς 5ης Μαρτίου 2010, ποὺ ἀναγνωρίζει τὸ ψευδοκράτος.
Τὸ …ἀλληλέγγυο «Solidarity Now» τοῦ Soros
Συλλογὴ στοιχείων καὶ βασικὴ ἔρευνα: Ἑλλὰς Αἰώνιον
Συγκέντρωσις στοιχείων Πανορμίτης Σπανὸς
Παλαιοτέρα ἔρευνά μας, ἀπὸ ὅπου προέρχεται καὶ τὸ σχετικὸ ἀποδεικτίκο, ἐδῶ:
Ῥοζ-ακιάς….
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Καλά, ρὲ παιδιά, τὸ 1943, ἐπὶ Κατοχῆς, ἔτσι ἐλεύθερα κυκλοφοροῦσαν οἱ Ἰουδαῖοι;
Εἲδες κάτι …περίεργα πράγματα;
Τελικά, αὐτὲς οἱ “κυβερνήσεις τῶν δοσιλόγων” σὲ πολλὰ ὑπῆρξαν χειρότερες ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἀκολούθησαν.
Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν …ὀπτική!
Λοιπόν, Φιλονόη, μὲ ὠθεῖς στὸ νὰ σοῦ ἀνακοινώσω γεγονὸς ποὺ λίγοι, πολὺ λίγοι γνωρίζουνε μέχρι σήμερα. Θυμᾶσαι τὸν Ἄγγελο Ἔβερτ, πατέρα του Μιλτιάδη Ἔβερτ, ἀστυνομικὸ διευθυντὴ Ἀθηνῶν καὶ πρόσωπο μυστηριῶδες κ.τ.λ.; Λοιπὸν σὲ πληροφορῶ ὅτι κάποια κατοχικὴ κυβέρνηση, νομίζω ἡ δεύτερη, τὸν ἔβγαλε ἀπὸ ἀστυνομικὸ διευθυντὴ τῆς πρωτεύουσάς μας. Ὁπότε γίνεται τὸ ἑξῆς μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο: Πηγαίνει -ἐὰν ἔχης τὸ Θεό σου- ὁ Βουλπιώτης, ὁ κατ’ἐξοχὴν ἄνθρωπος τῶν Γερμανῶν στὴν Ἑλλάδα (αὐτὸς ποὺ ἔφτιαξε τὸ Ραδιόφωνο πάνω στὰ ἐθνικοσοσιαλιστικὰ πρότυπα, καθιέρωσε τὴν ἐκπομπὴ τῆς “Θείας Λένας” [εἶσαι μικρή, γιὰ νὰ τὴ θυμᾶσαι] καὶ ἄλλα τέτοια, πολλά), καὶ λέει στὸν Ράλλη, τὸν ὑπ’ἀρ. 3 κατοχικὸ πρωθυπουργό, πού, ὡς γνωστόν, κατασπάραζε μιὰ διμοιρία τοῦ ΕΛΑΣ γιὰ πρωινὸ καὶ μία ὁλόκληρη μεραρχία γιὰ μεσημεριανό. Τί τοῦ λέει, ρὲ Φιλονόη; Πρόσεξε, πρόσεξε: Τοῦ λέει ὅτι τὸ ΕΑΜ ἤθελε τὸν ἐπαναδιορισμὸ τοῦ Ἄ. Ἔβερτ ὡς ἀστυνομικοῦ διευθυντῆ Ἀθηνῶν – κατὰ βάση, ἐπειδή, λόγω τοῦ Ἔβερτ, ἡ Ἀστυνομία Πόλεων, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ Χωροφυλακή, τηροῦσε στάση φιλικὴ πρὸς τὴν ἔνοπλη Ἀντίσταση τῆς Ἀριστερᾶς.
Ὅθεν, σὲ προκαλῶ νὰ μοῦ πῆς τί ἀπάντησε ὁ φοβερὸς καὶ τρομερὸς Ράλλης. Φυσιολογικά, θὰ ἔπρεπε εἴτε νὰ τραβήξη πιστόλι καὶ νὰ καθαρίση τὸν “ἄνθρωπο τῶν Γερμανῶν” ποὺ ἤτανε καὶ ἔμπιστος τοῦ ΕΑΜ ἤ, τοὐλάχιστον, νὰ τὸν πετάξη ἔξω μὲ τὶς κλωτσιές. Καθόλου, Φιλονοΐδιον! Τοῦ εἶπε ἁπλῶς ὅτι “θὰ κάνουμε ὅ,τι θέλει τὸ ΕΑΜ”- καὶ συνακολούθως ἐπανέφερε τὸν Ἄ. Ἔβερτ στὴ ἀστυνομικὴ διεύθυνση Ἀθηνῶν.
Αὐτό, ὁ έπαναδιορισμὸς τοῦ .Ἔβερτ ὡς ἀστυνομικοῦ διευθυντῆ Ἀθηνῶν, ὑπῆρξε καὶ ἡ -κατὰ τὴ γνώμη μου τοὐλάχιστον- κύρια αἰτία τῶν Δεκεμβριανῶν τοῦ 1944. Οἱ διαδηλωτὲς τοῦ μεγάλου συλλαλητήριου, ποὺ πραγματοποιήθηκε πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῶν ἔνοπλων συγκρούσεων, κατέβαιναν στὸ Σύνταγμα κατὰ βάση ἄοπλοι. (Τὸ ὅτι μεταξύ τους ϋπῆρχαν καὶ ἀρκετὰ ἄτομα ὡπλισμένα δὲν αἴρει τὸν κατὰ βάση -ἄς τὸν ποῦμε ἔτσι- “εἰρηνικὸ χαρακτήρα” τῆς διαδήλωσης.) Ἡ λογικὴ ἤτανε ἁπλῆ: “Ὁ Ἔβερτ εἶναι ἄνθρωπός μας, ἡ Ἀστυνομία Πόλεων μᾶς εἶναι φιλική, ὁπότε… ἐντάξει” Καὶ δεδομένου ὅτι πράγματι ἡ Ἀστυνομία ἤτανε φιλικὴ πρὸς τὸ ΕΑΜ, οἱ ἀστυνομικοὶ δὲν ὑπάκουαν στὶς ἐντολὲς τοῦ Ἔβερτ: “Βαρᾶτε!” ¨Οπότε, μὲ ἐντολὴ τοῦ Ἔβερτ, κατεβαίνει ἀπὸ τὸ κτήριο τῆς Ἀστυνομικὴς Διεύθυνσης, στὸ Σύνταγμα, ἕνας ἄλλος ἀξιωματικὸς τῆς Ἀστυνομίας, μὲ τὸ στρατιωτικὸ σώβρακο μάλιστα, καὶ οὐρλιάζει: “Βαρᾶτε τὰ καθάρματα! Τί περιμένετε;” Καὶ ἀκολούθησαν τὰ πασίγνωστα…
Αὐτὰ τὰ γράφει σὲ ἔργα του ὁ κ. Δημοσθένης Κούκουνας, Ἐγὼ άπλῶς τὰ τσεκάρισα – καὶ σοῦ τὰ γνωστοποιῶ. Καὶ ἐρωτῶ: Προδοσίες, διπλᾶ παιγνίδια γίνονται παντοῦ. Πουθενὰ ὅμως ὅπως ἐδῶ, στὴ δική μας χώρα. Χαμένα κορμιὰ εἶναι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν “ὁμοεθνῶν” μας, ἕτοιμοι νὰ πουλήσουνε καὶ τὰ κόκκαλα τῆς μάνας καὶ τοῦ πατέρα τους, προκειμένου νὰ παίξουνε τὸ χρηματικὸ προϊὸν τῆς ἑν λόγῳ πώλησης στὸν “τζόγο”. Διότι δὲν εἶναι χαζοί, οἱ ἄλλοι νὰ καλοπερνᾶν καὶ αὐτοὶ οὔτε μιὰ μικρὴ ἀπάτη νὰ μὴ μποροῦν νὰ κάνουνε. Προκειμένου νὰ ἐπιβιώσουν γίνονται αύτά; Ἔ, νὰ μὴ ἐπιβιώσουν! Ἐδὼ ὁ Ἀρχιμήδης προτίμησε νὰ πεθάνη, γιὰ νὰ μὴ διακόψη τὸν συλλογισμό του. Δὲν εἶναι οἱ εὐσεβεῖς, νηστευταὶ καὶ εὐλαβεῖς συμπατριῶτες μας “Ἀρχιμήδηδες”; Ὡραῖα! Νὰ κυττάξουν νὰ γίνουνε. Ἀλλιῶς νὰ σκάσουνε καὶ νὰ μὴ μιλᾶν,
Τώρα ποὺ τὸ λές, κάπου τὸ ἔχω διαβάση. Ἴσως στὸν Κούκουνα.
Πάντως ναί, τὰ Δεκεμβριανὰ ἦσαν μία ἀπὸ τὶς πλέον «σκοτεινὲς» ὑποθέσεις αὐτῆς τῆς περιόδου.
Kαθόλου σκοτεινή, Φιλονόη. Ὅλα, σχεδὸν ἀπὸ τὴν ἀρχή, εἶναι φῶς-φανάρι.
Καί, γιὰ νὰ μὴ ἀρχίσουνε οἱ ἐξυπνάδες τοῦ τύπου “ὁ Ἔβερτ ἤτανε πράκτορας τῶν Ἄγγλων” (λὲς καί, ἐὰν ἀληθεύη αὐτό, πρόκειται μεγάλο ἐπίτευγμα ὅσων καταλήγουνε σὲ παρεμφερεῖς διαπιστώσεις, δεδομένου πὼς εἶναι πολὺ δύσκολο εὐσεβὴς καὶ φιλακόλουθος καὶ νηστευτὴς Νεοέλλην νὰ γίνη πράκτορας ξένης Δύναμης), σὲ πληροφορῶ ὅτι ὁ Ἔβερτ ΔΕΝ ἤτανε “ἄνθρωπος τῶν Ἄγγλων”. Ὁ ἄνθρωπος τῶν Ἄγγλων στὴν Ἑλλάδα ἤτανε ὁ Γεώργιος Παπανδρέου. Καὶ αὐτὰ τὰ βασίζω σὲ ἔγγραφα τοῦ Foreign Office, ἀντίγραφα τῶν ὁποίων ὑπάρχουνε στὸ ἑλληνικὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν. Ὁ Ἔβερτ ὑπῆρξε κατ’εὐθεῖαν ἄνθρωπος “ἐκείνων ποὺ ἤταν πίσω καὶ πάνω ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους” – ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ ἀλησμόνητος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος Δαμασκηνός. (Κυττάξτε τὴ μορφὴ τοῦ ἐν λόγω Ἀρχιεπίσκοπου σὲ κάποια φωτογραφία ἤ ἀνδριάντα ποὺ τοῦ ἔχουνε στήσει οἱ εὐσεβεῖς, εὐλαβεῖς, νηστευταὶ καὶ φιλακόλουθοι καὶ πλήρως θὰ καταλάβετε τί θέλω νὰ πῶ. Καὶ γιὰ ὅσους ἀκόμα δὲν μὲ ἔχουνε κατανοήσει, τοὺς πληροφορῶ ὅτι ὅποτε ὁ τότε Μακαριώτατός μας πήγαινε σὲ βρεταννικὰ πολεμικὰ πλοῖα, γίνονταν εἰδικὲς συστάσεις ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους ἀξιωματικοὺς στοὺς ὁμοεθνεῖς τους τοῦ πληρώματος, νὰ μὴ τοῦ πετᾶνε σκουπίδια, ἐπειδὴ “ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ”.)
Ὅθεν, Φιλονοΐδιον, διαφωνῶ πλήρως μὲ κάποιον -μακαρίτη πιά, Θεὸς σχωρέστον- παράγοντα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἤ κάτι τέτοιο τελοσπάντων, ποὺ δήλωσε πὼς “ὀ Δαμασκηνὸς ὑπῆρξε πολὺ μεγάλος γιὰ ἕνα μικρὸν λαό, σὰν τὸν ἑλληνικό”.Καὶ ἐπειδὴ κάτι παρεμφερὲς ἔχει δηλωθῆ καὶ γιὰ τὸν Ἄ. Ἔβερτ, παίρνω καὶ ἐγὼ τὸν λόγο, γιὰ νὰ δηλώσω: “Καὶ οἱ δυό τους ὑπῆρξαν ἀκριβῶς ὅ,τι ἄξιζε στοῦς Νεοέλληνες”.
Μοῦ θυμίζει αὐτόν:
Kαὶ κάτι γιὰ τὴν κα. Τζιροπούλου, τέκνον τῆς ὁποίας ὑπῆρξε ὁ βαπτισθεὶς Χρῆστος Ροζενστάιν. Καὶ τὸ ἐπώνυμο “Τζιρόπουλος” ἰουδαϊκὸ εἶναι καί, μετὰ τὴ λήξη τῆς Κατοχῆς, ἐξευγενίστηκε σὲ “Τσιρόπουλος”. Κατὰ τὴν πρώτη ἐκδοχή, ἔτυμον τοῦ ἐν λόγῳ ἐπώνυμου εἶναι ἡ τουρκικὴ λέξη çiroz (= τζίρος/τσίρος στὰ ἑλληνικά: τὸ γνωστὸ ψάρι). Τζιρόπουλος/Τσιρόπουλος λοιπὸν σημαίνει κατὰ λέξη “ὁ γυιὸς τοῦ τσίρου”. Ἔχετε δεῖ σεῖς ποτὲ θηλυκὸ τσίρο νὰ τέκη ἄνθρωπο, τόσο προικισμένο μάλιστα, ὥστε νὰ ἀναλαμβάνη τὴ -μέσω τῆς νομίμου ὁδοῦ, ἐξυπακούεται- ἐπίλυση διεθνῶν ζητημάτων; Ἐγὼ ὄχι – μέχρι τώρα τοὐλάχιστον
Ἄλλη ἐκδοχὴ εἶναι τὸ ὅτι οἱ ἐν λόγω Τζιρόπουλοι/Τσιρόπουλοι κατάγονταν ἀπὸ τὴν κωμόπολη Tsiropol τῆς Βουλγαρίας. Καὶ κοτσάρισαν ὡς ἐπώνυμο τὴν ὀνομασία τῆς πόλης ἀπὸ τὴν ὁποία κατάγονταν, βάσει τῆς πάγιας ἰουδαϊκῆς τακτικῆς ὁ τόπος καταγωγῆς νὰ ἐξελίσσεται σὲ ἔτυμο ὀνόματός τους οἰκογενειακοῦ, ὅποτε δὲν μποροῦν/δὲν θέλουν νὰ υἱοθετήσουν ὡς τέτοιο κάποιο ἄλλο – ἐμφανῶς γελοῖο, κατὰ κανόνα. Γιὰ αὐτὸ καὶ κάποια στιγμὴ (δὲν θυμᾶμαι πότε ἀκριβῶς) ἔγινε πρόεδρος τῆς ἀνὰ τὶς Η.Π.Α. ὁμογενειακῆς ὀργάνωσης ΑΧΕΠΑ κάποιος Athens καὶ εἶχε πέσει συνακολούθως μέγας πανηγυρισμός, διότι αὐτὸς ἦταν ὁ “πρόεδρος ποὺ θὰ ἀναζωογονοῦσε τὴν ὁμογένεια” καὶ τὰ ρέστα.
Ἡ σημασία τοῦ πράγματος ὅμως δὲν ἔγκειται στὰ ἀνωτέρω μὰ κάπου ἀλλοῦ: Αὐτοὶ οἱ “φοβεροὶ τρομεροὶ φασισταράδες καὶ δοσίλογοι τῆς Κατοχῆς”, τύπου Ἰ.Ράλλη, Πουρνάρα κ.ο.κ., δὲν τὰ ξέρανε αὐτά; Ἀπὸ ἐμᾶς τώρα, στὸν 21ο αἰώνα, ἔπρεπε νὰ γίνουν γνωστά; Ἄρα -καταλήγω ἐγὼ στὸ συμπέρασμα καὶ λέγε σύ, Φιλονόη, ὅ,τι θέλεις- δὲν ὑπάρχει ἁπλῶς κάτι σάπιο στὸ Νεοελληνικὸ Κράτος: Εἶναι ὁλόκληρο σάπιο, ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω. Καὶ γιὰ αὐτό, ἐγὼ ἐπιμένω, κύριος ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἑλληνικὸς λαός.
Ἐπὶ τοῦ τελευταίου δὲν ἀπαντῶ.
Ἐρώτησις. Ἡ κα Ἄννα Τζιρπούλου Εὐσταθίου σχετίζετο μέ τήν παραπάνω οἰκογένεια; Ἦταν κάτι ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε χρόνια.
Καὶ ἄλλο ἐρώτημα βέβαια, ἐξ ἴσου σημαντικό: Καὶ οἱ Γερμανοὶ τί κάνανε; Εἶχαν περιοριστῆ ἁπλῶς στὸ νὰ δηλώσουν ἡμιεπισήμως ὅτι ὁ “Δαμασκηνὸς ἦταν ἑβραῖος”. Μπράβο – καὶ λοιπόν; Τί κάνανε συνακολούθως;
Τήν δουλειά τους;
Ὄχι, δὲν κάνανε τὴ δουλειά τους, ἐπειδὴ εἶχε προσυμφωνηθῆ νὰ χάσουν τὸ πόλεμο.
Μά… αὐτὴ ἦταν ἡ δουλειά τους!
Τὴν Ἄννα Τζιροπούλου-Εὐσταθίου δὲν τὴν ξέρω, ὁπότε δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ ἀπαντήσω. Ὡς πρὸς τὸν μακαρίτη Σαράντο Καργάκο ὅμως μπορῶ νὰ ἔχω ἄποψη, ἐπειδὴ μεσουρανοῦσε ὡς φροντιστηριακὸς φιλόλογος κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔδωσα ἐξετάσεις καὶ μπῆκα στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ ὅτι ὑπῆρξε πολὺ καλὸς ἕως ἐξαιρετικὸς φιλόλογος εἶναι κάτι ποὺ δὲν ἀμφισβητεῖται. Εἶναι πολὺ δύσκολο ὅμως νὰ ἀμφισβητηθῆ καὶ ἡ -ἀπώτερη ἔστω- ἰουδαϊκὴ καταγωγή του. Τὸ “Καργάκος” ἀκούγεται αὐθεντικῶς μανιάτικο, ἀλλὰ δὲν εἶναι. Καὶ δὲν εἶναι, ἐπειδὴ τὰ αὐθεντικὰ μανιάτικα ἐπώνυμα ἀποτελοῦνται ἀπὸ ὄνομα βαφτιστικὸ+τὴν κατάληξη -άκος (στὴν ἀνατολικὴ Μάνη) ἤ -έας (στὴ δυτική). Π.χ. Γκητάκος (Γκήτας=Νικήτας), Νικολινάκος, Γεωργακαράκος, Φωτέας, Τζανετουλέας κ.ο.κ. (Συχνὰ μάλιστα τὸ -άκος ὑποκαθίσταται ἀπὸ τὸ -άκης, π.χ. Πετρουλάκης.) Τὸ “Καργάκος”, ὅπως ἐγὼ τὸ ἀκούω τοὐλάχιστον, εἶναι ἡ λέξη “κάργα” (= πλήρης ἤ, ἀκόμα ναυτικὸ κέλευσμα)+τὴν κατάληξη -άκος.Λίγο λοιπὸν νὰ ξεφυλλίση κανεὶς τὰ “Χρονικὰ τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἑλλάδος”, θὰ βρῆ ἐπιστολὲς τοῦ μακαρίτη, τὸ τελευταῖο ταξίδι τοῦ ὁποίου νομίζω ὅτι ἤτανε στήν… Αἰθιοπία, ὅπου ἔψαχνε νὰ βρῆ τούς… Φαλάσα, δηλαδὴ τοὺς ἐκεῖ μαύρους Ἰουδαίους (ἀπὸ τοὺς ὁποίους κατάγεται καὶ ἡ σύζυγος τοῦ Ὀμπάμα, ἐξ οὗ καὶ ὁ Ὀμπάμα μᾶς προέκυψε Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ). Ἄλλωστε, ὁ Σ. Καργάκος εἶχε ἐξαιρετικὲς σχέσεις μὲ τὴν οἱκογένεια Μητσοτάκη (σαφῶς καὶ ἀποδεδειγμένως ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς) ἡ ὁποία, ἀπὸ μιὰ στιγμὴ καὶ μετά, εἶχε ἀναλάβει καὶ ρόλο οἱονεὶ λανθάνοντος “συμπαραστάτη” του.
Ἐπαναλαμβάνω: τὴν Ἄννα Τζιροπούλου-Εὐσταθίου δὲν τὴν ξέρω, ἀλλὰ ἤξερα ἀρκετὰ καλὰ τὸν Κώστα Τσιρόπουλο, ἐκδότη τοῦ ἀξιόλογου περιοδικοῦ “Εὐθύνη”. Ὁ Τσιρόπουλος (ποὺ πέθανε πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια) ἤτανε κρυπτοϊουδαῖος ποὺ βαθμιαῖα κατέληξε σχεδὸν φανερός. Ἦταν προστατευόμενος τοῦ Κωνσταντίνου Τσάτσου (<τσατσά), τὸν ὁποῖο Τσάτσο προστάτευσε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Κατοχῆς ὁ ἀλησμόνητος Μακαριώτατός μας Δαμασκηνός. (Do not hit! He is not a masked person!) Ὁ Τσιρόπουλος λοιπὸν εἶχε προαναγγείλει τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Οὐκρανίας ἤδη ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1970, πηγαινοερχότανε στὴν Ἱσπανία τοῦ Φράνκο (ἄν καὶ διαπρύσιος ὑπέρμαχος τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ ἀξιοπρέπειας) καὶ πολὺ θαύμαζε τὴν Ἁγία Τερέζα τῆς Ἄβιλας, Ἰουδαίας ποὺ τὸ γύρισε στὸν Χριστιανισμό, λιποθυμοῦσε (κατὰ κανόνα ἀπὸ τὸ κρῦο) – ὁπότε ὁ Τσιρόπουλος ἔγραφε κατεβατὰ γιὰ τὸν "Ἱσπανικὸ Μυστικισμὸ" καὶ τὰ ρέστα.
Ἐδῶ σταματάω, ἐπειδή, ὅπως λέγαμε καὶ στὴ δεκαετία τοῦ 1960, μοῦ "ἔρχεται νὰ ξεράσω". Ἐπειδὴ ὅμως προεξοφλῶ ὅτι σὲ λίγο θὰ μοῦ ἔχη περάσει ἡ ἐν λόγω τάση "πρὸς ἔμετον", ὁτιδήποτε ἄλλο θέλεις ρώτα με καὶ θὰ προσπαθήσω νὰ σοῦ ἀπαντήσω.
Γνωρίζεις ἐάν ὑπῆρχε σχέσεις μεταξύ τους; Εἶναι σημαντικό, διότι ἡ Τζιροπούλου ἦταν αὐτὴ ποὺ κρατοῦσε τὸ τμῆμα τῆς γλώσσης στὴν «ἑλληνικὴ ἀγωγὴ» τοῦ γνωστοῦ μας μπουμπούκου (κι ὄχι μόνον!!!).
αλήθεια ο εν λόγω κάτι παράξενο έχει διότι από ελληνολάτρης ….το γύρισε κάπως ξέρετε προς που…..
ακόμα ο δικηγόρος το βιβλίο του οποίου το βιβλίο διαφήμιζε μήπως είναι και αυτός με καταγωγή που προκαλεί ερωτηματικά?
Τὸ βέβαιον εἶναι πάντως πὼς ἀν τὶ νὰ …προστατεύσῃ (ὡς πιστεύεται πὼς ὄφειλε) τὴν ἐθνική μας παιδεία, τὴν ἀποτελείωσε.
ο «εθνάρχης» τι ρόλο παίζει στην ελλ. ιστορία?
ήταν και αυτός με την ……απώτερη καταγωγή…….?
Δεδομένου ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία εἶναι κάργα ἀπὸ ἐθνάρχες, σὲ ποιὸν ἀπὸ ὅλους ἀναφέρεστε;
Σπεύδω ὅμως νὰ σᾶς προκαταλάβω: α) Ὁ ἐθνάρχης Βενιζέλος. Θεωρητικῶς εἶχε πατέρα Ἀρμένιο καὶ μητέρα Κρητικιά. Θεωρητικῶς ὅμως… ἐπειδὴ στὴν πραγματικότητα ἤτανε -κατὰ πᾶσα πιθανότητα- νόθο παιδὶ Μητσοτάκη καὶ κάποιας ἄγνωστης. Ὅθεν ἦτο γιαλαντζῆ Ἰουδαῖος, ἐξ οὗ καὶ ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ δὲν ἤτανε σὲ θέση νὰ κατανοήση οὔτε τὶς ἐντολὲς ποὺ τοῦ ἔρχονταν… μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνη ὅπως πέθανε στὸ Παρίσι. β) Ὁ έθνάρχης Μεταξᾶς, ὁ γνωστὸς φασισταράς: Αὐτὸς ἤτανε ἰουδαιάρα. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Βενιζέλο, κατανοοῦσε πλήρως τὶς ἐντολὲς ποὺ δεχόταν, μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο νὰ ξέρη ἀπὸ τὸ 1936 τὴν προσεχῆ ἔναρξη τοῦ Β΄Παγκόσμιου πολέμου, ὄχι μόνο νὰ γνωρίζη ἀπὸ τὸ 1940 τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἐν λόγω Παγκόσμιου πολέμου, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ 1920 κιόλας νὰ ξέρη τὴν ἔκβαση (ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ 1922 [τέτοιος προγραμματισμός,παρακαλῶ, κατὰ πὼς θὰ ἔλεγε καὶ ἡ Φιλονόη μας]) τῆς ἑλληνικῆς ἐκστρατείας στὴ Μικρὰ Ἀσία. Ἐκεῖ κυρίως ὀφειλόταν ἡ πεισματικὴ ἄρνησή του νὰ ἀναλάβη, τὸ 1921, τὴν ἀρχιστρατηγία τῶν ἑλληνικῶν κατὰ τῶν Τούρκων στρατευμάτων. γ) Ὁ ἐθνάρχης Μακάριος. Αὐτὸς δὲν ἦταν Ἰουδαῖος ἀλλὰ κατέληξε χειρότερος ἀπὸ Ἰουδαῖο, βάσει τῆς ρήσης τοῦ Ρωσικοῦ Λαοῦ “ὁ χειρότερος Ἰουδαῖος εἶναι ὁ -δῆθεν- Χριστιανὸς ποὺ ὑποστηρίζει τὸν Ἰουδαῖο”. Ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἐκλογή του “σπούδαζε στὴν Ἀμερική”, καὶ μετὰ ἀκολουθοῦσε πιστὰ τὶς ἐντολὲς τοῦ Μιχάλη Ράπτη/Pablo, δηλαδὴ τοῦ ἰουδαίου διάδοχου τοῦ Τρότσκυ – μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνη ὅ,τι ἔγινε τὸ 1974. δ) Ὁ ἐθνάρχης Καραμανλῆς: Ὄχι, αὐτὸς ὄχι μόνο δὲν ἤτανε Ἰουδαῖος, ἀλλὰ ὑπῆρξε καὶ ἐχθρικὸς πρὸς τοὺς Ἰουδαίους – μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀντιμετωπίση τὴν περίφημη “πρώτη ἀποστασία” τῶν Παπαληγούρα (ποὺ καταγόταν ὄχι ἀπὸ τὴν Κορινθία ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Κέρκυρα [ὑπονοούμενο ποὺ γίνεται ἀντιληπτὸ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ γελοῖο τοῦ ἐπώνυμου “Παπαληγούρας”]) καὶ Ράλλη (γυιοῦ τοῦ φασισταρᾶ κατοχικοῦ πρωθυπουργοῦ) καὶ τελικῶς νὰ κινδυνέψη νὰ δολοφονηθῆ. Ὅθεν ἔφυγε στὸ Παρίσι καὶ ἐκεῖ -δεδομένου ὅτι ἤτανε ἀποφασισμένος νὰ μὴ βγάλη τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα- εὐθυγραμμίστηκε πλήρως μὲ τὰ πρότυπα τοῦ Μάο Τσὲ-τοὺνγκ (ἄλλης ἰουδαιάρας ὅπως καὶ ὁ Φιδὲλ Κάστρο), τὰ ὁποῖα τοῦ προέβαλλε ὁ Raymond Aron (ἰουδαιάρα τῆς Γαλλίας τόσο ἐμπαθὴς μάλιστα, ὥστε νὰ καταλήξη ἀντιπαθὴς ἀκόμη καὶ στὸν -ἀπώτερης ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς- Κάρολο Ντὲ Γκώλ.
Τί ἦταν ὁ Καραμανλῆς; Αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ λέει τὸ ἐπίθετό του, δηλαδὴ “Τουρκοορθόδοξος”, ἄτομο δηλαδὴ ἑλληνοορθόδοξου θρησκεύματος ἀλλὰ ἀπώτερης τουρκικῆς καταγωγῆς.
Γιὰ δὲς κι ἐδῶ:
https://filonoi.gr/2018/07/14/ora-na-gnorisoyme-ton-pragmatiko-makario/
Μακάριος. Τουρκόσπορος ἤ …ντονμέ;
Τὸ πρόσωπο μελετοῦμε.
Ἐξ οὗ (συνεχίζω γιὰ τὸν Καραμανλῆ) μιὰ χαρὰ τὰ εἶχε βρῆ μὲ τὸν Adnan Menderes, ὁ ὁποῖος, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ ἐπώνυμό του (Menderes= Μαίανδρος), πρέπει νὰ εἶχε κάτι ἑλληνικὸ στὸ αἷμά του.
καλησπέρα η αναφορά σε «εθνάρχη» αφορούσε τον Καραμανλή. μάλιστα σας είχα παραθέσει και ορισμένους προβληματισμούς – απορίες μου που δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουν απαντηθεί στο τελευταίο σχόλιο του παρακάτω κειμένου αν είναι δυνατόν καλύψτε παρακαλώ την απορία αυτή….
https://filonoi.gr/2019/01/08/den-ginetai-na-eleytherothoyme-ean-den-gnorizoyme-toys-dynastes-mas/
Πρὸς τὸν Μελετητή: Σᾶς ἔχω ἤδη ἐμμέσως ἀπαντήσει. Φυσικὰ οἱ Ἀμερικανοὶ τὸν ἀνέδειξαν – ἀκριβῶς ὅπως τοὺς Τρικούπη, Βενιζέλο καὶ Μεταξᾶ οἱ Ἄγγλοι. Φυσικὰ ἔφερε τὸν Ἀ. Παπανδρέου στὴν Ἑλλάδα (ὁ ὁποῖος Παπανδρέου τοῦ ἀνακάτευε τὰ ἄντερα), ἐπειδὴ τοῦ εἶχε ἔρθει αὐτὴ ἡ ἐντολή. Τὰ ὑπόλοιπα σᾶς τὰ ἔχω ἤδη πεῖ.
Πρὸς τὴ Φιλονόη: Εὖγέ σοι, Φιλονόη, εὖγέ σοι, εὖγε! Διάβασα τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Μακάριο ποὺ σὺ μοῦ ἔστειλες καὶ ἐντὸς δευτερολέπτων ἤλθα -ἐξ αἰτίας σου- κυριολεκτικῶς στὴν κατάσταση ποὺ παλαιότερα διατυπωνόταν μὲ τὴ φράση: “Σταμάτα γιὰ θὰ ξεράσω”.
Χαίρομαι ποὺ …προσέφερα!!!
Ἔ, τώρα τί νὰ σοῦ πῶ;
Καλησπέρα. Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το διάλογο που πραγματοποιήθηκε στα σχόλια και έχω κάποιες απορίες ως προς την επισήμανση του κ.Μιχαλόπουλου, οτι είχε προσυμφωνηθεί να χάσουν οι Γερμανοί τον πόλεμο. Μεταξύ ποιών έγινε η συμφωνία αυτή; Μεταξύ Χίτλερ και Ιουδαίων π.χ ; Ρωτώ επειδή κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες του τύπου: απώτερη ιουδαϊκή καταγωγή του Χίτλερ και οτι αυτός χρησιμοποιήθηκε ως “πιόνι” για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ή οτι εξόντωσε τους απλούς Ιουδαίους και οχι τους Σιωνιστές. Επιπλέον, απο τη μια υπάρχει η κατεστημένη άποψη για το “”Ολοκαύτωμα” και απο την άλλη οι ιστορικοί αναθεωρητές, η συμφωνία Haavara κλπ και δεν ξέρω τι να πιστέψω. Υπάρχει κάποια βιβλιογραφία που να δίνει τεκμηριωμένες απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά;
Ἀγαπητή Φιλονόη,ὁ συντάκτης τοῦ ἀνωτέρῳ θέματος,δέν μποροῦσε νά συντάξῃ μία δική του εἰσαγωγή,νά φανταστῶ καί δανείστηκε δική μου; https://sxolianews.blogspot.com/2018/02/blog-post_51.html
Κατ’ἐλάχιστον παραποιημένη; !
Τί κρῖμα…
Ἡ Πελασγική
Ζητῶ συγγνώμη καὶ θὰ φροντίσω. Δὲν συνηθίζουμε νὰ μὴν παραθέτουμε τὶς πηγές μας. Συνήθως μάλιστα ἀναζητῶ καὶ ἀποσπασματικῶς τὰ κείμενα στὸ διαδίκτυο, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἀποφευχθῇ τέτοια περίπτωσις κλοπῆς. Διορθώνω ἀμέσως.
Ἐλπίζω νὰ εἶναι καλλίτερα τώρα.
Καί ἀφοῦ δέν μπορεῖ ἕνας συντάκτης κειμένου,οὔτε πέντε ἀράδες εἰσαγωγῆς νά γράψῃ,ὅπως ὁ ἀνωτέρω,ἄς βάλει τοὐλάχιστον τήν πηγή ἀπό τήν ὁποία «ἐδανείσθη» τίς ἀράδες.
Ἔ, διαβάζοντας καί ἐκεῖνα τά θέματα,ὅλο καί κάτι θά κερδίσῃ ὀ ἀναγνώστης…
Ἔτσι δέν εἶναι κυρία Φιλονόη,πού ἀκόμη καί στίς πλέον κοινότυπες φωτό βάζετε πηγή;
Παραθέτω ἐκ νέου τό θέμα ἀπ᾿ὅπου «ἐδανείσθη» ὁ συντἀκτης τοῦ ἀνωτέρω θέματος τήν εἰσαγωγή : https://sxolianews.blogspot.com/2018/02/blog-post_51.html
Ἡ Πελασγική
Νομίζω πὼς ἤδη ἀπεκαταστάθη ἡ πηγή.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ βάζουμε καὶ στὶς πλέον κοινότυπες φωτογραφίες πηγή, πιστεύω πὼς ἔληξε τὸ μεταξύ τῶν σελίδων μας …ζητηματάκι.
Κάτι ἀκόμη. Ἐπεὶ δὴ τὴν εὐθύνη τῆς δημοσιεύσεως τὴν ἔχω ἐγώ, θὰ μοῦ ἐπιτρέψης, κάποιαν στιγμή, νὰ «κλέψω» τὴν ἔρευνά σου, πρὸς ἰσχυροποίησιν τῶν ἤδη δημοσιευθέντων.
Εὐχαριστῶ γιά τήν ἀποκατάστασιν. Βεβαίως μπορεῖτε νά πάρετε,ἐλευθέρως,ὅτι νομιζετε. Σᾶς εὐχαριστῶ.
Πρὸς τὸν Ἀλέξανδρο: Ὄχι, δὲν ὑπάρχει ὡλοκληρωμένη βιβλιογραφία, διότι τὸ θέμα εἶναι “ταμπού”. Ὁπότε θὰ παραθέσω τὰ στοιχεῖα ποὺ ὑπάρχουνε (= εἶναι δημοσιευμένα) καὶ τὶς δικές μου σκέψεις.
1. Σύμφωνα μὲ τὸν Joachim Fest, τὸν κύριο μεταπολεμικὸ βιογράφο τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ, ὁ Χίτλερ ὠθήθηκε στὴν ἐξουσία μὲ σαφῆ χρηματοδότηση ἀπὸ -δῆθεν- μυστικοὺς τραπεζικοὺς κύκλους, εὐθὺς μόλις -λόγῳ Στάλιν- κατέρρευσε ἡ προσπάθεια τοῦ Τρότσκυ νὰ ἐκχωρήση ὅλους τοὺς πλουτοπαραγωγικοὺς πόρους τῆς Ρωσικῆς Γῆς σὲ “ἑταιρεῖες” – μὲ χρονικὸ ὁρίζοντα τῶν ἐκχωρήσεων αὐτῶν τὰ 99 ἔτη. (Τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Τρότσκυ στὴ βιογραφία του ἀπὸ τὸν Robert Service.)
2. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἄνοδό του στὴν ἐξουσία, ὁ Ἀδόλφος ἄρχισε νὰ προετοιμάζη τὴ Γερμανία γιὰ πόλεμο κατὰ τῆς Ρωσίας.
3. Ἡ Ρωσία ὅμως δὲν ἐνδιέφερε προσωπικῶς τὸν Χίτλερ. Τὸν ἐνδιέφερε -σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο- ἡ σὲ βάρος τῆς Γαλλίας ἐκδίκηση τῆς Γερμανίας (γιὰ τὴν ἧττα στὸν Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο). Ἔτσι, μόλις ὡλοκληρώθηκε ἡ ἧττα τῶν Γάλλων (1940), ἔδωσε προσωπικὴ ἐντολὴ νὰ ἀφεθοῦν οἱ Βρεταννοὶ νὰ φύγουνε ἀνενόχλητοι ἀπὸ τὴ Δουγκέρκη. Ὑπάρχει βέβαια καὶ ἡ μὴ ἕως τώρα ἀποδεδειγμένη ἄποψη τῆς συνεργία βρεταννικῶν κύκλων, φιλικῶν πρὸς τὸ Ἐθνικοσοσιαλιστικὸ Ράιχ, ὡς πρὸς τὴν κεραυνοβόλα συντριβὴ τῆς γαλλικῆς ἄμυνας – στὴν ὁποία, λέγεται, εἶχε παίξει βασικὸ ρόλο ὁ προκάτοχος τοῦ βασιλιᾶ ΣΤ΄, αὐτὸς ποὺ ἐξαναγκάστηκε σὲ παραίτηση λόγω τοῦ μοργανατικοῦ δεσμοῦ του κ.τ.λ. Ὅπως καὶ νὰ εἶναι, μετὰ τὴ συνθηκολόγηση τῶν Γάλλων καὶ τὴ “χάρη τῆς Δουγκέρκης”, ὁ Χίτλερ θεώρησε πὼς ὁ πόλεμος εἶχε λήξει.
4. Λόγῳ Τσῶρτσιλ ὅμως, ὁ πόλεμος δὲν εἶχε λήξει. Ὁπότε ὁ Χίτλερ πῆρε ἑκὼν-ἄκων τὴν ἀπόφαση νὰ χτυπήση τὴ Ρωσία. Τὸ γιατί τὸ ἔκανε τὸ δήλωσε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς: “Ἡ Ρωσία εἶναι τὸ τελευταῖο στήριγμα τῆς Ἀγγλίας”. Ἀνοησία προφανὴς – ἀλλὰ μὲ νόημα ἔκδηλο: “Χτυπάω τὴ Ρωσία γιὰ χάρη τῆς Ἀγγλίας”.
5. Ὅπως ἔχει λεχθῆ ἀπὸ Ἕλληνα (ὄχι ἐμένα) ὁ Στάλιν μόνον ἕνα ἄνθρωπο ἐμπιστεύθηκε στὴ ζωή του: τὸν Χίτλερ – καὶ αὐτὸς τὸν πρόδωσε.
6. Ἡ καταστροφὴ τοῦ Στάλινγκραντ (ἀρχὲς τοῦ 1943) εἶναι κάπως “περίεργη”. Τὸ βέβαιο εἶναι ὅμως ὅτι, ἀμέσως μετὰ τὸ Στάλινγκραντ, οἱ Γερμανοὶ στρατηγοὶ (τῆς Βέρμαχτ) ἔδιναν ἐντολὴ ὑποχώρησης ἀμέσως μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς ὅποιας ρωσικῆς ἐπίθεσης. (Ἐπίσημα διπλωματικὰ ἔγγραφα.)
7. Τοὐλάχιστον κατὰ τὸ 1943, γίνονταν συναντήσεις οἰκονομικῶν παραγόντων καὶ τῶν δύο ἐμπολέμων πλευρῶν στὴν Ἑλβετία. Ἐκεῖ ὁ Χάινριχ Χίμμλερ πρότεινε τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Χίτλερ καὶ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας στὴ Γερμανία ἀπὸ τὸν ἴδιο. Ἡ πρότασή του δὲν υἱοθετήθηκε, ἀλλὰ πιθανὸν αὐτὸ (= ἡ πρότασή του καὶ οἱ σχετικὲς διαβουλεύσεις) νὰ ὑπῆρξε αἰτία τῆς ἐσπευσμένης θανάτωσής του, ὥστε νὰ μὴ ἐμφανισθῆ στὸ δικαστήριο τῆς Νυρεμβέργης καὶ “μιλήση”.
8. Ἡ μόνη πλήρως τεκμηριωμένη ἐν πολέμῳ συνεργασίας Γερμανῶν καὶ Συμμάχων ἀφορᾶ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ 1944, ἐπιτεύχθηκε (μὲ πλήρη ἐπιδοκιμασία τοῦ Χίτλερ) ἀγγλογερμανικὴ συμφωνία, βασικοὶ ὅροι τῆς ὁποίας ἤτανε: α) οἱ Γερμανοὶ θὰ ἔφευγαν ἀνενόχλητοι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. β) Θὰ κληροδοτοῦσαν στοὺς Ἄγγλους ὅλο τὸ δίκτυο τῶν ἐγχώριων συνεργατῶν τους. (“Στὶς 12 Ὀκτωβρίου 1944, ὅλοι συνεργάτες τῶν Γερμανῶν βρέθηκαν μὲ ἀγγλικὲς ταυτότητες”, ὅπως ἔλεγε ὁ Πατέρας μου.) γ) Δὲν θὰ ἔφευγαν (οἱ Γερμανοὶ) ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, προτοῦ νὰ φτάσουν ἐκεῖ ἀγγλικὰ στρατεύματα. Ἡ συμφωνία αὐτὴ τηρήθηκε στὸ ἀκέραιο.
(Ἡ συνέχεια στὸ ἑπόμενο)
Πρὸς Ἀλέξανδρο (Μέρος Β΄):
Ἐπίσης διαπιστωμένα καὶ καταγεγραμμένα εἶναι τὰ ἑξῆς:
1. Ἡ μόνη ὀργάνωση ἡ ὁποία δροῦσε ἀνενόχλητη στὴ ἐπικράτεια τοῦ Ράιχ, μετὰ τὴν ἄνοδο τοῦ Χίτλερ στὴν ἐξουσία, ἦταν ἐκείνη τῶν Σιωνιστῶν. (Μαρτυρεῖται π.χ. στὴν “Ἔξοδο” τοῦ Λ. Γιούρις.) Σκοπὸς τῆς -ἀνενόχλητης- σιωνιστικῆς δράσης ἤταν νὰ πειστοῦν οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Γερμανίας νὰ φύγουνε καὶ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν Παλαιστίνη. Αὐτοὶ ὅμως δὲν ἔφευγαν μὲ τίποτα.
2. Μαρτυρίες γιὰ “προσυμφωνημένη” ἔκβαση τοῦ Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου ἔχουμε: α) τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ ποὺ ἔχει καταγραφῆ στὸν ἱστοχώρο μας. β) τοῦ Νικόλαου Λούβαρι, γερμανόφιλου καθηγητῆ τοῦ πανεπιστήμιου Ἀθηνῶν, φυσικὰ τέκτονα, ὁ ὁποῖος, ὅταν τοῦ προτάθηκε νὰ ἀναλάβη, τὸ 1941, τὴν πρωθυπουργία κατοχικῆς κυβέρνησης, δὲν δέχτηκε, ἐπειδὴ στέλεχος τῆς γερμανικῆς πρεσβείας στὴν Ἀθήνα τὸν προειδοποίησε (τὸ 1941) ὅτι οἱ Γερμανοὶ θὰ χάσουν τὸν πόλεμο. γ) οἱ ἔμμεσες ἀλλὰ σαφεῖς δηλώσεις τοῦ Φρανθίσκο Φράνκο τῆς Ἱσπανίας (ποὺ ἐπίσης ἔχουνε ἀναφερθῆ στὸν ἱστοχῶρο μας), πρὶν ἀκόμα ἀπὸ τὴν κατὰ τὸ 1939 λήξη τοῦ Ἱσπανικοῦ Ἐμφύλιου πόλεμου, ὅτι οἱ Γερμανία καὶ Ἰταλία ἔμελλε “νὰ κάνουνε τρέλλες” στὶς ὁποῖες δὲν θὰ τὶς ἀκολουθοῦσε ἡ Ἱσπανία καθὼς καὶ ὅτι ἡ Ἀγγλία θὰ ἔχανε τὴν ἀποικιακή της αὐτοκρατορίας, διότι θὰ διατηροῦσε τὸ κοινοβουλευτικό της πολίτευμα. Ἐπίσης ὁ Φράνκο ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ποὺ ἔκανε χρήση τοῦ ὅρου “ὁλοκαύτωμα”. Αὐτὰ γνωρίζω τοὐλάχιστον ἐγώ.
3. Ἡ αἰφνιδιαστικὴ ἀντικατάσταση, στὴν πρωθυπουργία τῆς Μεγάλης Βρεταννίας, τοῦ Τσάμπερλαιν (ποὺ εἶχε ὑπογράψει μὲ τὸν Χίτλερ τὴ συμφωνία τοῦ Μονάχου) ἀπὸ τὸν Τσῶρτσιλ, τὸν ὁποῖο ἕως τότε θεωροῦσαν “καμμένο χαρτί”, λόγω τοῦ κατὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιου πόλεμου φιάσκου τῆς ἐκστρατείας τῶν Δαρδανελλίων, τῆς ὁποίας αὐτὸς εἶχε τὴν πρωτοβουλία. Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι ὁ βασιλιὰς Γεώργιος ΣΤ΄ τῆς Ἀγγλίας ΔΕΝ ἤθελε τὸν Τσῶρτσιλ πρωθυπουργό, ἀλλὰ πείστηκε νὰ τὸν κάνη ἐξ αίτίας τῆς ἐπιμονῆς τοῦ Τσάμπερλαιν, δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐκδιωκόταν, γιὰ νὰ πάρη ὁ Τσῶρτσιλ τὴ θέση του.
Τὸ γενικὸ συμπέρασμα: Τὴ “σούπα” τὴ χάλασαν οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Γερμανίας, ποὺ δὲν ἔφευγαν γιὰ τὴν Παλαιστίνη – μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τοὺς “μαντρώνουνε” οἱ Ἐθνικοσοσιαλιστὲς σὲ “περιωρισμένους χώρους” καὶ νὰ τοὺς ὑποβάλλουν σὲ κακομεταχείριση λόγω τῆς ὁποίας ἄρχισαν, ἤδη κατὰ τὸ 1941, νὰ προκαλοῦνται καὶ θάνατοι. Αὐτὸ συγκλόνισε τοὺς πανίσχυρους Ἰουδαίους τῆς Ἀμερικῆς ὄχι συναισθηματικῶς ἀλλὰ θρησκευτικῶς καὶ πολιτικῶς. Οἱ Ἰουδαῖοι πρέπει, ὡς “συμβασιοῦχοι τοῦ Θεοῦ” νὰ μὴ ὑφίστανται διαιρέσεις, διχασμούς, διασπάσεις κ.λπ. Πολὺ σοβαρὸ ἐπίσης ὑπῆρξε τὸ ὅτι ὁ Χίτλερ στὴ θέση τοῦ “περιούσιου λαοῦ” τῶν Ἰουδαίων πῆγε νὰ βάλη ἄλλον, συγκεκριμένα τοὺς Ἄρειους. Ἡ ἐπιτυχία τοῦ ἐν λόγω ἐγχειρήματός του θὰ ἐπέφερε πλήρη ἀνατροπὴ τῆς παγκόσμιας θρησκευτικῆς τάξης, στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας οἱ Ἰουδαῖοι εἶναι ἀντικείμενο -μεγάλου- σεβασμοῦ κυρίως ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ἀλλὰ καὶ -σὲ πολὺ μικρότερο βαθμὸ βέβαια- τὸ Ἰσλάμ. Ἔτσι, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Τσώρτσιλ στὴν ἐξουσία, τὸ ἀποτέλεσμα προδιαγράφηκε ὁριστικῶς καὶ αὐτὸ ὁ Χίτλερ δὲν μπόρεσε νὰ τὸ ἀλλάξη οὔτε μέσω τῆς ἐπίθεσής του κατὰ τῆς Ρωσίας τοῦ Στάλιν. (Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο πρέπει νὰ τοποθετηθῆ καὶ ἡ δῆθεν περίεργη πτήση τοῦ Ροῦντολφ Ἕς στὴν Ἀγγλία: προσπάθεια ἐπανασυμφιλίωσης τοῦ Ράιχ μὲ τοὺς Ἄγγλους.)
Μὲ ποιοὺς ἔγινε ἡ συμφωνία; Ἐδῶ μόνο ὑποθέσεις χωροῦν – καὶ σύμφωνα μὲ αὐτὲς τὶς ὑποθέσεις πρέπει νὰ ἔγινε μὲ πρόσωπα τοῦ γερμανικοῦ κατεστημένου, δηλαδὴ ἀνώτατους στρατιωτικούς, διπλωμάτες καὶ οἰκονομικοὺς παράγοντες. Τὸ γεγονὸς ἄλλωστε ὅτι, μετὰ τὴ φυγὴ τοῦ Ἕς στὴν Ἀγγλία καὶ τὴ δολοφονία, ἀπὸ Ἄγγλους, τοῦ Heydrich στὴν Τσεχοσλοβακία, στὸ στενὸ περιβάλλον τοῦ Χίτλερ “βιδώθηκε” ὁ Μπόρμαν, ποὺ ἀποδεδειγμένως ἤτανε πράκτορας καὶ μυστηριωδῶς ἐξαφανίστηκε μετὰ τὴ δολοφονία τοῦ Χίτλερ, εἶναι ἐνδεικτικό. Ἐνδεικτικὸ (πολὺ περισσότερο) γεγονὸς εἶναι καὶ ἡ καθοριστικὴ καθυστέρηση τῶν Γερμανῶν νὰ ἐξοπλιστοῦν μὲ ὅπλα πυρηνικὰ καθὼς καὶ ἡ κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη τοῦ πολέμου ἀδρανοποίηση τῆς Luftwaffe, παρὰ τὸ ὅτι οἱ Γερμανοὶ εἶχαν βρεῖ τὸν τρόπο νὰ φτιάχνουνε συνθετικὴ βενζίνη καὶ δὲν χρειάζονταν πιὰ τὸ πετρέλαιο.
Αὐτὰ εἶναι τώρα γνωστὰ σὲ ἐμένα. Ἐὰν κάτι σὲ αὐτὰ εἶναι ἀσαφές, μοῦ τὸ λέτε.
Κύριε Μιχαλόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που κάνατε να μου απαντήσετε. Ομολογώ πως οι λεπτομερείς σας επεξηγήσεις με βοήθησαν πολύ να τοποθετήσω σε μια τάξη όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Θα ήθελα να σας κάνω δύο επιπλέον ερωτήσεις. Η μία αφορά την άνωθεν διατύπωσή σας, οτι οι Ιουδαίοι πρέπει ως “συμβασιούχοι του Θεού”, να μην υφίστανται διαιρέσεις και δίχασμούς. Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια στον αυτοαποκαλούμενο “πατριωτικό χώρο”, μια προσπάθεια διαχωρισμού των Ιουδαίων που διαμένουν στο Ισραήλ, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως θρησκευόμενοι, συντηρητικοί, ακόμη και εχθροί της παγκοσμιοποίησης, απο τους Ιουδαίους της διασποράς τύπου Σόρος, που χαρακτηρίζονται άθεοι, λίμπεραλ, κοσμικοί και εχθροί του Ισραήλ. Αυτή η υποτιθέμενη κόντρα μεταξύ τους προβάλλεται αρκετά και έχει ως συνέπεια την εξάπλωση της άποψης, οτι μια ελληνοισραϊλινή συνεργασία έναντι των Ιουδαίων της διασποράς είναι επιβεβλημένη. Υποστηρικτής της (βάσει των λεγομένων του πάντα) φαίνεται είναι και ο εγγονός του συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή, ο Μορδεχάι Φριζής που ζεί μόνιμα στο Ισραήλ. Πιστεύετε οτι υπάρχει πράγματι αυτή η κόντρα ή είναι απλά “για τα μάτια του κόσμου”; Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με τις σχέσεις ανάμεσα στο Μακάριο και το Μιχάλη Ράπτη(Pablo). Αυτό πρώτη φορά το διάβασα απο εσάς. Υπάρχουν περισσότερα στοιχεία επ’αυτού ή όλα εξαφανίστηκαν επιμελώς απο τους “αγνούς εκπροσώπους” του δημοκρατικού μας πολιτεύματος ;
Συγγνώμη, λάθος: ὄχι βέβαια τὴ “δολοφονία” ἀλλὰ τὸν “αὐτοχειριασμὸ” τοῦ Χίτλερ.
Τὰ σχετικὰ μὲ τὴ συνεργασία Μακάριου-Ράπτη περιλαμβάνονται στὸ βιβλίο τῶν Π.Παπαγαρυφάλλου & Σπ. Δημητρίου, “Δημήτριος Βεζανής”, ἐκδ. Πελασγὸς/Ἰ. Γιαννάκενας, 2013. (Ἀποσπασματικὰ μπορεῖ νὰ τὰ δῆ κανεὶς στὸ βιβλίο τοῦ Ἀ. Παπανδρέου, “Δημοκρατία στὸ ἀπόσπασμα”.)
Ὅσο γιὰ τὴ διαφορὰ μεταξὺ ἰσραηλινῶν καὶ ἰουδαίων τῆς Ἀμερικῆς… εἶναι ἁπλῶς στάχτη στὰ μάτια – καὶ προσωπικῶς ἀπορῶ πῶς ὑπάρχουνε ἄνθρωποι ποὺ δίνουνε πίστη σὲ αὐτὲς τὶς ἀνοησίες. Οἱ “συμβασιοῦχοι τοῦ Θεοῦ” αὐτοθεωροῦνται ὡς οἱ μόνοι πραγματικοὶ ἄνθρωποι: ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι goyim (= ἀνθρωπόμορφα ζῶα).
Καὶ ἐπανέρχομαι: Τὸ Ἰσραήλ, ποὺ γενικῶς ὅλοι σιχαίνονται (ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἡμέτερους εὐλαβεῖς, ποὺ ἐπιδίδονται σὲ εὐσεβεῖς ἀποδημίες στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ τὰ ρέστα), ποιοὶ τὸ κρατᾶνε ὄρθιο; Σεῖς, ἐγὼ ἤ, μήπως, ἡ Φιλονόη μας; Οἱ ἰουδαῖοι τῆς Ἀμερικῆς βέβαια. Ὅσο γιὰ τὸν γυιὸ τοῦ Φριζῆ, δεῖτε μιὰ φωτογραφία του, ἀκοῦστε πῶς μιλάει τὰ ἑλληνικὰ (μητρική του γλῶσσα, ὅπως ἔχει τὸ θράσος νὰ λέη)… καὶ μετὰ ξανακουβεντιάζουμε.
κύριε καθηγητά αν μπορείτε απαντήστε παρακαλώ στα ακόλουθα:
1) οι ισραηλίτες είχαν ποτέ παρουσία στην Αίγυπτο ή όχι και αν ναι ήταν δούλοι και ποιός ο λόγος της «έξόδου » τους ? υπήρχε διωγμός από τον Φαραώ?
2) Για πιο λόγω έχουν πάλι αρχίσει να ανακινούν το ζήτημα με τα Ελγίνεια μάρμαρα και την επιστροφή τους? υπάρχει κάτι παραπάνω από την δήθεν εκτίμηση που έχουν οι ταγοί για την πολιτισμική μας κληρονομιά που υπερασπίζονται κατά το δοκούν ? ακόμα πως η όλη φρενίτιδα ξεκίνησε από ποιούς και γιατί?
3) ποιά θεωρείται τα 20 κορυφαία συγγράμματα για να γίνουν αντιληπτά τα γεγονότα των 2 παγκοσμίων πολέμων όπως είναι πραγματικά (όσα κυρίως συνέβησαν πίσω από τις κουρτίνες )
4) θεωρείται ότι θα επικρατήσουν οι νεο – συντηρητικές φωνές των από τα mainstream media αποκαλουμένων ως γεωπολιτικών και διεθνολόγων για απόλυτη και σε όλα τα επίπεδα συνταύτιση της χώρας μας ενάντια στον οθωμανικό κόσμο και τελική προτεκτορατοποίησή μας από του «εκλ εκ τούς» ?
Δὲν εἶναι βεβαιωμένη ἡ παραμονὴ τῶν ἑβραίων στὴν Αἴγυπτο – ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει ἰδιαίτερη σημασία. Ὁπουδήποτε καὶ ἐὰν βρεθοῦν, παραμένουνε ἑνωμένοι καὶ προσπαθοῦν νὰ κυριαρχήσουν τοπικῶς καὶ διεθνῶς ὑπὸ τὴν ἰδιότητά τους τῶν “συμβασιούχων τοῦ Θεοῦ”. Οἱ μέσα δηλαδὴ ὑποστηρίζονται ἀπὸ τοὺς ἔξω καὶ καταπιέζουνε τοὺς αὐτόχθονες. Ὅ,τι δηλαδὴ γίνεται σήμερα στὴν Εὐρώπη (ἡ Μέρκελ εἶναι ἰουδαία) καὶ στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς Τσίπρα, Μητσοτάκη, Σημίτη (ἰουδαίους κραγμένους). Τὰ Ἐλγίνεια θέλουνε νὰ τὰ φέρουνε, προκειμἐνου νὰ φανῆ πόσο “φιλέλληνες” εἶναι. Γιὰ αὐτὸ τὴν ἱστορία τὴν ξεκίνησε ὁ Ζὺλ Ντασσέν, ἰουδαῖος σύζυγος τῆς Μελίνας Μερκούρη. Κατὰ τὴν ἄποψή μου, τὰ Ἐλγίνεια μιὰ χαρὰ εἶναι ἐκεῖ ὅπου βρίσκονται, διότι ἡ Τέχνη δὲν ἀνήκει οὔτε στοὺς πολλοὺς οὔτε στοὺς λίγους, ἀλλὰ μόνο σὲ ἐκείνους ποὺ μποροῦν νὰ τὴν καταλάβουνε.
Τὰ 20 συγγράμματα ποὺ ζητᾶτε δὲν μπορῶ νὰ σᾶς τὰ ἀπαριθμήσω, γιατὶ τὰ περισσότερα εἶναι σὲ ξένες γλῶσσες καὶ δυσπρόσιτα στὸ εὐρὺ ἑλληνικὸ κοινό. Ὅσο γιὰ τὸ τελευταῖο σας ἐρώτημα, δὲν τὸ κατάλαβα. Σᾶς παρακαλῶ νὰ λάβετε ὑπ’ὄψη πὼς ἔχω σταματήσει νὰ ἀκούω/βλέπω δελτία εἰδήσεων ἀπὸ τὸ 1981.
υπάρχουν τότε κάποια συγγράμματα στην αγγλική που μπορείτε να προτείνετε και ακόμα κάποιους συγγραφείς που θεωρείται πως είναι έγκυροι και αξιόλογοι πάνω στο εν λόγω ζήτημα?
ακόμα τα βιβλία σας ο «πόλεμος και ο κόσμος » και «ο πόλεμος στον κόσμο » είναι διαφορετικά μεταξύ τους συγγράματα?
ακόμα ποιοί κατά την γνώμη σας είναι οι αξιολογότεροι γεωπολιτικοί στην ιστορία και ποιά η άποψη σας για τον Ντούγκιν διότι μετά την ανάγνωση της 4 πολιτικής θεωρίας μου φάνηκε αρκετά οξυδερκείς.
Ὁ Ντούγκιν θεωρητικῶς μπορεῖ νὰ θεωρηθῆ καὶ φίλος μου. Τὸ μόνο πρόβλημα μὲ τοὺς Ρώσους εἶναι τὸ ἑξῆς: Οἱ Ρῶσοι πάντα θέλουνε κάτι, σπανίως ὅμως εἶναι σὲ θέση νὰ ξέρουνε τί ἀκριβῶς θέλουνε.
Αὐτοί ἤ ἐμεῖς;
Γιατί ἐγώ πάντα πίστευα πώς αὐτοί εἰδικῶς γνωρίζουν πολύ καλά τό τί θέλουν;
Νὰ μὴν τὰ ξανὰ ματὰ λέμε…
Τί νὰ σοῦ πῶ, βρὲ Φιλονόη; Τελικῶς καταλήγω ἀφεύκτως στὸ ἕν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα.